H εύκολη προσφυγή στο παρελθόν και ιδιαίτερα στην αρχαία Ελλάδα, προκειμένου να «δανεισθούμε» ονόματα που θα προσδώσουν κύρος σε σχέδια, δράσεις ή επιλογές σημερινές, αφ’ ενός μπορεί ν’ αποκαλύπτουν τη «γύμνια» μας, σε ό,τι αφορά την πρόοδο που κάναμε ως λαός από τότε, αφ’ ετέρου δύναται να προκαλέσει ορισμένες συγχύσεις.
Του Θάνου Σταθόπουλου
Για παράδειγμα, το όνομα Καλλικράτης, το οποίο επέλεξε η κυβέρνηση για να ονοματίσει το νέο, φιλόδοξο σχέδιο για την «Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης», δεν συναντάται μόνο στο πρόσωπο του διάσημου πλέον σε όλους τους Έλληνες αρχιτέκτονα του Παρθενώνα, αλλά και σ’ έναν στρατηγό, καταγόμενο εκ Λεοντίου (μία από τις 12 πόλεις που συγκροτούσαν την Αχαϊκή Συμπολιτεία το 280 π.Χ.).
Αυτός, λοιπόν, ο Καλλικράτης, υπήρξε στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, την εποχή που οι Ρω-
μαίοι έκαναν λυσσαλέο αγώνα για να κατακτήσουν την αρχαία Ελλάδα. Οι τελευταίοι βρήκαν στο πρόσωπο τού «κακού αυτού δαίμονα όλης της Ελλάδας», όπως τον αποκαλεί ο Παυσανίας, τον τέλειο συνεργάτη και βασικό υπαίτιο για την καταστροφή των Αχαιών…
Ελπίζουμε ότι ο «δικός» μας αυτοδιοικητικός Καλλικράτης θα έχει κληρονομήσει κάτι από τη σοφία του αρχαίου αρχιτέκτονα και δεν θα φέρει κανένα από τα «κουσούρια» του αρχαίου στρατηγού.
Επειδή από τη μία ο χώρος της στήλης είναι πεπερασμένος και από την άλλη ανέλαβε άλλη καλή συνάδελφος να «βγάλει τα κάστανα της ενημέρωσης από τη φωτιά» για τον «Καλλικράτη», εμείς εδώ θα προσπαθήσουμε να επιχειρήσουμε μια πρώτη «τηλεγραφική» υποβολή αποριών-επισημάνσεων πάνω στο κείμενο της δημόσιας διαβούλευσης που πρόσφατα δόθηκε στη δημοσιότητα.
Πριν από αυτό, όμως, θεωρούμε έντιμο προς τους αναγνώστες μας να αποσαφηνίσουμε ότι ως εφημερίδα τασσόμαστε πάντα υπέρ των αλλαγών που -έστω και σε θεωρητικό επίπεδο- έχουν ως στόχο την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του αυτοδιοικητικού θεσμού, σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο.
Ως συνέπεια αυτής της ξεκάθαρης θέσης μας, δεν θα μπορούσαμε να συνταχθούμε με όσους αντιδρούν σε καθετί νέο που τους ξεβολεύει, τους αναγκάζει ν’ αλλάξουν νοοτροπία και τους επιβάλλει πιο διάφανους κανόνες στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος.
Την ίδια στιγμή, όμως, δεν μπορούμε ν’ αγνοήσουμε εκείνους που θέτουν ουσιαστικές απορίες κι εκφράζουν χρήσιμες παρατηρήσεις, ώστε οι όποιες αλλαγές να μην αποδειχθούν κενό γράμμα.
Με αυτά ως δεδομένα, η πρώτη ερώτηση – απορία που τίθεται αφορά στο ποιος είναι ο βασικότερος παράγοντας που οδηγεί στην αναγκαιότητα των προτεινόμενων αλλαγών. Κι εδώ, πέρα από τα όσα αναφέρει το κείμενο της δημόσιας διαβούλευσης, η πικρή αλήθεια είναι ότι πρώτιστος στόχος των σχεδιαστών του «Καλλικράτη» είναι η εξοικονόμιση πόρων, που θα βοηθήσουν «στη δημοσιονομική ανάταξη και την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της χώρας», όπως αναφέρεται στο σχετικό κείμενο.
Γεγονός, εξάλλου, που γίνεται έντονα αντιληπτό από την απόφαση για δραστική μείωση των σημερινών 76 διοικητικών ενοτήτων της δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης και των αντίστοιχων 1.034 πρωτοβάθμιων ΟΤΑ. Αλλαγές που συνεπάγονται την αντίστοιχη συρρίκνωση των Νομικών Προσώπων και των Δημοτικών Επιχειρήσεων.
