Σε μία «χειμαρρώδη» συνέντευξη στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ, ο δήμαρχος Λυκόβρυσης μιλάει αναλυτικά για τα μείζονα προβλήματα που ταλαιπωρούν τον γειτονικό Δήμο, προχωρώντας ταυτόχρονα σε ένα συνοπτικό απολογισμό των πρωτοβουλιών και των δράσεων της δημοτικής αρχής.
Συνέντευξη στους Θάνο Σταθόπουλο & Αμάλθεια Καραλή
Ο κ. Δημήτρης Φωκιανός αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο γιατί ο Δήμος προβάλλει ισχυρή αντίδραση στα σχέδια για την επέκταση της Λεωφόρου Κύμης, ποια είναι η αλήθεια για τις μετρήσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην πόλη, πώς σκοπεύει η δημοτική αρχή να αντιμετωπίσει τις ελλείψεις σε αθλητικές υποδομές κι ελεύθερους χώρους, αλλά και τι μέτρα προτείνει για την ανακούφιση του κυκλοφοριακού φορτίου που δέχεται η Λυκόβρυση.
Επίσης, καταθέτει τις δικές του εκτιμήσεις για τις επιχειρούμενες αυτοδιοικητικές αλλαγές, ξεκαθαρίζοντας και τον δικό του ρόλο στο… επόμενο αυτοδιοικητικό τοπίο, που είναι απόλυτα συνεπής με την προσωπική του επιλογή να μην κυνηγά τίτλους και αξιώματα…
Ο δήμαρχος Λυκόβρυσης διανύει ήδη τη δεύτερη θητεία του στον Δήμο της Λυκόβρυσης, αποδεικνύοντας ότι, όταν έχεις συγκροτημένη άποψη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και διάθεση για «νοικοκυρεμένη» διαχείριση, ελάχιστα πράγματα μπορούν ν’ ανακόψουν την πορεία σου.
Ο κ. Δημήτρης Φωκιανός επισκέφθηκε τα γραφεία της εφημερίδας μας και μας παραχώρησε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη αναφορικά, τόσο με τα προβλήματα που απασχολούν τον γειτονικό Δήμο, όσο και για το πώς αντιμετωπίζει την προοπτική των συγχωνεύσεων στον αυτοδιοικητικό χώρο.
Οι απόψεις του δημάρχου Λυκόβρυσης πάνω στα ερωτήματα της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ διατυπώνονται στη συνέχεια με σαφήνεια κι απλότητα…
Κύριε δήμαρχε, σύντομα αναμένεται να ξεκινήσει η αναθεώρηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της πόλης. Ποιες ανάγκες θα κληθεί να εξυπηρετήσει το νέο Σχέδιο;
Δυστυχώς, και σε αυτό το σημείο παρατηρείται η ίδια αντίφαση που παρατηρείται και σε πολλά άλλα θέματα που διαχειρίζεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τα ΓΠΣ φτιάχνονται για να υπηρετήσουν τις ανάγκες μιας πόλης για τα επόμενα 20 χρόνια. Όμως για να γίνει και να εγκριθεί ένα πολεοδομικό σχέδιο μπορεί να χρειάζονται ακόμη και 25 χρόνια, οπότε όταν τελικώς εγκρίνεται είναι πλέον άχρηστο.
Εμείς επιχειρούμε να προχωρήσουμε στην αναθεώρηση του υπάρχοντος ΓΠΣ, του 1992, το οποίο δυστυχώς καταρτίσθηκε από τον Οργανισμό της Αθήνας με την απουσία της τότε κοινοτικής αρχής. Μάλιστα, στο σχετικό ΦΕΚ αναγραφόταν το εξής: «Επειδή η κοινότητα Λυκόβρυσης μέχρι σήμερα δεν απάντησε, αποφασίζουμε…». Αυτό έγινε εν ονόματι μιας αντίθεσης για τη διέλευση της Λεωφόρου Κύμης. Αλλά η διέλευση ενός δρόμου, όσο βλαπτική και αν είναι, δεν μπορεί να πηγαίνει πίσω όλα τα άλλα θέματα που αφορούν μια κοινότητα ή ένα Δήμο…
Και στην αναθεώρηση του ΓΠΣ, ποιοι είναι οι στόχοι της δημοτικής αρχής;
Στόχος μας είναι να προκαθορίσουμε ή να προσδιορίσουμε, αν θέλετε, τις ανάγκες της πόλης όπως αυτές θα είναι μετά από 20 χρόνια. Έχει προηγηθεί μια έρευνα με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, όπου προσδιορίζεται ο σημερινός πληθυσμός, πέραν της απογραφής του 2001, καθώς κι εκείνος που θα υπάρχει μετά από 20 χρόνια.
Με βάση τον πληθυσμό αυτόν καθορίζονται οι ανάγκες. Οι ανάγκες για την εκπαίδευση, όπως σχολικά κτήρια, παιδικοί και βρεφικοί σταθμοί, οι ανάγκες για την κοινωνία, όπως ΚΑΠΗ, στέγη αστέγων, γηροκομεία κ.λπ. Επίσης, προσδιορίζεται το πράσινο που πρέπει να αναλογεί στον συγκεκριμένο πληθυσμό και στα στρέμματα που έχει ο Δήμος.
Όλα αυτά βγαίνουν με βάση τα επιστημονικά κριτήρια που απαιτούνται για το ΓΠΣ μιας πόλης. Δεν είναι τι έχει στο μυαλό του ένας «βλαχοδήμαρχος» ή τι μπορεί να «φαντασιώνεται» ο πληθυσμός.
Βέβαια, έχει αξία να θέλει ο κόσμος να κατανοεί μ’ ένα τρόπο τις ανάγκες του και να τις εκφράζει, αλλά αυτό πρέπει να μπαίνει στο πλαίσιο ενός επιστημονικού λόγου και μιας ορθής προοπτικής.
Αυτό το ΓΠΣ έρχεται ως συνέχεια της μελέτης των χρήσεων γης, που εκπονήθηκαν πριν από περίπου 5 χρόνια και βρίσκεται ακόμη στα συρτάρια του ΥΠΕΧΩΔΕ. Δυστυχώς, ενώ υπεγράφη το σχετικό έγγραφο από την προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου στις 9/7/2009 και πήγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το τελευταίο το γύρισε ξανά στο υπουργείο Περιβάλλοντος για να το δει η νέα πολιτική ηγεσία. Ελπίζουμε να μη χρειαστούν άλλα 4,5 χρόνια για να γίνει αυτό, οπότε θα «εξατμισθεί» η οποιαδήποτε παρέμβαση…
Και μέχρι τότε, τι γίνεται κ. δήμαρχε; Ποιες δράσεις αναλαμβάνει η δημοτική αρχή ώστε ν’ ανακουφίσει πολεοδομικά τη Λυκόβρυση;
Ταυτόχρονα με τις χρήσεις γης του Δήμου, κάνουμε και μια τροποποίηση των χρήσεων γης στο ΒΙΟΠΑ Λυκόβρυσης – Μεταμόρφωσης, ενώ χωροθετούμε ελεύθερους και αθλητικούς χώρους.
Για παράδειγμα, έχουμε ένα μεγάλο κτήμα 70 στρεμμάτων του Δημοσίου, το οποίο ανήκει στην Κτηματική Εταιρεία και στο οποίο σήμερα στεγάζεται το ΕΘΙΑΓΕ και διάφορα ινστιτούτα του υπουργείου Γεωργίας. Αυτός ο χώρος εν κρυπτώ έγινε χώρος γενικής κατοικίας από το Δημόσιο και προβλέπεται από το ΓΠΣ του 1992 ως Εθνικό Τυπογραφείο και συνεργείο επισκευής κρατικών φορτηγών. Αυτές είναι πολύ βαριές δράσεις για τη Λυκόβρυση, η οποία δέχεται μια τρομερή πίεση από την Εθνική Οδό και το ΒΙΟΠΑ, οπότε αλλάζουμε τις χρήσεις εκεί, μετατρέποντας όλα τα κτήρια σε χώρους για πολιτιστικές και κοινωνικές ανάγκες, καθώς και για αθλητισμό.
Επίσης, κάτι πολύ πρωτοποριακό, που μπορεί να παίξει ρόλο στη λύση προβλημάτων που έχουν να κάνουν με την εφαρμογή του ΓΠΣ, είναι η δημιουργία ζώνης οικιστικού προγράμματος του Δήμου. Δηλαδή, υπάρχουν 15 στρέμματα που προορίζονται για αστέγους, για τα εκτός σχεδίου, για εκείνους που τους παίρνει τα σπίτια ο δρόμος και οι οποίοι θα μπορούν να πάνε κάπου αλλού, με ανταλλαγή οικοπέδων.
Επίσης σ’ έναν αναπτυσσόμενο κι όχι αναπτυγμένο Δήμο, όπως αυτός της Λυκόβρυσης, υπάρχει ανάγκη ν’ ανοίγουμε δρόμους και δρόμους καίριους, κεντρικούς.
Το Βιομηχανικό Πάρκο (ΒΙΟΠΑ) παραμένει ένα «μελανό» σημείο για την πόλη. Πώς σκοπεύετε να αξιοποιήσετε αυτόν τον χώρο;
Το ΒΙΟΠΑ βρίσκεται στα όρια με την Εθνική Οδό, «ακουμπώντας» τη Μεταμόρφωση και τη Λυκόβρυση και ευρισκόμενο μεταξύ δύο ρεμάτων, της Πύρνας και Δαμάσκου. Το ΒΙΟΠΑ είναι απολεοδόμητο από το 1990. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ προτείνεται μια πολεοδομική μελέτη, αυτή δεν εφαρμόζεται ποτέ και στο μεταξύ, σε αυτά τα 19 χρόνια που έχουν περάσει, έχει χτιστεί το σύμπαν. Δεν υπάρχουν δρόμοι, ζώνες πρασίνου κ.λπ.
Από την άλλη, υπάρχει απόλυτη συνάφεια με τον οικιστικό ιστό, αφού το ΒΙΟΠΑ και τα σπίτια είναι κολλημένα. Φανταστείτε, λοιπόν, στα 150 μέτρα από τα σπίτια να βγουν φουγάρα στην Αττική…
Άρα, ήταν αναγκαίο να μπούμε στη διαδικασία χρήσεων γης, στο κομμάτι βέβαια που μας αφορά και είναι αυτό από την Εθνική Οδό προς τα σπίτια. Ωστόσο οι διαδικασίες έχουν «παγώσει» αφού εκκρεμούν τα ΓΠΣ για τη Λυκόβρυση και τη Μεταμόρφωση, με την οποία προσπαθούμε να συνεργασθούμε για την ταχύτερη επίλυση του θέματος.
Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα μέσα το ΒΙΟΠΑ, καθώς δεκάδες οικογένειες εκεί δεν πρόκειται ποτέ στη ζωή τους να δουν «Θεού πρόσωπο», επειδή δεν προβλέπεται οικιστικός τομέας μέσα στον συγκεκριμένο χώρο.
Ωστόσο, με τον νόμο του 2000, προβλέπονται πλέον μεικτές χρήσεις κι έτσι στο πλαίσιο μιας μελλοντικής πολεοδόμησης του ΒΙΟΠΑ θα δοθεί λύσει και στα παραπάνω νοικοκυριά.
Η Λυκόβρυση, κ. Φωκιανέ, εμφανίζει ελλείψεις σε επίπεδο αθλητικών χώρων. Τι δράσεις επεξεργάζεστε για την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής;
Η πόλη διαθέτει ένα διαδημοτικό γήπεδο μαζί με τη Μεταμόρφωση, όπου ικανοποιούνται οι ανάγκες του Αθλητικού Ομίλου Λυκόβρυσης. Παράλληλα, έχουμε αρκετά ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ, γήπεδο τένις, αλλά αυτό που τελικά λείπει είναι ένα κλειστό γυμναστήριο. Κι αυτό είναι μια πονεμένη ιστορία…
Από το 1977 υπάρχει μια έκταση 12 στρεμμάτων της τότε ΑΓΕΤ, η οποία έχει χαρακτηρισθεί ως χώρος αθλητικών εγκαταστάσεων, για την οποία ουδέποτε έγινε προσπάθεια απαλλοτρίωσης. Καταλαβαίνετε, ότι εάν είχε αυτό γίνει τη δεκαετία του ’80 ή ακόμη και του ’90, θα μιλούσαμε για διαφορετική αξία από τη σημερινή, που αγγίζει τα 6 εκατ. ευρώ, χωρίς να υπολογίσουμε τυχόν προσφυγή της εταιρείας.
Αφού, λοιπόν, δεν έγινε η απαλλοτρίωση, η εταιρεία έκανε μια πρόταση στην τότε κοινότητα να παραχωρήσει 2,5 στρέμματα και τα μπετά του γυμναστηρίου και να απελευθερωθούν τα υπόλοιπα στρέμματα. Μια καλή συμφωνία, αφού δεν έχεις να πληρώσεις. Ωστόσο, η συμφωνία δεν προχώρησε, και το 1995 η εταιρεία κατάφερε να πάρει οριστική άρση της απαλλοτρίωσης. Μεσολάβησαν οι αλλαγές διοικήσεων στην πρώην ΑΓΕΤ για να φθάσουμε στο 1999, οπότε υπεδείχθη ο χώρος από τον τότε δήμαρχο ως χώρος σεισμοπλήκτων και τοποθετήθηκαν σε αυτόν 60 σπίτια.
Το 2003 που αναλάβαμε εμείς, ξεκινήσαμε νέες επαφές με την εταιρεία, οι οποίες σήμερα συμπυκνώνονται στη διεκδίκηση ενός χώρου τριών στρεμμάτων, που θα φιλοξενήσει ένα γήπεδο που θα κατασκευάσει ο ΟΣΚ και την παραχώρηση σε κοινή χρήση άλλων τριών στρεμμάτων για χώρο πρασίνου, ενώ η άλλη πλευρά, με βάση το άρθρο 12 του ΓΟΚ παίρνει όλο τον συντελεστή χρήσης του παραχωρούμενου χώρου προσαυξημένο κατά 50%.
Βέβαια, στη συνέχεια οι ιδιοκτήτες της εταιρείας μπήκαν σε μια φάση πώλησης όλων των ακινήτων τους, με αποτέλεσμα εμείς να σπεύσουμε να επαναχαρακτηρίσουμε τον χώρο και περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει. Τελευταία, εξέλιξη είναι η εκδήλωση της πρόθεσής μας ν’ αγοράσουμε εμείς τον προαναφερόμενο χώρο.
Και με τι χρήματα θα γίνει αυτό κ. Φωκιανέ;
Στο παρελθόν είχε αγοραστεί ένα ακίνητο 5,5 στρεμμάτων μέσα στο ΒΙΟΠΑ, στο οποίο ξεκίνησε η κατασκευή ενός κλειστού γυμναστηρίου το 1996, από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.
Όμως προέκυψαν δύο θέματα. Το ένα είναι ότι δεν προβλέπεται μέσα στο ΒΙΟΠΑ αθλητική εγκατάσταση, άρα έπρεπε να εκδοθεί σχετικό Προεδρικό Διάταγμα και δεύτερον δεν είχε άδεια οικοδομής. Έτσι, όταν αναλάβαμε τον Δήμο, όχι μόνο δεν βρήκαμε κλειστό γυμναστήριο, αλλά μας… περίμενε και ένα πρόστιμο βεβαιωμένο στη ΔΟΥ Αμαρουσίου 550.000 ευρώ για έλλειψη αδείας. Τελικά, καταφέραμε να πληρώσουμε το αρχικό πρόστιμο, χωρίς τις προσαυξήσεις, καταβάλλοντας 250.000 ευρώ.
Το αποτέλεσμα ήταν το κλειστό να παραμείνει για 13 χρόνια ως ένα «κουφάρι» μέσα στο ΒΙΟΠΑ και εμείς να ψάχνουμε να βρούμε μια άκρη και να λυθεί η σύμβαση με τους εργολάβους.
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το κλειστό βρίσκεται στον πλέον ακατάλληλο χώρο, μέσα στο ΒΙΟΠΑ και ανάμεσα σε μεταφορικές εταιρείες. Υπάρχει επενδυτής που ζητά να αγοράσει το κλειστό γυμναστήριο της Λυκόβρυσης, όμως, πρέπει να λυθεί το θέμα της σύμβασης και να κάνουμε πλειοδοτικό διαγωνισμό.
Ταυτόχρονα, όπως είναι οι χρήσεις, δεν μας συμφέρει να το πουλήσουμε σε κανέναν γιατί είναι εκτός σχεδίου. Εμείς, εφόσον κάνουμε μια προσπάθεια για να δοθούν σε αυτή την περιοχή εμπορικές χρήσεις, θέλουμε να επωφεληθεί ο Δήμος και της αξίας του κλειστού γυμναστηρίου. Αν δοθούν οι εμπορικές χρήσεις, μαζί με τους οικιστές και τους επενδυτές, αυτομάτως το κλειστό του Δήμου θα πάρει μεγαλύτερη αξία, που μπορεί να φθάσει και τα 5 εκατ. ευρώ Από εκεί, λοιπόν, θα βρούμε τα χρήματα για την προαναφερόμενη αγορά και ίσως, ακόμη ακόμη, και για τα 12 στρέμματα της ΑΓΕΤ.
