Ναι, αλλά όσα περιγράφετε υποδηλώνουν ότι η κατασκευή του κλειστού γυμναστηρίου πάει πίσω χρονικά…
Εκ των πραγμάτων. Διαφορετικά θα πρέπει να πάμε στη λύση να ολοκληρώσουμε το υπάρχον κλειστό, το οποίο, επαναλαμβάνω, δεν θα είναι μια ικανοποιητική λύση για την πόλη.
Ωστόσο, θα κάνουμε κι εμείς την αυτοκριτική μας, που επτά χρόνια δεν έχουμε καταφέρει να δώσουμε μια άμεση λύση στο πρόβλημα.
Έχετε δηλώσει επανειλημμένα ότι πολιτική σας είναι η απόκτηση ελεύθερων χώρων. Σε ποιο βαθμό το έχετε επιτύχει; Ποια είναι τα σχέδιά σας για τους χώρους που έχουν ήδη αποκτηθεί;
Έχουμε αγοράσει ακίνητα επί θητείας μας που υπερβαίνουν τα 4 εκατ. ευρώ σε αξία. Μια από τις σημαντικότερες κινήσεις μας ήταν η απόκτηση του ακινήτου της Εθνικής Τράπεζας, περίπου 5,5 στρέμματα, έναντι μόλις 2,5 εκατ. ευρώ, για το οποίο υπάρχει μια προχωρημένη προμελέτη για ανάπλαση αυτού του χώρου, η οποία υποβλήθηκε στο ΕΣΠΑ.
Επίσης, έχει περισσέψει ένα μικρό κομμάτι, περίπου 250 τ.μ. για το οποίο, ολοκληρώθηκε η μελέτη για την κατασκευή ΚΑΠΗ. Για το υπόλοιπο, υπάρχει προμελέτη, στην οποία προβλέπεται να γίνει πισίνα 25 μέτρων, πισίνα για μικρά παιδιά, αναψυκτήριο, υπόγειο πάρκινγκ με 50 θέσεις και το υπόλοιπο πράσινο και πλατεία και ίσως ένα μικρό ανοιχτό θέατρο.
Γιατί να μη γίνει στην έκταση του οικοπέδου της Εθνικής Τράπεζας το κλειστό γυμναστήριο;
Κάποια στιγμή μπήκαμε στη λογική να γίνουν στο οικόπεδο της Εθνικής δημοτικά κτήρια. Όμως, είναι καλό να μένουν ανοιχτοί χώροι. Η επίδραση στο μικροκλίμα, και ειδικά σε περιόδους καύσωνα, από την ανέγερση πολλών κτηρίων με μπετόν που δεν είναι βιοκλιματικά, επιβαρύνει τεράστια τη θερμοκρασία και τη ζωή των ανθρώπων. Δεν πρόκειται λοιπόν να βάλουμε εκεί το κλειστό. Αυτή τη στιγμή η πλατεία σε αυτήν την περιοχή είναι ένα «κόσμημα» και είναι κρίμα να τη χαλάσουμε με ένα κτίσμα.
Ποιους άλλους χώρους έχετε αποκτήσει;
Απαλλοτριώσαμε μια πλατεία, την Ανδρέα Παπανδρέου (πρώην Χαράς) και έχουμε έτοιμη και τη βιοκλιματική μελέτη και το έργο όπου να ’ναι θα ενταχθεί στη Νομαρχία.
Επίσης αγοράζουμε ένα ακίνητο στο κέντρο της πόλης, που αναφέραμε προηγουμένως ότι θα γίνει υπέργειο πάρκινγκ και θέλουμε ν’ αποκτήσουμε ένα ακόμη οικόπεδο, περίπου ένα στρέμμα, κοντά στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, το οποίο θα το ενοποιήσουμε με τον περίβολο της εκκλησίας, δημιουργώντας ένα μεγάλο χώρο πρασίνου.
Και πού βρίσκετε τα κονδύλια για όλες αυτές τις απαλλοτριώσεις κ. δήμαρχε;
Με δάνεια, η αποπληρωμή των οποίων είναι εξασφαλισμένη για τα προσεχή χρόνια μέσω της ειδικής πολιτικής τελών που έχουμε υιοθετήσει για την αγορά ελεύθερων χώρων. Είναι το αποκαλούμενο από ορισμένους και ως «χαράτσι», που έχει θέσει ο δήμαρχος στους δημότες της Λυκόβρυσης!
Βέβαια, όλοι αυτοί δεν αντιλαμβάνονται ότι το συγκεκριμένο τέλος, το 50% του οποίου καταβάλλουν οι εταιρείες και οι ενοικιαστές, δεν το εισπράττει ο Δήμος, αλλά πηγαίνει για την αγορά ελεύθερων χώρων κι αν περισσέψουν κάποια χρήματα, αυτά μπαίνουν στο δημοτικό ταμείο.
Η ανησυχία για τα υψηλά ποσοστά ρύπανσης που δείχνουν οι μετρητές στη Λυκόβρυση είναι έντονη. Ποια είναι η δική σας θέση;
Το ΠΕΡΠΑ, νυν ΔΕΑΡΘ, μετρά τα αιωρούμενα σωματίδια, τα οποία είναι ο κύριος ρύπος που μετράται σήμερα για τη ρύπανση, διαμέτρου 10 mm, τα οποία ωστόσο δεν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα. Επίσης, δεν αναφέρονται οι σχετικές μετρήσεις στην ποιοτική σύνθεση του ρύπου, δηλαδή στο τι υπάρχει μέσα στον πυρήνα της σκόνης.
Τέλος πάντων, η ΔΕΑΡΘ, πρώην ΠΕΡΠΑ, εγκατέστησε ένα μετρητή ρύπανσης στο οικόπεδο του υπουργείου Γεωργίας, όπου μέσα στα αμπέλια και τα χωράφια μετρά σκόνη. Επικοινωνήσαμε με τη ΔΕΑΡΘ, με σκοπό να πάνε τον μετρητή αλλού, ώστε να γίνονται σωστότερες μετρήσεις. Αντιλαμβάνονταν ότι είχαμε δίκιο, ότι ο σταθμός ήταν εκτός προδιαγραφών, αλλά δεν είχαν καμία πρόθεση να τον μετακινήσουν.
Απελπισμένοι πλέον, μετά από τρία χρόνια, ήρθαμε σε επαφή με τον «Δημόκριτο», όπου υπάρχει μια επιστημονική ομάδα η οποία ασχολείται 20 χρόνια με τα αιωρούμενα σωματίδια. Κάναμε μια προγραμματική σύμβαση, δώσαμε 25.000 ευρώ και άλλα 10.000 ευρώ για την εγκατάσταση του μετρητή ρύπανσης στην οροφή του δημαρχείου κι αρχίσαμε να μετράμε και ανόργανες ουσίες.
Υπήρξαν αποκλίσεις από τις προηγούμενες μετρήσεις;
Ναι και ήταν μεγάλες. Οι δικές μας μετρήσεις ήταν κάτω από το επιτρεπόμενο όριο. Ωστόσο, ενδεχομένως, τα πράγματα να μην είναι απολύτως σωστά ούτε με τις δικές μας μετρήσεις, επειδή ο σταθμός εγκαταστάθηκε σε ένα ύψος 10 μέτρων, ενώ θα έπρεπε να είναι στο 1 με 2 μέτρα. Άρα, παρόλο που τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά καλύτερα, δεν είμαστε και τόσο ήσυχοι.
Παρ’ όλα αυτά, η ΔΕΑΡΘ θορυβήθηκε από τα αποτελέσματα, άρχισε να αμφισβητεί τον σταθμό και το κυριότερο είναι ότι διατύπωσε την άποψη «μήπως είναι μεσίτης ο δήμαρχος και θέλει να μειώσουμε τις τιμές για να πουλά οικόπεδα;».
Μας ζήτησαν να μη δημοσιοποιήσουμε τα αποτελέσματα και έτσι εμείς τα δημοσιοποιήσαμε μόνο στον Τοπικό Τύπο.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν θριαμβολογούμε για τις μετρήσεις, γιατί -σε τελική ανάλυση- καμία μέτρηση δεν λύνει και το πρόβλημα. Απλώς, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει.
Τώρα είμαστε σε συμφωνία με τη ΔΕΑΡΘ να αγοράσουμε εμείς τον κλοβό, γιατί δεν έχουν λεφτά και να τον μεταφέρουμε σε μια θέση που θα μας υποδείξουν για να είναι έγκυρες οι μετρήσεις. Ακόμη, βέβαια, δεν έχει γίνει αυτό, αλλά το προχωράμε.
Εκείνο που πρέπει να σημειώσουμε, πάντως, είναι ότι τα όρια που μετρήσαμε εμείς για το βενζοπυρένιο και τους αρωματικούς υδρογονάνθρακες, που είναι καρκινογόνοι, είναι πολύ πιο χαμηλά από τα όρια της ευρωπαϊκής οδηγίας του 2004. Επομένως, και να έχουμε πολλά αιωρούμενα σωματίδια, δεν σημαίνει κάτι. Το να ρουφάς σκόνη δεν παθαίνεις κάτι. Άρα, ο ρύπος στην περίπτωσή μας ίσως να μην είναι τόσο επικίνδυνος.
Επιπλέον, η ευρωπαϊκή οδηγία δεν μπορεί να θέτει τα ίδια όρια και για τον Βορρά και για τον Νότο, στον οποίο, για παράδειγμα, υπάρχει μια τρομακτική επίπτωση από τη σκόνη της Σαχάρας. Εμείς περισσότερο ανησυχούμε από τη μεγάλη κυκλοφορία στην Εθνικό Οδό γι’ αυτό και αντιδρούμε στην προοπτική της Λ. Κύμης.
Το ρέμα της Πύρνας αποτελεί έναν πολύτιμο πνεύμονα πρασίνου, που μέχρι σήμερα δεν έχει αξιοποιηθεί όσο θα έπρεπε. Ποια είναι τα σχέδιά σας για την προστασία και την ανάδειξή του;
Άλλη θλιβερή ιστορία αυτή. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το 2002, όταν είχα εκλεγεί αλλά ακόμη δεν είχα αναλάβει, άκουσα για ένα επιχειρησιακό πρόγραμμα, που είχε τίτλο «Φυσική αποκατάσταση τοπίου». Μαζί με τους παλιούς δημάρχους της Κηφισιάς και της Λυκόβρυσης, αλλά και εις γνώση του νέου τότε δημάρχου Κηφισιάς Νίκου Χιωτάκη, υποβάλαμε αίτηση για την αποκατάσταση του ρέματος της Πύρνας και της παραρεμάτιας περιοχής.
