● Σχετικά με την απώλεια ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, την οποία διορθώνει μια «υποτίμηση» του εγχώριου νομίσματος, η μοναδική προσαρμογή για την Ελλάδα μπορεί να προέλθει από αυτό που αποκαλούμε «εσωτερική υποτίμηση» και αφορά διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τη μείωση τιμών, μισθών και εισοδημάτων. Η πολιτική μείωσης τιμών και μισθών, κάτω από την ομπρέλα ενός ενιαίου νομίσματος (πολιτική την οποία ακολούθησε συστηματικά η Γερμανία ειδικά την τελευταία δεκαετία) προστατεύει σημαντικά το σύστημα από μελλοντικούς δημοσιονομικούς εκτροχιασμούς. Οι δημοσιονομικές και εξωτερικές ανισορροπίες των οικονομικών μεγεθών της χώρας μας μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με προγράμματα διαρθρωτικών μακροοικονομικών, αυστηρά εφαρμόσιμων και επίπονων προγραμμάτων, τα οποία ως βάση θα έχουν τη συγκράτηση τιμών και εισοδημάτων. Το εργαλείο της υποτίμησης ως μέσο άσκησης οικονομικής πολιτικής, ακόμη και εάν αυτό ήταν επιθυμητό από της οικονομικές αρχές της χώρας μας, καταργείται de facto με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ.
● Η παραμονή και ομαλή λειτουργία όλων των κρατών-μελών εντός της ΟΝΕ είναι η βέλτιστη επιλογή για να μη πληγεί ανεπανόρθωτα η δυναμική του εγχειρήματος της οικονομικής ενοποίησης, γεγονός το οποίο επιβάλλει τη συνολική και συλλογική αντιμετώπιση των εν δυνάμει κρίσεων εντός του συστήματος της Ευρωζώνης.
● Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF): Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο ιδρύθηκε το 1944, είναι ένας εποπτικός διεθνής οργανισμός ο οποίος επιθεωρεί τις μακροοικονομικές πολιτικές των κρατών-μελών. Προάγει τη νομισματική και δημοσιονομική σταθερότητα με στόχο την εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας του Διεθνούς Εμπορίου και τη μακροχρόνια ανάπτυξη. Η παρέμβαση του IMF είναι ουσιαστική και καθοριστική σε εκείνες τις χώρες-μέλη οι οποίες αντιμετωπίζουν κυρίως ανισορροπίες στο Ισοζύγιο Πληρωμών, με σημαντικές συνέπειες στην συναλλαγματική ισοτιμία τους. Σε ένα κράτος-μέλος της ΟΝΕ όπως η Ελλάδα, ο ρόλος του IMF θα περιοριζόταν στη δημοσιονομική και μόνο εξυγίανση, χωρίς να διαθέτει όλα τα μέσα άσκησης νομισματικής πολιτικής, αφού η «υποτίμηση» εξ ορισμού δεν αποτελεί επιλογή ως μέσο άσκησης πολιτικής. Επιπλέον η προσφυγή της Ελλάδος στο IMF θα αποδυνάμωνε την εικόνα της Ευρώπης ως ενός ισχυρού “Club” με σημαντικό κόστος φήμης και αξιοπιστίας.
Εν κατακλείδι, οι λόγοι οι οποίοι ωθούν τους επενδυτές σε φυγή κεφαλαίων και συνδέονται είτε με «εφ’ άπαξ υποτίμηση» του νομίσματος είτε με έξοδο της χώρας από την ΟΝΕ, δεν υφίστανται.
_________________
* Η κ. Αγγελική Παπαγεωργίου είναι Οικονομολόγος, Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Τμήματος Διαχείρισης Διαθεσίμων της Mllennium Bank
