Με αφορμή άρθρο αναγνώστη σας, στο φύλλο της 25/9/2010, για την οδική συμπεριφορά δικυκλιστών, έμεινα στην προτροπή «ας σκεφθούμε…» που υπάρχει σ’ αυτό. Αναρωτήθηκα: να σκεφθούμε, όμως τι άραγε; Ποια σκέψη θα μας βοηθήσει να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά μας ή θα μας οδηγήσει σε πιο σωστές ενέργειες;
Ας μου επιτραπεί γι’ αυτά μια σκέψη, την οποία είμαι βέβαιος ότι όλοι την έχουμε κάνει κατά καιρούς και την έχουμε εκφράσει με διάφορους τρόπους: δεν πρέπει να κάνω σε άλλους αυτό που δεν θέλω να μου κάνουν. Τόσο απλά… Και είμαι βέβαιος ότι όλοι έχουμε βρεθεί σε καταστάσεις στις οποίες μας δυσαρέστησαν ενέργειες ή παραλείψεις ή συμπεριφορά συνανθρώπων μας και τότε, φυσικά, διαμαρτυρηθήκαμε.
Απευθύνω αυτή τη σκέψη και προς αρμοδίους του Δήμου μας, οι οποίοι δέχονται σίγουρα καθημερινώς πληθώρα αιτημάτων, συνήθως δε για προφανή και αναγκαία στη ζωή μας.
Ως παράδειγμα θα πάρω αυτό που διάβασα στα “Σχόλια και Σχολιανά” της κ. Ρασιά στο φύλλο της “Α” την 2/10/2010: ότι γίνονται έργα σε κάποιους δρόμους του κέντρου Αμαρουσίου για τη μείωση του πλάτους οδοστρώματος και συνεπώς τον περιορισμό στάθμευσης οχημάτων παρά την οδό. Φαντάζομαι κάποιοι από αυτούς τους δρόμους είναι και η Βασ. Όλγας, Σουρή και Πλάτωνος. Ομολογώ ότι εξεπλάγην από την είδηση: όταν είδα αυτά τα έργα, σκέφθηκα ότι επιτέλους δημιουργούνται προστατευμένα πεζοδρόμια επαρκούς πλάτους σε πολυσύχναστους κι επικίνδυνους για την ακεραιότητα των πεζών δρόμους.
Σκέφθηκα επίσης ότι το αίτημα που υπάρχει από πέρυσι για τη διαπλάτυνση ενός τμήματος πεζοδρομίου στην οδό Σουρή, με σκοπό την ασφάλεια των νηπίων και των συνοδών τους που κινούνται πεζή προς και από το 2ο Νηπιαγωγείο Αμαρουσίου, θα ικανοποιηθεί. «Εφόσον βρίσκουν τον τρόπο να διαπλατύνουν τόσες εκατοντάδες μέτρων πεζοδρομίου στην περιοχή, πόσο δύσκολο είναι να διαπλατύνουν και άλλα τριάντα περίπου μέτρα που χρειάζονται και δεν τα έχουν περιλάβει ακόμη στο έργο;» σκέφθηκα…
Με ένα τόνο αισιοδοξίας, σκέφθηκα επίσης ότι επιτέλους θα γίνει κάτι και για την προστασία του πλησίον πεζόδρομου Πλαστήρα, όπου καθημερινώς κινούνται μαθητές και αθλούμενοι, λόγω του σχολικού συγκροτήματος (1ο Δημοτικό Σχολείο και παρακείμενο Γυμνάσιο – Λύκειο) και του Γυμναστηρίου «Σπύρος Λούης». Εξάλλου η ίδια η κα Ρασιά είχε επισημάνει παλαιότερα από τη στήλη της τα προφανή προβλήματα των πεζών που κινούνται στην Πλαστήρα. Από τις αντιδράσεις όμως του δήμου μας σ’ αυτά τα δύο θέματα, διαψεύστηκαν μέχρι τώρα οι σκέψεις μου.
Γι’ αυτό θα προτείνω στους δημοτικούς μας άρχοντες –όπως είχα κάνει και παλιότερα από την εφημερίδα σας– να προσπαθήσουν να κινηθούν οι ίδιοι πεζοί στους δρόμους αυτούς και μάλιστα έχοντας μαζί τους τα παιδιά τους. Τότε ίσως καταλήξουν στη σκέψη που έδωσα στην αρχή…
Σας ευχαριστώ που μοιράζεστε τις σκέψεις μου.
Ανδρέας Βοσίνης
