Ο μύθος με τη γοητεία του ψέματος προσπαθεί να γλυκάνει τη σκληρότητα της αλήθειας, ζαχαρένιο κουφέτο που καλύπτει το πικραμύγδαλο. Μόνο έτσι δύναται ο ατελής άνθρωπος να πλησιάσει την αδυσώπητη αλήθεια, χωρίς να την κοιτάξει κατάματα, πράγμα μη μπορετό πάντοτε, γιατί πονάει πολύ. Η προσέγγιση αυτή εκλαμβάνεται από τους περισσότερους ως ήττα του εγώ τους. Οι λίγοι όμως που καταφέρνουν συνειδητά ν’ αποδεχτούν την αλήθεια σαν άτομα, ευεργετούνται με αυτογνωσία και σαν κοινωνικά σύνολα με λυτρωτική κάθαρση.
Αρχομανής, άπληστος, αυταρχικός, άδικος, με αλαζονική συμπεριφορά, ο Αγαμέμνονας, αρχιστράτηγος εκστρατευτικού στόλου των Ελλήνων κατά της Τροίας, έχει διαπράξει μεγίστη ύβριν προς τη θεά Άρτεμη, σκοτώνοντας το αγαπημένο της ελάφι με τα «χρυσά κέρατα». (Οι λέξεις στους μύθους, σοφά επιλεγμένες, προκαλούν συνειρμούς). Με την ανίερη αυτή πράξη έχει προκαλέσει τη θεία μήνιν. Πάει καιρός που η νηνεμία κρατά τα καράβια των Ελλήνων ακινητοποιημένα στο λιμάνι της Αυλίδος. Οι στρατιώτες εξεγείρονται κατά της αρχηγίας, διαμαρτύρονται και ζητούν τον ένοχο.
Ο μάντης Κάλχας ξεστομίζει τη φοβερή αλήθεια:«Μόνο με θυσία οφείλει ο Αγαμέμνονας να επανορθώσει». Θύμα θα είναι η νέα, ωραία, έφηβη παρθένα κόρη του, Ιφιγένεια. Οι συνέπειες της ολέθριας πράξης του τώρα πια δεν περιορίζονται στον ίδιο, ως άτομο, αλλά καθορίζουν το παρόν και το μέλλον χιλιάδων Ελλήνων και κατ’ επέκταση ολόκληρης της Ελλάδας.
Προς στιγμή εκείνος διστάζει ανάμεσα σε δύο επιλογές. Τελικά «ο νους του μπήκε στης ανάγκης το ζυγό», όπως μας λέει ο Αισχύλος στην τριλογία του «Ορέστεια». Διαλέγει τη θυσία… Ευνοϊκοί άνεμοι φουσκώνουν τα πανιά και τα καράβια σαλπάρουν για την Τροία.
Ο επίκαιρος παραλληλισμός της τραγωδίας του Αισχύλου με αυτή που ζούμε σήμερα εκπλήσσει με τις ομοιότητες, ως προς τα αίτια και τ’ αποτελέσματα των γεγονότων. Εμπόλεμη η κατάστασή μας. «Η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς γκαγκστερικής ασυδοσίας των κερδομανών» (Χρ. Γιανναράς). Το πολιτικό μας σύστημα των τριάντα τελευταίων ετών έχει όλα τα χαρακτηριστικά τής συμπεριφοράς του Αγαμέμνονα όπως αφροσύνη, αρχομανία, αλαζονεία, ιδιοτέλεια. Οι διαμαρτυρίες των άπραγων στρατιωτών συνάδουν με εκείνες των ανέργων νέων στις πλατείες. Η μακρόχρονη νηνεμία με τη νιρβάνα των υπουργών που κατέφευγαν στην εύκολη λύση του δανεισμού και όλα καλά. Μάταια ψάχνουν οι πολιτικοί να βρουν τρόπους με επιτροπές και αφορισμούς να καταλαγιάσουν την μήνιν του κόσμου.
Οι γέφυρες επικοινωνίας μαζί τους έχουν σωριαστεί σε γκρέμια. Μιλούν για προπηλακισμούς και αδικαιολόγητη βία στο πρόσωπό τους. «Η λέξη βία προσδιορίζει απαρέκλιτα και λιτά τις πράξεις που χαρακτηρίζονται από αγριότητα» (Ζακλίν Ντε Ρομιγύ). Αν είναι βία το γιαούρτι ή το νεράντζι, γιατί δεν είναι βία η περικοπή της σύνταξης των 500 ευρώ, το κλείσιμο των καταστημάτων, η απώλεια θέσεων εργασίας, η ρίψη καπνογόνων στο σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα;
Κυρίες και Κύριοι βουλευτές, δείτε έστω και τώρα την αλήθεια αφτιασίδωτη.
Επί σειρά ετών ψηφίζατε νόμους που σκέπαζαν οικονομικά σκάδαλα, αυξάνατε, κατά βούληση, τους παχυλούς μισθούς σας, τις συντάξεις με δύο τετραετίες, τα έξοδα παραστάσεών σας, οδοιπορικών… Χαρίζατε στον εαυτό σας συμβούλους, αυτοκίνητα, ταξίδια, τηλεφωνικά έξοδα, ασφάλεια και στέλνατε το λογαριασμό μας. Ζούσαμε με δανεικά και σεις μας διαβεβαιώνατε μέσα από τα φιλικά σας κανάλια πως ευημερούσαμε. Διορίζατε συγγενείς και ψηφοφόρους σε ανύπαρκτες θέσεις. Πλουτίζατε την αργομισθία συνδικαλιστικών – συντεχνιών και όλων των «ωμ» που σας έφερναν ψήφους. Τιμωρούσατε τον κάθε ανήμπορο φουκαρά με κατάσχεση του μοναδικού του σπιτιού, αν δεν είχε να πληρώσει τα χρέη του, γιατί έτσι όριζε ο νόμος, τη στιγμή που για σας δεν ίσχυσε ποτέ ο νόμος του «πόθεν έσχες – στάχτη στα μάτια σας». Διευκολύνατε με την απραξία και ατιμωρησία τη φοροδιαφυγή των ισχυρών, τη ροή του χρήματος στο εξωτερικό, την αυθαίρετη δόμηση πολυτελών κατοικιών σε δάση και αιγιαλούς.
Με τα έργα σας διαπράξατε τη χείριστη των ύβρεων αφού καταντήσατε τη Δημοκρατία μας ρακένδυτη και παράλυτη. Της έχουν ληστέψει εκατομμύρια από τα δημόσια ταμεία κι εκείνη αδυνατεί, στην κατάσταση που βρίσκεται να καθίσει έστω κι έναν στο ειδώλιο του κατηγορουμένου.
Και τώρα, κυρίες και κύριοι βουλευτές, ήρθε η ώρα της μεγάλης θυσίας. Είναι αναπόφευκτη. Αντί να μαζεύετε πενταροδεκάρες από τους κουμπαράδες των παιδιών, τολμήστε μία πράξη αξιοπρέπειας και χαρίστε στο δημόσιο χρέος έναν, δύο, τρεις μισθούς σας ή τη δεύτερη, τρίτη σύνταξή σας. Διαγράψτε ότι δωρεάν σας πρόσφερε η δύσμοιρη, χρεοκοπημένη πατρίδα (αυτοκίνητα – παροχές). Σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων. Καταργήστε άμεσα τους νόμους της διαφθοράς, διαπλοκής, συναλλαγής. Λυτρωθείτε σαν άνθρωποι και σαν πολιτικοί. Δώστε δικαιοσύνη και διαφάνεια στο περιεχόμενο της εξουσίας που ασκείτε. Δείξτε επιτέλους στον κόσμο ένα ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ και αμέσως θ’ αναιρεθούν τα πάντα.
Πριν ξεκινήσετε να γράφετε τα ονόματα των νέων ανέργων του μεσοπρόθεσμου στην εργασιακή εφεδρεία, πολλοί εκ των οποίων έχουν 20-25 χρόνια υπηρεσίας, αρχίστε πρώτα από τους υπεράριθμους υπαλλήλους της Βουλής, οι οποίοι έχουν μόλις δύο χρόνια υπηρεσίας. Μιλώ για τη λίστα με τα ονόματα των τυχερών που είχε ετοιμάσει ο απελθών Πρόεδρος της Βουλής για τον νυν αντικαταστάτη του, άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του, προς διορισμό. Τινές εξ αυτών τυγχάνουν συγγενείς πρώτου και δευτέρου βαθμού και δεν επελέγησαν από κανένα ΑΣΕΠ, παρά από την κοινή συναίνεση όλων των κομμάτων της Βουλής, με μοναδικό κριτήριο το ποσοστό των ψήφων εκάστου.
Η θυσία πρέπει να γίνει τώρα και να γίνει από τα σπλάχνα σας, όπως σοφά εξιστορεί ο μύθος. Σε αντίθετη περίπτωση ζόφος ασέληνης νύχτας… Μόνο μετά από μια τέτοια θυσία «θα σταλάξει το γλυκύ θάρρος της ελπίδας» (Αισχύλος).
Ελένη Καραμπέτσου
