O Καλλικράτειος σχεδιασμός διέλυσε την Ελλάδα. Σπάνια, φίλοι αναγνώστες, αναφέρομαι στα τοπικά δρώμενα. Όμως στα δύο τελευταία δημοτικά συμβούλια ακούσθηκαν πράγματα που ξέφυγαν τελείως από την πραγματικότητα…
Στην ανεπαρκή ασφάλεια για τη ζωή μας προστέθηκε από την κυβέρνηση και η εργασιακή ανασφάλεια, πολύ χειρότερη από την πρώτη.
Της Χαριτίνης Ρασιά
Στο δημοτικό συμβούλιο της 8/9 οι εργαζόμενοι στις διάφορες υπηρεσίες του δήμου -και μιλάμε για τα συνεργεία καθαριότητας- ανακοίνωσαν κάποιες αποφάσεις της γενικής συνέλευσής τους. Η διοίκηση του δήμου αμφισβήτησε την απαρτία της γεν. συνέλευσης. Αρωγός ήρθε η δήλωση μέλους της μείζονος μειοψηφίας, που υπενθύμισε στους εργαζόμενους πως ορκίσθηκαν να εργάζονται σωστά. Αν δεν κάνω λάθος, όλα αυτά προϋποθέτουν αμοιβαίο σεβασμό και των δύο συμβαλλομένων. Όταν ο ένας εξ αυτών σπάσει τη συμφωνία και απαιτήσει να επιβάλει επαχθή μέτρα στον έτερο των συμβαλλομένων, τότε η άμυνα του θιγομένου έχει προβλεφθεί από το Σύνταγμα… Μιλάμε για το δικαίωμα στην επιβίωση της οικογένειάς του…
❍ ❍ ❍
Και πάμε στο δημοτικό συμβούλιο της 13/9 και στη συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης στη χρεοκοπία του κράτους.
Στον αστερισμό της οικονομικής λαίλαπας και της ζημιάς που ζει σήμερα η πατρίδα, είναι σχεδόν μηδαμινό το ποσοστό της τοπικής αυτοδιοίκησης στο υπέρογκο χρέος που προήλθε από την απώλεια του νομίσματός μας και την υπαγωγή μας στο καταστροφικό ευρώ, πέραν των ομολογημένων αρπαχτών σε χρήμα από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Πριν κάμποσα κείμενα είχα αναφερθεί στα κινήματα των ευρωπαϊκών λαών, οι οποίοι προτιμούσαν να γυρίσουν στα νομίσματά τους. Μια δημοσκόποηση που έκανε το αμερικανικό ινστιτούτο TNS για λογαριασμό του German Marshall Funds (GMF) σε δώδεκα χώρες της ΕΕ έδειξε ότι το 67% των κατοίκων θεωρεί θετικό το ότι ανήκει στην ΕΕ, όμως το 53% των λαών της Ευρώπης θέλει την επιστροφή στα νομίσματά τους. Αν αυτό δεν το μετρήσουν σωστά αυτοί που θα διαδεχθούν την κατοχική κυβέρνηση των Αθηνών και δεν θέσουν ως επιδίωξή τους την οικονομική αυτονομία της Ελλάδας με επιστροφή στην δραχμή, θα καρκινοβατούν από την πρώτη ημέρα της εκλογής τους!!!
Όλοι δε οι ερωτηθέντες θεωρούν λάθος το ευρώ, που μόνο ύφεση φέρνει στις κοινωνίες των κρατών της Ευρώπης…
Δεν υπάρχει ξένος οικονομολόγος που να είναι αδέσμευτος, ο οποίος να μη συμβουλεύει την Ελλάδα να επανέλθει στο νόμισμά της και κατ’ επέκταση στον έλεγχο της οικονομίας της…
❍ ❍ ❍
Ηθικό δίδαγμα: όταν το κράτος είναι μπαταξής, δεν αποδίδει στους ΟΤΑ αυτά που πρέπει. Συνεπώς η κακοδαιμονία που προέρχεται από την ανυπαρξία ρευστού, καταλήγει στην κατάρρευση και την αθλιότητα, στην οποία ζούμε σήμερα και σε τοπικό επίπεδο.
Το ζητούμενο πλέον είναι αν είμαστε ακόμη υπαρκτοί ως έθνος, διότι ως κράτος είμαστε ανύπαρκτοι. Μας μετέβαλαν σε ζητιάνους.
Και λίγο κουτσομπολιό
Στο προηγούμενο κείμενό μου, που αναφέρθηκα στα δύο φύλα, παρέλειψα ν’ αναφερθώ σ’ ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε στον Τύπο στις 20.3.1928, με θέμα «ψήφος γυναικών».
«Ορισμένα τινά ελληνικά θήλεα, ζητούν να δοθεί ψήφος εις στας γυναίκας. Σχετικώς με το ίδιον τούτο θέμα, διαπρεπέστατος επιστήμων είχε άλλοτε αναπτύξει από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον άλλωστε γεγονός ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ορισμένας δε ημέρας εκάστου μηνός. Επειδή εν τούτοις αι ημέραι αυταί δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθεί ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων ώστε την ευτυχή εκείνην ημέραν, να ορίζονται αι εκάστοτε εκλογαί. Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον».
Αυτά είπαν τότε στη Βουλή και την άποψη αυτή την επιβεβαιώνει ακόμα και σήμερα η κρατούσα νοοτροπία…
Μην ξεχνάμε πως οι γυναίκες καταντήσαμε αντικείμενο ποσόστωσης. Ακυρώθηκαν δημοτικές εκλογές, διότι οι συνδυασμοί δεν είχαν το 30% γυναίκες στους συνδυασμούς τους. Όμως οι γυναίκες, παρ’ όλες τις φαμφάρες περί ισότητος, δεν ψηφίζουν γυναίκες. Κι εδώ που τα λέμε καλά κάνουν.
Έγραψα στο προηγούμενο κείμενό μου πως η γυναίκα είναι υψηλών προδιαγραφών φύλο, έχει προφανώς το γνώθι σ’ αυτόν και ενεργεί καταλλήλως!!!!
Όμως στο δημοτικό συμβούλιο της 13/9 -πέραν του άρτου- οι δημότες απήλαυσαν και θέαμα…
Μια χυμώδης κυρία προκάλεσε τους σχολιασμούς των δημοτών -που περίμεναν τις αποφάσεις του Δ.Σ., για τα θέματά τους- με την ενδυματολογική της εικόνα… Οι προϊστάμενοί τους, θα πρέπει να της υπενθυμίσουν πως η αίθουσα του Δ.Σ. δεν είναι επέκταση του πλατώ του ΑΝΤΕΝΝΑ για καλλιστεία…
Οι δημοτικές υπηρεσίες πρέπει να απολαμβάνουν του σεβασμού των εργαζομένων, διότι το αντίθετο προσβάλλει πέραν της ηγεσίας και τους συναλλασσόμενους πολίτες.
❍ ❍ ❍
Με αφορμή την επίσκεψη και την εκδήλωση προς τιμήν των εβραϊκών ομοσπονδιών της βορείου Αμερικής από τον κ. Παπούλια, στα τέως ανάκτορα, θα σας μεταφέρω μέσω της Αμαρυσίας, την ανοιχτή επιστολή του καθηγητή του πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννη Σταυρίδη προς τον πρόεδρο της Δημοκρατίας την 23/3/2011, σε προσεχές κείμενο.
Ο πολιτικός εκμαυλισμός
Από το 1981 οι κρατούντες άλλαξαν τη νοοτροπία των Ελλήνων προτρέποντάς τους στον ανεξέλεγκτο δανεισμό, για τα πάσης φύσεως αγαθά. Δίδαξαν τους συντηρητικούς Έλληνες πως μπορούν να κάνουν «ντόλτσε βίτα» με ξένα χρήματα. Αυτοί δε που τσίμπησαν, βλέπουν σήμερα πως οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικές Μ.Κ.Ο.
Έχετε μήπως την αίσθηση πως οι αναλαβόντες από την μεταπολίτευση και μετά πολιτικοί, δεν γνώριζαν τις επιπτώσεις; Μα αυτοί τις καλλιέργησαν, με μοναδικό σκοπό την κατοχύρωση των θέσεών τους στη διοίκηση της πατρίδας. Έγιναν όργανα της καταστροφής της Ελλάδας με ελαφράν καρδίαν…
Αυτή την ώρα της μεγάλης κρίσεως, η πατρίδα ασπαίρει κάτω από την γερμανική μπότα. Παρέδωσαν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό στους ηττημένους του ’40 και μετέβαλαν τους Έλληνες σε ζητιάνους και τυμβωρύχους των κάδων των ΟΤΑ…
Ήδη από την 14η Σεπτεμβρίου κατέπλευσε ο ύπατος αρμοστής του 4ου Ράιχ, ο κ. Reichenbach, με την κουστωδία του, που θα διοικούν τα υπουργεία της κατ’ ευφημισμόν ελεύθερης Ελλάδας.
Παρ’ όλα αυτά δεν φοβάμαι, ξέρω πως έδωσα όσα μπορούσα, όμως δεν έδωσα ούτε δράμι από την ψυχή μου. Μπορεί τα χρόνια να περνάνε, όμως εξακολουθώ να πατάω σταθερά στα πόδια μου και στις αρχές που με κράτησαν όρθια και μαχόμενη μέχρι σήμερα. «Έσσεται ήμαρ», που ο Απόλλωνας θα φωτίσει τα σημερινά σκοτάδια, στα οποία και με δική μας ευθύνη περιαγάγαμε την πατρίδα μας….
Όπου να ’ναι η ΛΕΥΤΕΡΙΑ θα φανεί… Έτσι γινόταν πάντοτε…
