Να Γιατί
– …Ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα καλά λόγια που είχατε γράψει για μένα στη στήλη σας στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ Της 3/12/2011…(σ.σ. Το πρώτο κρατούμενο αντιστοιχεί εδώ Γιάννη).
…Δεν φτάνει ένα ευχαριστώ για να σας περιγράψω τη συγκίνηση που ένιωσα και συνεχίζω να νιώθω κάθε φορά που διαβάζω αυτό το «Καλωσόρισμα» που μου κάνατε το Σάββατο της 3ης Δεκεμβρίου. Με συγκίνησε πάρα πολύ το γεγονός ότι κάποιος ο οποίος δε με γνωρίζει, που δεν με έχει δει ποτέ στη ζωή του γράφει δημόσια και με τόση γενναιοδωρία, ανιδιοτέλεια και απλοχεριά τόσο όμορφα, τόσο ωραία πράγματα…
…Όλα αυτά αποτυπώθηκαν με την πένα σας ανεξίτηλα μέσα στην καρδιά μου και από δω και πέρα κάθε φορά που απογοητεύομαι θα σκέπτομαι εσάς, μιας και από ό,τι φαίνεται μοιάζουν οι αξίες μας! Θα ξέρω πάντα ότι έχω έναν σύμμαχο σε τούτο τον σκληρό τον κόσμο.
…Άλλος στη θέση σας θα τα προσπερνούσε και θα γύριζε σελίδα! (σ.σ. Μιλά για δύο έξοχα κείμενά του που βγήκαν από μια κρυστάλλινη πηγή η οποία πρέπει να μείνει έτσι!…)
…Ονομάζομαι Γιάννης Σ…. Τον Ιούνιο θα γίνω 19 ετών. (σ.σ. πήγε στο 16ο Δημοτικό Σχολείο Αμαρουσίου. Σύμπτωση κι αυτή!…)
Μία από τις μεγαλύτερες στιγμές ήταν η συμμετοχή μου στην Ευρωπαϊκή Βουλή των Εφήβων στη Β΄ Λυκείου, όπου εκπροσώπησα επάξια το 1ο Λύκειο Αμαρουσίου.
Έχω περάσει στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών από πέρυσι αλλά τον Σεπτέμβρη θα σπουδάζω Νομική στην Αγγλία γιατί θέλω ΜΟΝΟ ΝΟΜΙΚΗ, γιατί μ’ αρέσει να υπερασπίζομαι τους αθώους αυτού του κόσμου.
Θέλω ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Και ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ!
❍ ❍ ❍
Αυτά κι άλλα μου έγραψε ο 19αχρονος Γιάννης σ’ ένα e-mail την 1η Ιουνίου με την υπόδειξη να… μείνουν μεταξύ μας και βέβαια… έμειναν!
Ακριβώς έτσι επικοινωνούμε αγαπημένο μου φιλαράκι εμείς της Αντάρας. Όσα από την Ψυχή και το νού μας ανθίζουν, τα μοιραζόμαστε «γενναιόδωρα, με ανιδιοτέλεια και απλόχερα» ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ, γιατί σιχαινόμαστε τη μιζέρια, την τσιγκουνιά, την… «ακριβή μας μοναδικότητα».
Ακόμα. Θέλω να ξέρεις, πως ΠΑΝΤΑ θα έχεις «έναν σύμμαχο σε τούτον τον σκληρό τον κόσμο» και μάλιστα από εκεί που ΔΕΝ θα το περιμένεις, από εκεί που ΔΕΝ θα το φαντάζεσαι, την ώρα που θα ΠΡΕΠΕΙ, (λάβε υπ όψη σου τα… κρατούμενα) επειδή θα επιδιώξεις «ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Και ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ»!!!
Θέλω δε να θυμάσαι, πως ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, εάν ΑΥΤΟ θα θέλεις. Να ξέρεις επίσης, πως θα σου λένε «όλοι» ότι «αυτό που λες δεν μπορεί να γίνει» – τα ίδια άκουγα κι εγώ σε κάθε παλετιό μου που είχε ως στόχο την ΑΛΛΑΓΗ προς τα μπρος, προς τα πάνω, έξω από τα βαλτόνερα.
Μην τους ακούς. Συνέχιζε. Δεν θα είσαι ΠΟΤΕ μόνος!
Είμαστε πολλοί, αυτοί που θέλουμε…. κατ’ αρχάς, αυτό που περιγράφει ο Γιάννης Ρίτσος, απαγγέλλει ο ίδιος, και τραγουδάει ο Νίκος Ξυλούρης σε μουσική Χρήστου Λεοντή.
Με όλη μου την Αγάπη, καααλή σας μέρα.
Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα δε χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω να γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ’ όλες τις καρδιές σ’ όλα τα χείλη
κι έτσι να λέμε πια
τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε: «Τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα».
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ’ τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.
