Ο Γερμανός διοικητής μετά βίας συγκράτησε την οργή του, για το εύστοχο και θαρραλέο υπονοούμενο του Γενάδιου και κατέρυθρος την όψη απάντησε αλαζονικά και δηκτικά: «Κι εγώ σας γνωστοποιώ πως εμείς οι Γερμανοί, της νέας τάξης πραγμάτων, δεν χαριζόμεθα σε κανέναν που θα τολμούσε να εναντιωθεί στην αποστολή μας. Τον στέλνουμε κατ’ ευθείαν στο απόσπασμα να τυφεκισθεί». Ο Δεσπότης ήρεμα του απάντησε: «Κύριε Ταξίαρχε, σας διαφεύγει κάτι το ουσιώδες. Οι Έλληνες Ιεράρχες, εδώ και χιλιάδες χρόνια απέδειξαν πως δεν φοβούνταν τα εκτελεστικά αποσπάσματα, γιατί απλούστατα οδηγούνται στην κρεμάλα!»
Ο Γερμανός αιφνιδιάστηκε κι φρονίμως ποιών, εσιώπησε. Άλλωστε τι να πει; Ήλθε πρόσωπο με πρόσωπο με την αλήθεια. Την αδούλωτη και αθάνατη ελληνική ψυχή. Λέτε όλα αυτά και τα προηγούμενα να μας τα κράταγαν. Ίσως, γιατί δεν ξεχνιέται εύκολα το στραπατσάρισμα του Μουσολίνι του φασισμού και το χάλασμα της σούπας του ναζισμού στην επίθεσή του κατά της Ρωσίας. Άδηλος η ψυχή του ανθρώπου.
Και πάμε παρακάτω, στη σημερινή πραγματικότητα, όπου διαπιστώνουμε όλοι, πως η ΕΕ που ονειρεύτηκαν επιφανείς Ευρωπαίοι όπως ο Ζαν Μονέ (1888 – 1979) και ο Γάλλος Υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν με την περίφημη πρότασή του της 9-5-1950 να τεθούν κάτω από κοινό έλεγχο και διοίκηση οι βιομηχανίες άνθρακα και χάλυβα Γερμανίας και Γαλλίας και που σήμερα γιορτάζεται στις 9 Μαΐου, ως ημέρα της Ευρώπης (Διακήρυξη Σουμάν). Έτσι ξεκίνησε. Γερμανία και Γαλλία, που έχουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τους δύο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους, βρίσκονται μετά από αιώνες στο ίδιο στρατόπεδο. Στη σημερινή πραγματικότητα, διαπιστώνουμε όλοι, πως η ΕΕ που ονειρεύτηκαν επιφανείς Ευρωπαίοι, δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή των 27. Απουσιάζει η αλληλεγγύη, η ισοτιμία και η κατανόηση μεταξύ των εταίρων. Είναι μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Είναι η ΕΕ του πλούσιου Βορρά και η πτωχή του Νότου. Οι αποφάσεις του πολυάνθρωπου, πολυδαίδαλου και πολυέξοδου κέντρου κωλυσιεργούν σκανδαλωδώς, καθιστώντας ανεπίκαιρες τις όποιες συμφωνίες τους και πάντα εις βάρος των αδυνάτων. Και είναι πασιφανές πως καρπούνται τα κέρδη τους ακόμα και τον καιρό της κρίσης. Παράδειγμα η »φίλη» Γερμανία, που δανείζεται χαμηλότοκα και μας δανείζει υψηλότοκα. Καραμπινάτη παρανομία, που δυστυχώς θυμίζει χρόνους αποικιοκρατίας.
Κλείνω με την απίστευτα κυνική όσο και δόλια δήλωση της κ. Μέρκελ: «Όταν το χρέος μιας χώρας υπερβαίνει το 50 – 90% του ΑΕΠ, είναι δύσκολο να διατηρήσει μια χώρα την ανεξαρτησία της». Σπόντα για Αγγλία – Γαλλία που υπερβαίνουν το 100%; Ουδείς αντιδρά. Εθελοτυφλούν;
Αυτές τις σκέψεις έκανα και τις παραθέτω στην κρίση σας.
Ας μην ξεχνάμε αυτά που είπε ο ποιητής »Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕΙ».
Ηλίας Τσιτσιμπάσης
