«Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» - Page 2 of 2

Ενδιαφέρον των αγοριών για το άλλο φύλο.

ΒΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ:

Το ανέβασμα πάνω στην έδρα: «Να βλέπω τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Δοκιμάστε το. Αναζητήστε νέα εδάφη». Νέα οπτική θεώρηση των πραγμάτων.

Οι κλωτσιές στην μπάλα και η μουσική υπόκρουση: Ενθάρρυνση, άνοδος της αυτοεκτίμησης.

Μάθημα αγγλικής / αμερικανικής λογοτεχνίας (ποίηση – Walt Whitman): χρησιμοποίηση «πίεσης» για να βγει ο εσωτερικός κόσμος του μαθητή (Άντερσον, «βαρβαρική κραυγή») αλλά και η δεξιότητα του να εκφραστεί λογοτεχνικά. Σημείωση: ο Ίθαν Χωκ που υποδύεται τον Άντερσον είναι σήμερα και συγγραφέας. Άραγε τον επηρέασε η συμμετοχή του στην ταινία;

Βηματισμός στο προαύλιο: ανεξαρτητοποίηση, ελεύθερη έκφραση της προσωπικής γνώμης. «Ο καθένας (να περπατά) με το δικό του βήμα». «Να διατηρείς τα πιστεύω σου κι ας διαφωνούν οι άλλοι». «Κολυμπήστε ενάντια στο ρεύμα».

Οι δειλοί έφηβοι (χαμηλή αυτοεκτίμηση): η περίπτωση του Άντερσον.

Ο Νηλ ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός: «Για πρώτη φορά ξέρω τι θέλω να κάνω!».

Μερικοί μαθητές αρχίζουν να κυνηγούν τα όνειρά τους στην ταινία.

Με αφορμή την πίκρα του Άντερσον για το δώρο γενεθλίων από τους γονείς του, έγινε αναφορά στις σχέσεις γονέων – παιδιών.

Προσπάθεια για παρεμβατική αλλαγή στο εκπαιδευτικό σύστημα από τον «Νουγουάντα» μέσω φάρσας. Και σχολιασμός όλων των παρελκυόμενων συνεπειών (τιμωρία, πίστη στην προσωπική ιδεολογία και την εφηβική ομάδα). Η επέμβαση του καθηγητή είναι μη προτρεπτική για ατοπήματα: «Η αποβολή είναι βλακεία, όχι τόλμη» ◊ προτροπή για έλεγχο των παρορμήσεων των μαθητών.

Σχέσεις των συναδέλφων εκπαιδευτικών και του διευθυντή με τον πρωταγωνιστή – καθηγητή. (Εδώ μπορούν να ειπωθούν πολλά). Του επιρρίπτουν αρχικά ευθύνες για τη συμπεριφορά των μαθητών του. Εκείνος λέει: «Μόρφωση σημαίνει να σκέφτεσαι μόνος σου».

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΖΩΗΣ: διάχυτη σε όλη την ταινία.

Με αφορμή την απαγόρευση του πατέρα («θεατρινίστικες αηδίες», «με εξαπάτησες») να συμμετέχει ο Νηλ στη θεατρική παράσταση, συζητήθηκε η αυταρχική συμπεριφορά του πρώτου και η τυπική σχέση μεταξύ των δύο («Αύριο θα πεις ότι παραιτείσαι!». Νηλ: «Yes, sir»).

Το χτίσιμο της σχέσης παιδιών – καθηγητή έχει εδραιωθεί και ο Νηλ εκμυστηρεύεται το πρόβλημά του στον καθηγητή («Το θέατρο είναι το παν για μένα. Δεν με ξέρει»). Η ευθύνη της εκμυστήρευσης και η διακριτική εμπλοκή του καθηγητή με προτροπή για ρεαλιστική αντιμετώπιση του προβλήματος από πλευράς Νηλ.◊Η ευθύνη κατά τη συμβουλευτική διαδικασία, η μη κατευθυντική προσέγγιση.

Οι δύο έφηβοι πραγματοποιούν τα όνειρά τους (ο ένας πηγαίνει στο θέατρο με την κοπέλα που αγαπά, ο άλλος πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση).

Η σύγκρουση του πατέρα του Νηλ με τον καθηγητή. Του επιρρίπτει άδικα ευθύνες ◊ Τι κάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση;

Η τελική σύγκρουση πατέρα – Νηλ. Πατέρας: «Έχεις ευκαιρίες που δε θέλω να χάσεις. Θα πας σε στρατιωτική σχολή. Να ξεχάσεις τα θεατρινίστικα». Η φαινομενική παθητικότητα του Νηλ. Η αμέτοχη μητέρα που υποφέρει. ◊ Ο ρόλος της οικογένειας στη λήψη επαγγελματικής απόφασης του παιδιού.

Η αυτοκτονία του Νηλ: ακραία αλλά όχι απίθανη τραγική κατάληξη. ◊ Θα πρέπει να προετοιμάζουμε τους/τις εφήβους για την αποφυγή των αδιεξόδων και να τους ενδυναμώνουμε / εκπαιδεύουμε όσο μπορούμε ώστε να βρίσκουν διάφορες μη καταστροφικές λύσεις.

Επιπτώσεις και γεγονότα σε όλη την έκταση και τις παραμέτρους τους μετά το τραγικό συμβάν.

«Ποιον θέλουν (ως αποδιοπομπαίο τράγο);». Τον καθηγητή. ◊Γενικός σχολιασμός. Σημαντική λεπτομέρεια: Οι συνάδελφοί του φοβούνται ακόμη και να τον αποχαιρετήσουν.

Τελική σκηνή (οι μαθητές αυτοαποκαλύπτονται και στέλνουν μήνυμα στον καθηγητή τους)◊ Το ηθικό ξέσπασμα του Άντερσον και το ανέβασμα στα θρανία: το μήνυμα με τη γλώσσα του σώματος και η ηθική ικανοποίηση του καθηγητή. Το έργο του δεν πήγε χαμένο.

Και άλλα πολλά που εσείς μπορείτε να εντοπίσετε αγαπητοί/ές συνάδελφοι μόνοι/ες σας. Εγώ απλώς θέλησα να σας διευκολύνω, επειδή το βιώσαμε, σε περίπτωση που θελήσετε να χρησιμοποιήσετε την ταινία. «Καλή επιτυχία».

Υ.Γ. Πολύ βοηθητικό είναι το βιβλίο: «Η Νοημοσύνη της Επιτυχίας» του R.J. Sternberg (Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα: 1999). Σύμφωνα με αυτό για την επίτευξη των σημαντικών στόχων στη ζωή οι έφηβοι (και εμείς) θα πρέπει:

Να δημιουργούν κίνητρα για τον εαυτό τους.

Να μαθαίνουν να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους κάποιες φορές.

Να γνωρίζουν πότε να επιμένουν.

Να αξιοποιούν στο έπακρο τις ικανότητές τους.

Να μεταφράζουν τη σκέψη σε δράση.

Να είναι προσανατολισμένοι στο αποτέλεσμα χωρίς να βιάζονται.

Να ολοκληρώνουν τα έργα και να συνεχίζουν.

Να παίρνουν πρωτοβουλίες.

Να μη φοβούνται να διακινδυνεύουν και να αποτύχουν.

Να μην αναβάλλουν τη δράση.

Να δέχονται τη δίκαιη μομφή.

Να απορρίπτουν την αυτολύπηση.