«Να πάρουμε όλοι θέση, κόμματα, φορείς, δημότες» επιγράφεται το άρθρο που υπογράφουν οι κάτοικοι Λυκόβρυσης – Πεύκης Χρήστος και Ρούλα Τσίκα, σχετικά με το ενδεχόμενο μετεγκατάστασης του καταυλισμού των Ρομά από το Χαλάνδρι στη Λυκόβρυση – Πεύκη.
Αναλυτικά η παρέμβασή τους έχουν ως εξής:
Οι απόψεις μας σε καθημερινά απλά θέματα κρύβουν πολλές φορές τις πραγματικές αντιλήψεις μας για το πώς πρέπει να δομείται και να λειτουργεί η κοινωνία μας. Συμβάσεις κατά παραδοχή, επικοινωνιακές επιλογές, φιλικές διευθετήσεις κ.α. αμβλύνουν τις αντιθέσεις, λειαίνουν τις διαφορετικότητες. Οι αντιδράσεις μας λοιπόν σε κρίσιμα ζητήματα μας χαρακτηρίζουν τελικά και φανερώνουν τον πραγματικό μας εαυτό.
Κάτω από αυτές τις σκέψεις θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε ένα πράγματι κρίσιμο κοινωνικό θέμα που προέκυψε στο Δήμο μας ξαφνικά (;) και από το πουθενά (;): υπάρχει ενδεχόμενο να εγκατασταθεί μια ομάδα ελλήνων Ρομά, δημοτών Δήμου Χαλανδρίου, σε χώρο 4 στρεμμάτων μιας έκτασης 75 στρεμμάτων στο ΑΒΚ 218 οικόπεδο του Δημοσίου που βρίσκεται στη Λυκόβρυση.
Στο χώρο αυτό στεγάζονται από πολλά χρόνια Ερευνητικά Κέντρα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, με διάφορες καλλιέργειες (κυρίως αμπελιών).
Η πιθανή αυτή εγκατάσταση, με εισήγηση αρμόδιας επιτροπής προς τον Γενικό Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, αποκαθιστά (;) τους εκδιωκόμενους Ρομά από το Δήμο Χαλανδρίου, ο καταυλισμός των οποίων, υφιστάμενος εδώ και τριάντα τουλάχιστον χρόνια, θα κατεδαφιστεί με τελεσίδικη δικαστική εντολή στις 15 Μαϊου.
Στα προφανή ερωτήματα που ανακύπτουν από μια τέτοια πιθανή εξέλιξη, όπως π.χ.:
– Γιατί δεν ενημερώθηκαν για το θέμα οι ενδιαφερόμενοι Δήμοι Λυκόβρυσης-Πεύκης (στα διοικητικά όρια του οποίου ανήκει το ΑΒΚ 218 οικόπεδο) και Μεταμόρφωσης (αθλητικές του εγκαταστάσεις περιλαμβάνονται στο παραπάνω οικόπεδο);
– Ποια διαβούλευση έγινε για τη διευθέτηση του προβλήματος μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών (Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης, Δήμοι Χαλανδρίου, Λυκόβρυσης – Πεύκης και Μεταμόρφωσης);
– Γιατί δεν αποδέχεται ο Δήμος Χαλανδρίου τη μεταφορά του καταυλισμού σε δημόσια έκταση στα διοικητικά του όρια;
– Τι σημαίνει για τους ίδιους τους Ρομά η μεταφορά τους σε άλλο Δήμο (τα παιδιά τους φοιτούν σε ιδιαίτερες τάξεις σε σχολειά του Χαλανδρίου);
– Πότε επιτέλους αυτό το οποίο καλούμε ευσχήμως “ελληνικό κράτος” θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του χωρίς να καταφεύγει σε λύσεις του τύπου “αποφασίζουμε και διατάσσουμε και κόψτε το λαιμό σας” στρέφοντας τη μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης;
H απάντηση δεν μπορεί, και δεν πρέπει να είναι, ρατσιστικού χαρακτήρα φωνές όπως: “έξω οι τσιγγάνοι από την πόλη και τα σπίτια μας”, “θα μας κλέβουν το νερό”, “θα αφοδεύουν στα μπαλκόνια μας”, “θα γεμίσουμε ναρκωτικά και κλεφτρόνια” κ.α. που ακούγονται όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο συχνά.
Η ψύχραιμη και ανθρώπινη (μην το ξεχνάμε: μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές και όχι σκουπίδια!) προσέγγιση του θέματος πιστεύουμε ότι θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εξεύρεσης αποδεκτής από όλους λύσης, στερώντας από τους πρόθυμους και επιτήδειους την ευκαιρία να υπερθεματίσουν γι’ ακόμη μια φορά των ρατσιστικών τους απόψεων.
Μια λύση που πριν από όλα θα εξασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, με τη δημιουργία των κατάλληλων υποδομών, τη συνέχιση της φοίτησης των παιδιών της ομάδας στις ειδικές τάξεις και βέβαια το σεβασμό στις πολιτιστικές ιδιαιτερότητες αυτών των μειονοτήτων (πολύ αμφίβολη νομίζουμε ότι είναι η αποδοχή από μέρους τους μιας πρότασης στέγασής τους σε διεσπαρμένα διαμερίσματα σε όλη την Αττική…).
Με μεγάλη ανησυχία για την τελική έκβαση του προβλήματος, αλλά και για τον τύπο των αντιδράσεων των συνδημοτών μας, ευχαριστούμε για τη φιλοξενία.
Χρήστος και Ρούλα Τσίκα
Δημότες Λυκόβρυσης – Πεύκης
Υ.Γ.: Είναι γνωστό ότι η Ιστορία “παίζει” παιχνίδια: οι μικρασιάτες πρόσφυγες της δεκαετίας του ‘20, οι οποίοι κατοίκησαν στην περιοχή του σημερινού Δήμου μας, δεν έγιναν δεκτοί με “ανοικτές αγκάλες” από τους γηγενείς κατοίκους. Οι προσφυγικοί συνοικισμοί αποτελούσαν απαγορευμένη ζώνη (για να μην ξεχνάμε!).
