Ακούγοντας για μια ακόμα φορά τον υπέροχο λόγο του Ιωάννη του Χρυσοστόμου, το βράδυ της Ανάστασης, αυτόν τον τόσο μεστό και σοφό λόγο, σκέφθηκα ότι θα ήταν καλό να σας τον παραθέσω. Είναι τόσο εορταστικός, τόσο ελπιδοφόρος, τόσο σοφός, τόσο αληθινός, που αξίζει τον κόπο να τον διαβάζουμε συχνά.
Γράφει η Δρ. Αγγελική Τριανταφύλλου-Πιτίδη, ιατρός μικροβιολόγος, αν. καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής Αθηνών, δημοτική σύμβουλος Κηφισιάς
«Ει τις ευσεβής και φιλόθεος, απολαυέτω της καλής ταύτης και φαιδράς πανηγύρεως. Ει τις δούλος ευγνώμων εισελθέτω χαίρων εις την χαράν του Κυρίου αυτού. Ει τις έκαμε νηστεύων, απολαυέτω νυν το δηνάριον. Ει τις από της πρώτης ώρας ειργάσατο, δεχέσθω σήμερον το δίκαιον όφλημα. Εί τις μετά την τρίτην ήλθεν, ευχαρίστως εορτασάτω. Εί τις μετά την έκτην έφθασε, μηδέν αμφιβαλέτω και γαρ ουδέν ζημιούται. Εί τις υστέρησεν εις την ενάτην, προσελθέτω, μηδέν ενδοιάζων.
Εί τις εις μόνην έφθασε την ενδεκάτην, μη φοβηθεί την βραδύτητα. Φιλότιμος γαρ ών ο Δεσπότης, δέχεται τον έσχατον, καθάπερ και τον πρώτον. Αναπαύει τον της ενδεκάτης, ως τον εργασάμενον από της πρώτης. Και τον ύστερον ελεεί και τον πρώτον θεραπεύει. Κακείνω δίδωσι και τούτω χαρίζεται. Και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί. Ουκούν εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου ημών. Πρώτοι και δεύτεροι, τον μισθόν απολάβετε. Πλούσιοι και πένητες, μετ’ αλλήλων χορεύσατε. Εκγρατείς και ράθυμοι, την ημέραν τιμήσατε. Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον.
Η τράπεζα γέμει, τριφήσατε πάντες. Ο μόσχος πολύς, μηδείς εξέλθη πεινών. Πάντες απολαύσατε του συμποσίου της πίστεως. Πάντες απολαύσατε του πλούτου της χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν. Εφάνη γαρ η κοινή βασιλεία. Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα, συγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον, ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος. Έσβεσεν αυτόν, υπ’ αυτού κατεχόμενος. Εσκύλευσεν τον Άδην, ο κατελθών εις τον άδην. Επίκρανεν αυτόν, γευσάμενος της σαρκός αυτού. Και τούτο προλαβών εβόησεν Ησαΐας.
Ο άδης, φησίν, επικράνθην, συναντήσας σοι κάτω. Επικράνθη και γαρ κατηργήθη. Επικράνθη και γαρ ενεπαίχθη. Επικράνθη και γαρ ενεκρώθη. Επικράνθη και γαρ καθηρέθη. Επικράνθη και γαρ εδεσμεύθεη. Έλαβε σώμα και Θεώ περιέτυχεν. Έλαβεν γην και συνήντησεν ουρανώ. Έλαβεν όπερ έβλεπε και πέπτωκεν, όθεν ουκ έβλεπε. Που σου θάνατε το κέντρον; Που σου άδη το νίκος; Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι. Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες. Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν Άγγελοι. Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται. Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος. Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο. Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
