Έχουμε γράψει και άλλη φορά για τη μετάβαση από τον Καποδίστρια στον Καλλικράτη ως νέο σύστημα τοπικής αυτοδιοίκησης. Μια καινοτομία που ξεκίνησε πριν τέσσερα περίπου χρόνια που κατά την άποψή μου βρισκόταν στην σωστή κατεύθυνση παρά τις «αναμενόμενες» επί μέρους δυσκολίες που θα προέκυπταν κατά τη μετάβαση.
Μια εξ΄αυτών είναι ο «γάμος» των τριών δεν είχε απαραίτητα τις απαιτούμενες προδιαγραφές για να ευδοκιμήσει όσο θα θέλαμε εμείς οι πολίτες. Το πρόβλημα, όπου υπήρχε, στα 3,5 χρόνια της θητείας του νεοσύστατου Δήμου πιστεύω πως δεν ήταν τόσο πολύ αυτή, κάθε αυτή η νέα διοικητική τομή, ούτε τόσο πολύ η μεγάλη οικονομική στενότητα. Ήταν ζήτημα ποιοτικό απαρασκεύαστων ανθρώπων, χωρίς τούτο καθόλου να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολλοί με άρτια γνώση του αντικειμένου, ζήλο και θερμό ενδιαφέρον για τα κοινά στο Δήμο μας.
Πέραν τούτου, ας έχουμε υπόψη, ότι οι κάτοικοι των περιοχών αυτών που δεν ξεπερνούν τα 50-60 χρόνια προϊστορίας στην περιοχή υπάρχουν μεγάλες και αποκλίνουσες ετερότητες ως προς την προσέγγιση ζητημάτων κοινής ωφελείας. Είναι (ήταν) συνεπώς αναμενόμενο οι εκλεγμένοι υποψήφιοι στις εκλογές του 2010 ορμώμενοι από διαφορετικές αφετηρίες, με διαφορετικές προτεραιότητες, σε ότι αφορά στη διοίκηση και τις επί μέρους ανάγκες στο νεοσύστατο Δήμο Πεντέλης (Πεντελικού) με έδρα τα Μελίσσια. Εξηγούσαμε, τότε, ότι η σύμπραξη δυνάμεων από μια ευρύτερη δεξαμενή κατάλληλων και ικανών ανθρώπων να διοικήσουν μια περιοχή ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους όπως είναι το τρίγωνο Μελίσσια-Νέα Πεντέλη-Πεντέλη δεν μπορεί παρά το τελικό μείγμα στελεχών να είναι αναβαθμισμένο επ΄ωφελεία των δημοτών που πληθυσμιακά πλησιάζουν τις 50 χιλ.
-Αυτό από τα πράγματα ως τώρα, φαίνεται ότι δεν είχε τα προσδοκώμενα παραγωγικά αποτελέσματα παραγωγικά αποτελέσματα. Υπήρξαν έντονες διαπροσωπικές αντιπαλότητες, απρεπής βερμπαλισμός, ανεξαρτητοποιήσεις, αυτομολίες, ακραίες συμπεριφορές τόσο από τις μειοψηφίες όσο, ακόμη χειρότερα, από την πλειοψηφία.
«Ο γάμος» των τριών τουλάχιστον στην παρθενική του φάση δεν ήταν γόνιμος και αγαστός. Δίδαξε όμως ένα χρήσιμο μάθημα για όσους αυριανούς υποψήφιος θέλουν να περάσουν «τις εξετάσεις». Και αυτό είναι τα μάθημα της συναίνεσης, της ευπρέπειας και του μέτρου. Διότι, στην τελική ανάλυση οι τοπικές αυτοδιοικήσεις δεν θα πρέπει να έχουν την πολυτέλεια συγκαλυμμένης, ή φανερής κομματικής ιδεολογίας. Γιατί απλά δεν κυβερνούν τη χώρα, όσο και αν νομίζουν ότι αυτό κάνουν. Όσο πλησιάζουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου, τόσο πυκνώνουν οι λεγόμενες συνεργασίες, όπως μάθαμε να τις λέμε. Πρόσφατα, μαθαίνουμε για την επίσημη συνεργασία του σημερινού Δημάρχου κ. Δημ. Στεργίου – Καψάλη με τον κ. Δημοσθένη Παπακωνσταντίνου και τον κ. Νίκο Τόλιο. Μετην επωνυμία «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Νίκης της Κοινωνίας». Στην αντίπερα όχθη έχουμε το νέο σχηματισμό του πρώην Δημάρχου Μελισσίων κ. Μανώλη Γραφάκο με την επωνυμία «ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ Μελίσσια – Νέα Πεντέλη – Πεντέλη». Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο ζήλος και η σπουδή των νέων υποψήφιων σχηματισμών επιδεικνύουν ιδιαίτερη φαντασία στη χρήση ευφάνταστων κοσμητικών επιθέτων όπως π.χ. διαφάνεια, καθαρότητα, σύνθεση ιδεών, εμπειρία, αποτελεσματικότητα κ.α. Όπως όμως όλοι γνωρίζουμε, κάθε συλλογική προσπάθεια, όπως είναι και οι Δήμοι, μετράται και αξιολογείται από το αποτέλεσμα και όχι τόσο από τις προ-εκλογικές υποσχέσεις από τις οποίες οι πολίτες μένουν παγερά αδιάφοροι. Τα νέα δεδομένα του «τριγώνου» Μελίσσια – Νέα Πεντέλη – Πεντέλη μετά το 2000 άλλαξαν και άλλαξαν σε πολλά επίπεδα.
Αυτή την αλλαγή των απαιτήσεων της κοινωνίας και την ετερότητα της σύνθεσης του πληθυσμού θα κλεισθεί η νέα πενταετής διοίκηση του Καλλικρατικού Δήμου να συνθέσει με γνώμονα πρωτίστως την πολιτισμική αναβάθμιση για την οποία έχουμε γράψει και άλλη φορά. Ίδωμεν.
Γιώργος Σταυράκης
