Τίτλοι τέλους για το ιστορικό ξενοδοχείο «Πεντελικόν» στο Κεφαλάρι. Έπειτα από 88 χρόνια λειτουργίας, το ξενοδοχείο βάζει λουκέτο λόγω οικονομικών προβλημάτων. Οι πελάτες που διέμεναν στο ξενοδοχείο, με πληρότητα σήμερα σύμφωνα με τους εργαζομένους του 66%, ειδοποιήθηκαν να αναζητήσουν άλλο ξενοδοχείο και αποχώρησαν τη Δευτέρα. Το site του ξενοδοχείου εμφανίζει πλέον μόνο μια σχετική ανακοίνωση του προηγούμενου ιδιοκτήτη.
Οι εργαζόμενοι, περίπου 130, 100 από το ξενοδοχείο και οι υπόλοιποι που απασχολούνταν στο κτήμα, έμαθαν το Σάββατο πως το ξενοδοχείο κλείνει και μένουν στο δρόμο. Στις 9:00 το πρωί της Δευτέρας, η ταμπέλα του ξενοδοχείου κατέβηκε και οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν έξω από το ξενοδοχείο διαμαρτυρόμενοι για τις εξελίξεις, ζητώντας τα δεδουλευμένα τους και τις αποζημιώσεις τους. Καλούν όμως και τη νέα διοίκηση του ξενοδοχείου να προχωρήσει σε επαναπρόσληψη του ήδη υπάρχοντος προσωπικού.
Η ιστορία του ξενοδοχείου
Το ξενοδοχείο άρχισε να κατασκευάζεται το 1924 με τα εγκαίνιά του να γίνονται το 1927. Αμέσως έγινε συνώνυμο της πολυτέλειας προσελκύοντας την πελατεία του από την αστική τάξη της εποχής. Ένας από τους επιφανείς πελάτες του υπήρξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ενώ αποτέλεσε τόπο συνάντησης επωνύμων, από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Tο 1984 το Πεντελικόν περνά στην ιδιοκτησία της οικογένειας Βάρδη, ομογενούς από το Σύδνεϋ της Αυστραλίας. Το 2004, εν’ όψει της Ολυμπιάδας, ο ιδιοκτήτης προχώρησε σε μεγάλο άνοιγμα (μέσω δανεισμού), που απεδείχθη καταστροφικό. Από τότε άρχισε η φθίνουσα πορεία, με τη σημερινή κατάληξη
Οι αγώνας των εργαζομένων
Τα οικονομικά προβλήματα των εργαζομένων ξεκίνησαν από το καλοκαίρι του 2010. Σύμφωνα με ανακοίνωσή των ίδιων στις αρχές του 2012, «αποφασίσαμε όλοι να κάνουμε σιωπηρά υπομονή, να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε την επιχείρηση να ξεπεράσει το πρόβλημα που προέκυψε και να σταθούμε δίπλα στους εργοδότες. Δυστυχώς η υπομονή που δείξαμε μάλλον δεν βοήθησε στην επίλυση του προβλήματος. Οι μήνες προχωρούσαν και η πληρωμές μας έμεναν πιο πίσω απ’ όσο αντέχαμε.
Οι προσπάθειες που έκανε η εταιρία, να υπάρξει μια ροή στην πληρωμή του προσωπικού δεν ευοδώθηκαν. Αντιθέτως το ποσό των οφειλών διογκώνονταν, με αποτέλεσμα να απειλείται η διαβίωσή μας.
Παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες μας για την μη καταβολή των δεδουλευμένων μας, η διοίκηση του ξενοδοχείου έδειξε να αγνοεί τις παρακλήσεις μας και αρνήθηκε να μας πληρώσει, στερώντας μας έτσι την δυνατότητα επιβίωσης, κάλυψης των βασικών αναγκών της οικογένειάς μας, εξάντλησε την αντοχή μας και μας ανάγκασε να προβούμε σε επίσχεση εργασίας, να βγούμε στο δρόμο διεκδικώντας τους μισθούς μας.
