Σε κάθε είδους συμφωνία, είτε αφορά εμπορική πράξη είτε δανεισμό χρημάτωνείτε ακόμα και συναισθηματική δέσμευση όπως ο γάμος δύο ανθρώπων θα πρέπει να ληφθεί εξαρχής το δεδομένο ότι μπορεί και να μην καταλήξει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Άλλο όμως πράγμα είναι υπογράφω και άλλο τηρώ μία συμφωνία.
Για να μπορέσει να κλειστεί και να υπογραφεί μία συμφωνία θα πρέπει πρωτίστως να συμφωνήσουν και οι 2 πλευρές στους όρους που έχει θέσει ο ένας στον άλλον. Για να προχωρήσει όμως αυτή η συμφωνία θα πρέπει να υπάρχει αμοιβαίο κέρδος.Αμοιβαίο κέρδος δεν σημαίνει ότι πρέπει να κερδίζουν το ίδιο κέρδος και οι δύο πλευρές. Αυτό θα ήταν πολύ ουτοπικό να συμβεί.
Τουλάχιστον όμως θα πρέπει να κερδίζουν κάτι, ανεξαρτήτως της διαφοράς κέρδους. Εάν κάποια από τις δύο αυτές πλευρές διαπιστώσει ότι από μία συμφωνία δεν κερδίζει, αλλά χάνει, είναι αναμενόμενο ότι αυτή η συμφωνία δεν έχει κανένα απολύτως μέλλον.
Όταν μιλάμε για διαπραγματεύσεις μεταξύ κρατών όπου ο λαός δεν έχει τον κύριο λόγο στη διαπραγμάτευση, το πράγμα περιπλέκει. Ο κύριος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι αργά ή γρήγορα ο λαός όσο και αν φοβηθεί, όσο και αν αδρανήσει στο τέλος θα πάρει την τύχη στα χέρια του.
Ακόμα και αν η συμφωνία μεταξύ των πολιτικών κλειστεί,ακόμα και αν επικυρωθεί από τη Βουλή, θα πρέπει ο λαός να δεχτεί του όρους της συμφωνίας . Το υπόβαθρο κάθε κρατικής συμφωνίας είναι ο ίδιος ο λαός. Η ιστορία γράφεται από τη βούληση των λαών και όχι των κυβερνώντων.Μπορεί να μην είναι άμεση η ετυμηγορία του λαού διότι χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα η συλλογική οπτική για να σχηματιστεί. Όμως είναι βέβαιο και ιστορικά επαναλαμβανόμενο ότι η λαϊκή ετυμηγορία θα είναι καταλυτική.
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί σήμερα μου δίνουν την αίσθηση ότι δεν έχουν ιδέα ότι οι διαπραγματεύσεις δεν αφορούν απλά 2 πλευρές, ήτοι τους δανειστές και το ελληνικό κράτος. Αλλά 4 πλευρές, τους δανειστές, το ελληνικό κράτος, Τους Ευρωπαίους πολίτες και τον Ελληνικό λαό. Με το να μην αναγνωρίζουν κάτι τόσο θεμελιώδες, ακυρώνει αυτόματα στο εγγύς μέλλον οποιαδήποτε διαπραγμάτευση και συμφωνία. Νιώθω σαν όλοι εμείς να βλέπουμε ένα παιχνίδι εντυπώσεων και εγωισμού συγκεκριμένων ανθρώπων που έχουν την ψευδαίσθηση ότι κυριαρχούν επάνω στους λαούς. Εκεί όπου τελείως παράλογα κάποια υποτυπώδης νίκη θα φανεί μόνο στα λόγια, στις εντυπώσεις και στις υπογραφές μνημονίων. Ο ικανός διαπραγματευτής δεν είναι αυτός που θα πει τη πιο καλή ατάκα τύπου “game over”, ο ικανός διαπραγματευτής είναι αυτός που θα κλείσει μία ρεαλιστική συμφωνία, που θα έχει διάρκεια στο χρόνο και στο τέλος θα πετύχει το στόχο της, που δεν είναι άλλος από την αποπληρωμήτου δανείου.
Οι πολιτικοί της Ευρώπης σήμερα αγνοούν εξαρχής θεμελιώδεις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας των λαών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της στοιχειώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αλλά ακόμα χειρότερα, αγνοούν στοιχειώδεις μαθηματικούς όρους.
Εάν η διαπραγμάτευση μετατραπεί άμεσα ή αν εμφανιστούν και άλλοι πόροι εσόδων μέσα από την ελληνική γη ή θάλασσα (τα οποία δεν γνωρίζουμε ακόμα, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα) και η εικόνα που έχουμε δεν είναι πλήρης, τότε όλο αυτό που βλέπουμε σήμερα έχει κάποια λογική.
Το να πω όμως ότι η οποιαδήποτε συμφωνία με βάση τα σημερινά δεδομένα δεν είναι επιτεύξιμη, δεν είναι απλά μία πρόβλεψη αλλά ένα σίγουρο γεγονός.
Άγγελος Ξενάκης
Οικονομολόγος
