Να ξεκαθαρίσω κάτι απ΄ την αρχή: Δεν είμαι οπαδός, ούτε ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ κι ούτε έχω σκοπό να υπεραμυνθώ των θέσεων ή των δηλώσεων τού κάθε αρμόδια αναρμόδιου μέλους του πολιτικού αυτού Κόμματος. Η Ελλάδα και ο λαός της, είναι «στα σχοινιά» και δέχεται ανηλεή χτυπήματα από τον κάθε κερατά δανειστή της.
Προϊστορία/αναδρομή: Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τελειώνει με πλήρη συντριβή των δυνάμεων του Άξονα –δηλαδή, «όλης» της Ευρώπης, δεδομένου ότι η Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία, Φλαμανδία (Βέλγιο), Δανία, Νορβηγία, Φινλανδία, Σουδετία (Τσεχία), Ουγγαρία, Ρουμανία, Σλοβενία, Κροατία, Βουλγαρία, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία, ανήκαν, επισήμως, στο ναζιστικό φασιστικό μπλοκ. Αρκετοί άλλοι, π.χ. Σουηδία, Αλσατία – Λωραίνη (Γαλλία), τμήμα της Πολωνίας και της Δυτικής Ουκρανίας, κλπ., ήταν «συμπάσχουσες». Οι Έλληνες, έχουν αντισταθεί και κατανικήσει τις φασιστικές (ιταλικές) ορδές και έχουν προβάλει καταπληκτική αντίσταση σ΄όλη τη διάρκεια της Κατοχής. (Αυτό θα μετρά, πάντοτε, αρνητικά στο μυαλό των ρεβανσιστών Γερμανών). Μεγάλη ηττημένη του Πολέμου, η «νικήτρια» Βρετανία. Το τέλος του Πολέμου, βλέπει και την αρχή του τέλους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η Ελλάδα, ήδη από το 1824 –μ΄ εξαίρεση κάποια «κακά» διαλείμματα, τύπου Καποδίστρια-, υπάγεται στη Βρετανία.
Το 1947, η συρρικνούμενη Βρετανία (χαρακτηριστικά, τότε λεγόταν Great Britain (Μεγάλη Βρετανία), τώρα λέγεται United Kingdom (Ηνωμένο Βασίλειο) παραδίδει τη σκυτάλη, που λέγεται Ελλάδα, στους Αμερικανούς για να ξεμπερδέψουν με τον Εμφύλιο Πόλεμο, τον Δημοκρατικό Στρατό, δοκιμάζοντας, για πρώτη φορά, βόμβες Ναπάλμ και άλλα αγαθοεργά όπλα.
Τέσσερα χρόνια μετά το ξεκαθάρισμα των «Εαμοβούλγαρων», έρχεται το Σχέδιο Μάρσαλ και ρίχνει έναν πακτωλό δολαρίων στη χώρα. Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Ρωτήστε τον Εθνάρχη Κων/νο Καραμανλή, να σας πει.
Αρχίζει η ανασυγκρότηση όλης της Ευρώπης. Πέφτει πολύ χρήμα, σε μορφή χαριστικών παροχών, αλλά και δανείων. Που πήγαν κι αυτά τα χρήματα; Ρωτήστε τον Εθνάρχη και τους γύρω από την ΕΡΕ να σας πουν. (Εφοπλιστές, Μεγάλο – κατασκευαστές, Ειδικούς,…).
Μεσολαβεί μια περίεργη περίοδος, μεταξύ της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη (πτώσης του Κ. Καραμανλή) και της έλευσης της Χούντας. Δικτατορία (Απρίλης 1967 – Ιούλης 1974). Πολύ χρήμα έρχεται στη χώρα. Πόθεν; «Μητέρα, είναι μόνο μία!». Αυτοί που φέρανε τη Χούντα, την προικίσανε κιόλας. Φάγαμε καλά. Ιδιαίτερα το πνευματικό κι ακαδημαϊκό κατεστημένο. Όλοι αυτοί οι οσφυοκάμπτες, χειροκροτητές του αρλουμπολόγου Γ. Παπαδόπουλου.
Μεταπολίτευση. Είσοδος της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Αναρρίχηση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Το μεγάλο τσιμπούσι! Να! Και το πρώτο, να! Και το δεύτερο «πακέτο Ντελόρ». Και Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ) και σου ‘πα και μου ‘πες. «Ο καλός ο μύλος, όλα τ΄ αλέθει»! Κάπου εκεί κάηκαν οι φλάντζες του Αντρέα. Ο μέγας καθηγητής του Μπέρκλεϋ, αφού διέφθειρε τις ελαστικές συνειδήσεις, τουλάχιστον, των μισών Ελλήνων, πέρασε από Ειδικό Δικαστήριο κατ΄ απαίτηση του μοχθηρότατου Κων/νου Μητσοτάκη και απηλλάγη «αβρόχοις ποσί», χωρίς να μπει στον κόπο να παραστεί στο Δικαστήριο. Άφησε τον Δημήτρη Τσοβόλα και τον Γεώργιο Πέτσιο να βγάλουν τα κάστανα απ΄τη φωτιά, καθώς «το δεξί του χέρι», ο Μένιος Κουτσόγιωργας, «έφυγε» αναπολόγητος «on camera», πριν να μας δικαιολογήσει το 1.200.000 δολάρια στο λογαριασμό της Ελβετίας κι αν αυτό ήταν «φυτευτό» από τον Ι. Ματζουράνη, ή όποιον άλλον, ή όχι.
Μετά από τρεις αλλεπάλληλες εκλογές, και ελέω Κατσίκη, μας κατσικώθηκε στο σβέρκο ο Κων/νος Μητσοτάκης. Ο Πρωθυπουργός της εκποίησης του «Ηρακλή» στην Καλτσεστρούτσι, όχι στην Ιταλτσιμέντι (χα, χα!). Όταν ο «Ηρακλής», υπό κακή (δική του) κρατική διαχείριση είχε κερδοφορία οκτώμισι δισεκατομμύρια δραχμές! Και ξεπούλησε και τη θαλαμηγό του Ωνάση, την «Χριστίνα», γιατί στοίχιζε ετησίως στο Δημόσιο το αστρονομικό ποσόν των 14 εκατομμυρίων δραχμών, για συντήρηση. Το μνημονικό σκάφος, στο οποίο είχαν φιλοξενηθεί από τον Γουίνστον Τσώρτσιλ, το ζεύγος Κέννεντυ, μέχρι τη Μαρία Κάλλας.
Ο Υπουργός των Εξωτερικών, ο τότε «φέρελπις» Αντωνάκης Σαμαράς, τον ανέτρεψε μέσω Σιμπιλίδη. Καλά φάγαμε και τότε.
Ξαναγυρίζει στις πολιτικές κονίστρες ο ακατάβλητος Αντρέας. Τώρα, στο Χέρφιλντ, εγχείριση καρδιάς τού έγινε ή συκωτιού, απ΄το πολύ οινόπνευμα;
Το καράβι μπάζει από παντού. «Ένα δωράκι στον εαυτόν του» δεν μπορεί να κάνει ο εκ Καναδά ελθών Διευθυντής της ΔΕΗ, Μαυράκης, ή ο άλλος, ο Βίνσεντ Αρσένης, της ΕΒΟ; Δεν φτάνει που η ελληνική κοινωνία είχε πάρει τον κατήφορο, γρασάραμε και τις ράγες, για πιο γρήγορα! Ευτυχώς για τη χώρα που οι τέσσερις καμπαλέρος, ο Αυγερινός, ο Πάγκαλος, η Βασούλα κι ο Σημίτης, έσωσαν την παρτίδα (Παρτίδα, λέω, όχι πατρίδα).
Τι Χρηματιστήριο, τι προετοιμασίες για Ολυμπιακούς Αγώνες…! Έγινε το «έλα να δεις!». Ακεραιότητα, εντιμότητα και γκλάσνοστ (διαφάνεια), σου λέω.
Τα μετά το 2004, είναι πια πολύ κοντά στη μνήμη για να εξιστορηθούν. Οι Κωστάκηδες, Γιωργάκηδες, Αντωνάκηδες (όλοι στο «μικρό», στο υποκοριστικό), καθώς και κάτι ενδιάμεσοι Παπαδήμιοι ή Πικραμένοι, πρόσθεσαν κι αυτοί το βαριδάκι τους στην καδένα γύρω από το λαιμό μας, για να πιάσουμε πάτο συντομότερα.
Όλα αυτά τα θυμήθηκα, καθώς προχθές στις Ειδήσεις είδα την κ. Μητσοτάκη – Κουβέλου, με εμπάθεια ν΄ αναφέρει ότι υπαίτιος της όλης καταστροφής της χώρας είναι ο Βαρουφάκης, ο οποίος είχε «καθαρό δόλο» κατά τις διαπραγματεύσεις.
Και αναρωτήθηκα: Είναι οι Συριζαίοι που κάνανε τις «αγορές του αιώνα» σ΄ αεροπλάνα; Είναι οι Συριζαίοι που αγοράσανε –προκαταβάλλοντας το τίμημα- τα περίφημα «μπαταρισμένα» υποβρύχια made in Kiel Germany; Είναι οι Συριζαίοι που διασπαθίσανε το Δημόσιο χρήμα;
Αυτοί, οι Συριζαίοι, ούτε καν Δημαρχία δεν είχαν αναλάβει για να γεμίζουν, μέσα στο καταχείμωνο, με πουανσέτιες (αλεξανδριανά) τα παρτέρια της Αθήνας –όπως έκανε η «ψηλή»- γνωρίζοντας ότι αυτό το φυτό δεν αντέχει το κρύο, αφού είχε αποδομήσει τα περίφημα κάγκελα του προηγούμενου άσχετου Δημάρχου. Κι όλα αυτά –παρτέρια, κάγκελα και αναδυόμενες ηλεκτρονικές μπαταρίες-, χωρίς πρόγραμμα και με ξένα λεφτά, του Αθηναίου φορολογούμενου!
«Αιδώς, Αργείοι!». Θα έλεγαν οι παλιότερο.
Εγώ δεν έχω παρά να πω: «Βρε, ουστ!»
Λεωνίδας Μαγκλής
Δικηγόρος
