Θερμά συγχαρητήρια Δήμαρχε Νίκο Μπάμπαλε, σε σένα ως δήμαρχος του Ηρακλείου Αττικής και στον Αντιδήμαρχο Ηλία Μοσχονά, μπράβο σας, μπράβο σας.
Κύριε Δήμαρχε, έλειπα περίπου τρεις μήνες από το Ηράκλειο και προ ημερών που γύρισα πέρασα τυχαία από την οδό Πρασίνου Λόφου και με μεγάλη μου έκπληξη είδα στο Νο 10 μια ταμπέλα με την ένδειξη «Δημοτικός Χώρος». Όταν αναλάβατε Δήμαρχος, θυμάμαι ότι ήρθα στο γραφείο και σας επισήμανα αυτό που είχα κάνει και με τις προηγούμενες δημαρχιακές περιόδους σχετικά με το εν λόγω οικόπεδο, και σε σας αλλά και στον Αντιδήμαρχο κ. Ηλία Μοσχονά, στον οποίον με παραπέμψατε. Αλλά δεν περίμενα τόσο πολύ γρήγορα να κάνετε αυτό που κάνατε, διότι ο προηγούμενος αντιδήμαρχος του κ. Π. Βλασσόπουλου μού είχε πει ότι ο ιδιοκτήτης αυτού ή άλλου οικοπέδου (δεν ενθυμούμαι καλά) είχε κάνει αγωγή στον Δήμο. Όμως εσείς τα ξεπεράσατε τόσο γρήγορα, εύγε σας.
Κύριε Δήμαρχε, όταν κάποτε, δηλαδή προ σαράντα και πλέον ετών, έτυχε να είμαι Δήμαρχος στο Ηράκλειο, τότε που στο Ηράκλειο τα οικόπεδα ήσαν περισσότερα από τα σπίτια, για να αυξήσω τα έσοδα του Δήμου είχα επισημάνει περίπου είκοσι με εικοσιπέντε οικόπεδα και βασιζόμενος στον τότε Νόμο «περί ακάλυπτων χώρων» (δεν γνωρίζω αν ο νόμος αυτός ισχύει ακόμα) έβαζα ταμπέλες με την ένδειξη ΔΗΜΟΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ. Πιστέψτε με κ. Δήμαρχε, είχα πολύ μεγάλη επιτυχία, διότι ξεκαθάρισαν τα οικόπεδα που είχαν ιδιοκτήτη με τα οικόπεδα που είχαν εγκαταλείψει οι γερμανικές οικογένειες που ακολούθησαν τους Γερμανούς που έφυγαν μαζί με τα στρατεύματα κατοχής. Αυτά τα οικόπεδα ήσαν αρκετά, δεν γνωρίζω όμως τι έγιναν. Αυτό που με χαρά μπορώ να σας βεβαιώσω είναι ότι το ένα είναι το οικόπεδο παιδική χαρά, που είναι και το καλύτερο, διότι είναι γεμάτο πεύκα και τα παιδάκια βρίσκουν δροσιά και σκιά και αυτό το οικόπεδο της οδού Πρασίνου Λόφου η ταμπέλα ήταν στην ίδια θέση σαράντα χρόνια, πλην μιας μικρής περιόδου, που κάποιος έβγαλε την ταμπέλα και έβαζε το αυτοκίνητό του πρωί και βράδυ…
Σχετικά με το οικόπεδο που σήμερα είναι παιδική χαρά και βρίσκεται στην οδό Κουντουριώτου και Μουσών συνέβη το εξής ωραίο. Ένας κάτοικος που καθότανε απέναντι από το εν λόγω οικόπεδο –πολύ φίλος μου τότε διότι μετά απεβίωσε- ήθελε στο γραφείο μου με φουσάτο και μου είπε:
Ποτέ δεν περίμενα Πέτρο να μου φερθείς εμένα τόσο άσχημα, βγάλε αμέσως την ταμπέλα του Δήμου διότι το οικόπεδο είναι δικό μου. Του λέγω:
– Γιώργο μου δεν θα είχα καμιά αντίρρηση να βγάλω την ταμπέλα, αρκεί να μου φέρετε τους τίτλους του οικοπέδου.
Αυτός επέμενε και ειδοποίησα τον Ειρηνοδίκη της Νέας Ιωνίας να λύσει τη διαφορά μας.
Στο οικόπεδο αυτό ήλθαν ο Κώστας Αγγελόπουλος, Μηχανικός του Δήμου, ο Αντώνης Θεοδωρόπουλος, Διευθυντής του Δήμου, ο κύριος που έλεγε ότι το οικόπεδο ήταν δικό του, ο Ειρηνοδίκης και εγώ.
Ερωτά ο Ειρηνοδίκης τον Γ. Χ.:
– Τι έχουμε εδώ, τι συμβαίνει… και του απαντά ο Γ.Χ.
Αυτό το οικόπεδο το βλέπω κάθε μέρα που περνώ να πάω στην δουλειά μου. Του απαντά ο Ειρηνοδίκης:
– Το έχετε καθαρίσει ποτέ, το έχετε φυτέψει, το έχετε περιφράξει, τι έχετε κάνει για να το κάνετε δικό σας κύριε μου; Να είμαστε λιγάκι σοβαροί… εγώ γεννήθηκα κάτω από την Ακρόπολη και την βλέπω πενήντα χρόνια κάθε ημέρα και κάθε στιγμή αυτό μου δίνει το δικαίωμα να την κάνω δική μου.
Έτσι γλιτώσαμε το οικόπεδο που σήμερα έχει περίπου δεκαπέντε και πλέον πεύκα και είναι μια από τις καλύτερες παιδικές χαρές του Ηρακλείου.
Κύριε Δήμαρχε, λένε ότι είσαι άνθρωπος το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Μη καθυστερήσεις λοιπόν, κάνε το ένα αναψυκτήριο, μια και ο χώρος είναι ιδανικός στο μέρος αυτό. Ο λαός του Ηρακλείου θα σε ευγνωμονεί, σκέψου το λιγάκι και θα δεις ότι έχω απόλυτο δίκαιο. Και κάτι ακόμα κ. Δήμαρχε, αν θες να μείνεις στην καρδιά του λαού του Ηρακλείου, να επαναφέρεις τον παλαιό δρόμο που περνούσε δίπλα από τις γραμμές του Ηλεκτρικού και κατάργησε αυτό το εξάμβλωμα: το θέατρο που έχει γίνει άντρο των τοξικομανών. Να ανοίξει ο δρόμος από Ηράκλειο προς Μαρούσι – Κηφισιά και λοιπά βόρεια προάστια, απαλλάσσοντας τους κατοίκους από τον αργό θάνατο που είναι καταδικασμένοι…
Με εκτίμηση
Πέτρος Δημόπουλος
Τέως Δήμαρχος Ηρακλείου Αττικής
