Να υιοθετηθεί, με τις όποιες βελτιώσεις της, η υπάρχουσα μελέτη του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να την αποδεχτεί ως βάση για την χωροταξική ανακατανομή των Δήμων και να αποκλειστούν απολύτως τα κομματικά ή μικροπολιτικά κριτήρια των συνενώσεων, που θα ναρκοθετήσουν την όλη διαδικασία.
Να υπάρξει στόχευση για την «ενδοδημοτική αποκέντρωση», που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια της μεταρρύθμισης. Και αυτό γιατί διαπιστώνεται ότι, «μετά τον “Καποδίστρια 2”, οι Δήμαρχοι καθίστανται πολιτικά πανίσχυροι αλλά θεσμικά θα πρέπει να περιοριστεί ο ρόλος τους με την αντίστοιχη ενίσχυση των διαμερισματικών συμβουλίων που θα απαρτίζουν τους νέους δήμους».
Η αναδιάρθρωση του Α΄ Βαθμού Αυτοδιοίκησης πρέπει να συνοδεύεται από πολιτικές όπως:
Για κάθε αρμοδιότητα, που θα μεταφέρεται στους ΟΤΑ, πρέπει να μεταφέρονται εκ των προτέρων οι κοστολογημένοι πόροι, όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Το Εθνικό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα υποστήριξης των νέων ΟΤΑ, να χρηματοδοτείται από εθνικούς πόρους και να αξιοποιεί τις δυνατότητες του ΕΣΠΑ 2007 – 2013.
Φορολογική αποκέντρωση, χωρίς την επιβολή νέων φόρων.
Επειδή τα μεγάλα σχήματα υποχρεωτικά θέτουν ζήτημα κατάργησης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και μεταφοράς ενός μέρους των αρμοδιοτήτων της στην αιρετή Περιφέρεια και ενός μεγάλου μέρους στους Δήμους, δεν είναι δυνατόν ένας Δήμος σε τοπίο 400 Δήμων, να μην έχει Πολεοδομία, Διεύθυνση Γεωργίας, Τοπογραφική Υπηρεσία κλπ.
Να υιοθετηθεί ένα δημοκρατικό εκλογικό σύστημα, που θα ισχύσει στις προσεχείς εκλογές, μετά και την κατάργηση του 42%.
Να πειστούν οι τοπικές κοινωνίες με πολιτικούς όρους για την αναγκαιότητα των συνενώσεων και, με την εμπειρία του Καποδίστρια Ι, να τακτοποιηθούν τα οικονομικά των Δήμων. Σήμερα, οι Πολίτες δεν θα επιτρέψουν την ανατροπή μιας δίκαιης μεταρρύθμισης, με δεδομένο ότι, όλοι έχουμε αποδεχθεί την αναγκαιότητα της.
Να οριστικοποιηθεί ο αριθμός των Περιφερειών και να διατηρηθούν οι υφιστάμενες (13 τον αριθμό),
με εξαίρεση την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, οι οποίες θα μετατραπούν σε Μητροπολιτικές Διοικήσεις.
Σήμερα, λοιπόν, πρέπει να αποφασίσουμε τι χαρακτήρα θέλουμε να έχει η Κοινωνία μας και ποιος θα είναι ο ρόλος της στη σύγχρονη πραγματικότητα. Θα είναι πρωταγωνιστικός ή όχι;
Ως Αυτοδιοίκηση, πρέπει να συμμαχήσουμε με τις δυνάμεις της προόδου, ώστε να αναδείξουμε έναν διαφορετικό δρόμο για τη χώρα μας. Είναι η ώρα να κοιτάξουμε στα μάτια τους συμπολίτες μας και να πάμε με θάρρος σε μια συμμαχία με την κοινωνία, να πούμε στους Δημότες μας τι εμείς έχουμε και μπορούμε να τους δώσουμε.
Εμείς, με συνέπεια, θα βρισκόμαστε δίπλα στην κοινωνία και θα παλεύουμε με σύστημα, να ισχυροποιούμε διαρκώς το θεσμό. Γιατί έχουμε φθάσει σε μια κόκκινη γραμμή. Γιατί την κρίση δεν μπορεί να την πληρώσουν αυτοί, που δεν ευθύνονται για τη δημιουργία της.
Πηγές:
Το ΒΗΜΑ της Κυριακής (1/11/2009)
Αποφάσεις ΚΕΔΚΕ για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση
