Του Κώστα Κατσίγιαννη – Φωτογραφίες: Χρήστος Καραγιωργάκης
Η Harley – Davidson κάνοντας «βόλτα» στην Ευρώπη, το γνωστό πλέον Harley on Tour, έφτασε και στην Αθήνα δίνοντας στο κοινό αλλά και στους δημοσιογράφους του ειδικού Τύπου την ευκαιρία να γνωρίσουν οδηγώντας, τα τελευταία μοντέλα της αμερικάνικης εταιρείας. Αφετηρία, η φιλόξενη αντιπροσωπεία της Harley – Davidson Athena και φυσικά δεν αφήσαμε την ευκαιρία να πάει χαμένη για μια «μικρή» βόλτα 200 χιλιομέτρων με τις μοτοσικλέτες της. Στον αύλειο χώρο της αντιπροσωπείας μάς περίμεναν δεκάδες καλογυαλισμένες μοτοσικλέτες, καλύπτοντας με τον εξοπλισμό τους κάθε προτίμηση. Σπορ (πάντα για τα δεδομένα της Harley), τουριστικές με βαλίτσες και ηχεία, ρετρό λουκ, γυμνές αλλά και με φέρινγκ. Η βόλτα ήταν οργανωμένη με πλοηγό και σύντομα βγήκαμε στην Εθνική οδό, όπου ανοίγοντας το γκάζι ο χαρακτηριστικός ήχος από τα χιλιάδες κυβικά των δικύλινδρων Harley, σκέπαζε τα πάντα. Στα διόδια, οι οδηγοί των υπολοίπων οχημάτων κοιτούσαν εντυπωσιασμένοι τα αστραφτερά νίκελ των αμερικάνικων μοτοσυκλετών και μάλλον ήταν και ο λόγος που δεν έδειχναν να δυσανασχετούν από την ξαφνική αύξηση της κυκλοφορίας που δημιουργούσαν αυτές.
«Πρόλαβα» να οδηγήσω τρία διαφορετικά μοντέλα, τα οποία αν και διατηρώντας την βασική φιλοσοφία της Harley Davidson, δηλαδή ενός lifestyle μιας άλλης εποχής και ενός εντελώς άλλου τρόπου ζωής, είχαν σημαντικές διαφορές καλύπτοντας τα θέλω κάθε αγοραστή. Η αρχή έγινε με την Softail-Fat Bob των 1800 κυβικών (!) και αυτό το μέγεθος φάνηκε από τα πρώτα μέτρα μαζί της. Σε κάθε άφημα του συμπλέκτη, μια γλυκιά κλωτσιά ροπής με έσπρωχνε μπροστά, ενώ με όποια ταχύτητα και να οδηγούσα ήταν απόλαυση να ανοίγω το γκάζι και η μοτοσικλέτα να ορμά έτοιμη να καταπιεί ό,τι κινούνταν εμπρός μου. Οι αναρτήσεις σφιχτές αλλά άνετες, φιλτράριζαν τις όποιες ανωμαλίες του δρόμου, κρατώντας την μοτοσυκλέτα με ασφάλεια στην πορεία της. Όρια όμως πάντα υπάρχουν κι εδώ τα έβαζε ο… αέρας, καθώς μετά τα 130-140 χιλιόμετρα μόνο το καλό αεροδυναμικό κράνος και ο σωστός ενδυματολογικός εξοπλισμός με βοήθαγε. Κάτι απόλυτα φυσικό, καθώς στις γυμνές μοτοσυκλέτες δεν πρέπει να υπάρχει γυμνό σημείο του σώματος όπου ο αέρας, ο ήλιος, τα έντομα.., μπορούν να σου δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα. Στα θετικά της μοτοσυκλέτας είναι και τα φρένα, τα οποία αν και δεν εντυπωσιάζουν σε αίσθηση, είναι δυνατά και σταματούν με ασφάλεια από οποιαδήποτε ταχύτητα το βαρύ σύνολο αναβάτη-μηχανή.
Αφήνοντας τον αυτοκινητόδρομο, η μεγάλη πομπή αρχίζει να ανεβαίνει βουνά, γεμάτα στροφές και με διαφορετικά επίπεδα ποιότητας ασφάλτου. Σε κάποια στάση βρέθηκα στη σέλα της Sportster-Iron 883. Όμορφη μαύρη-ματ βαφή και πιο λεπτή σιλουέτα, είναι από τις πιο γνώριμες εικόνες της Harley Davidson. Η σύγχρονη εμφανισιακή πινελιά με τις αλουμινένιες ζάντες συμβάλλουν στην εμφάνιση της, με τις αναρτήσεις να ακολουθούν την ίδια τακτική. Σφιχτές και άνετες δεν ασχολείσαι καθόλου μαζί τους και απολαμβάνεις το τοπίο σε χαλαρούς, ασφαλείς ρυθμούς με συνοδεία το ευχάριστο γουργουρητό του δικύλινδρου κινητήρα. Όμως η διαφορά μεγέθους με την προηγούμενη ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Έτσι, τουλάχιστον στην αρχή, ανοίγοντας το γκάζι, χωρίς να το καταλάβω μπήκε 2-3 φορές στον κόφτη, εντυπωσιάζοντας όμως το πόσο γρήγορα και γλυκά έφτασε το δικύλινδρο μοτέρ σε αυτόν. Κάποια στιγμή κι ενώ η άσφαλτος ήταν καλή και σε προκαλούσε για πιο σβέλτους ρυθμούς, μέσα σε μια δεξιά στροφή το απότομο κατσάρωμα του οδοστρώματος με τρόμαξε, αλλά ευτυχώς μόνο εμένα, καθώς η μοτοσικλέτα με ένα γερό τράνταγμα πέρασε από πάνω και συνέχισε απτόητη, ευχαριστώντας ενδόμυχα το μακρύ μεταξόνιο και την μεγάλη γωνία κάστερ του πιρουνιού που συνέβαλαν σε αυτό.
Στα Βίλια, μετά το πλούσιο τραπέζι που μας περίμενε, ξεκίνησε ουσιαστικά και η επιστροφή. Βρίσκομαι πλέον στην σέλα της XL 1200 Roadster όπου το χαμηλό τιμόνι, το ανεστραμμένο πιρούνι και το σχήμα τη σέλας προσδίδουν δυναμισμό στην κλασική σχεδίαση του Roadster. Στον τομέα της άνεσης και συμπεριφοράς μοιάζει με το «μικρό» Iron 883 αλλά είναι σαφώς παντού πιο δυνατό. Σύντομα στην Αττική Οδό και αργά το απόγευμα στις εγκαταστάσεις της αντιπροσωπείας, όπου καθώς παρκάραμε, οι εκφράσεις όλων μας μαρτυρούσαν τις ευχάριστες στιγμές που ζήσαμε με τις αμερικάνικες μοτοσυκλέτες. Αν θέλετε λοιπον να ζήσετε κάτι ανάλογο, δεν έχετε παρά να περάσετε από την Πειραιώς όπου βρίσκεται η αντιπροσωπεία της Harley-Davidson
Φωτό εξωτερική: Με την Softail – Fat Bob των 1800 κυβικών με όποια ταχύτητα και να οδηγάς ήταν απόλαυση να ανοίγεις το γκάζι και η μοτοσυκλέτα να ορμά δυνατά μπροστά.
Φωτό εσωτερική: Οι αναρτήσεις της Sportster – Iron 883 είναι σφιχτές και άνετες απολαμβάνοντας έτσι το τοπίο με χαλαρούς ρυθμούς.
