Συνεργασία με πρεσβείες
Η Αλκυονίδα αρχίζει αυτή την εποχή συνεργασία με πρεσβείες χωρών (που θα συνεχιστεί μέχρι τέλους), των οποίων ο κινηματογράφος δεν ήταν ευρέως γνωστός στην Ελλάδα. Έτσι, κάθε χρονιά έχουμε δύο τουλάχιστον αφιερώματα σε ταινίες των: Μεξικού, Πορτογαλίας, Βουλγαρίας, Τσεχοσλοβακίας, Πολωνίας, Αργεντινής, Κούβας. Εν τω μεταξύ, στα μέσα του ’70, αναλαμβάνει υπεύθυνος για την επιλογή των ταινιών ο Ζήνος Παναγιωτίδης, φοιτητής τότε της φιλοσοφικής σχολής και εδώ και χρόνια ο ιθύνον νους της Rosebud.
Η Αλκυονίδα συνεργάζεται (1978-1981) με τον κριτικό κινηματογράφου Διαμαντή Λεβεντάκη, ο οποίος διαχειρίζεται ένα μεγάλο αριθμό ταινιών του νέου ελληνικού κινηματογράφου και κάθε Κυριακή πρωί, τις παρουσιάζει με αναλυτική εισαγωγή, ενώ ακολουθεί συζήτηση με το σκηνοθέτη.
Ξεχωριστή ήταν όμως και η συνεργασία της Αλκυονίδας με την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), καθ’ όλη τη λειτουργία της, στις εκδηλώσεις της οποίας παρουσιάζονται ολοκληρωμένα αφιερώματα, με έμφαση σχεδόν στο σύνολο των ταινιών του Χίτσκοκ, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όπου στο τιμόνι επιλογής των ταινιών της Αλκυονίδας, μέχρι και το τέλος της λειτουργίας της, αναλαμβάνει ο Κώστας Αλεξάνδρου, μόλις απόφοιτος της σχολής Σταυράκου (και πλέον καθηγητής της) στην Ιστορία Κινηματογράφου.
Από τα ξεχωριστά γεγονότα της δεκαετίας του ’80, η παρουσίαση μέσα σε τρία χρόνια των περισσότερων ταινιών του Φασμπίντερ, η λειτουργία απογευματινής ζώνης κάθε Σάββατο και Κυριακή, με τίτλο «Ζήτω οι επαναλήψεις», όπου επανήλθαν στην επικαιρότητα, ταινίες ξεχασμένες, η λειτουργία μεταμεσονύκτιας ζώνης, βασισμένη πάνω σε ιδέα του Γιάννη Σολδάτου, κάθε Σάββατο, με ταινίες αντισυμβατικής φόρμας και περιεχομένου.
Χαρακτηριστικό είναι, πως η ζώνη αυτή σταμάτησε τις προβολές της μετά από μία επεισοδιακή βραδιά, αφιερωμένη στον ερωτισμό, με καλεσμένους τους Νίκο Κούνδουρο, Γιάννη Τσαρούχη, Γιώργο Βέλτσο και συντονιστή το Γιάννη Σολδάτο. Μία βραδιά που, πολύ απλά, δεν άρχισε ποτέ! Ο κόσμος είχε ασφυκτικά γεμίσει την αίθουσα, καθώς και όλη την Ιουλιανού, μεταξύ Αριστοτέλους και Φυλής. Η αστυνομία ήρθε και διακριτικά διεμήνυσε στους υπεύθυνους να μη συνεχιστούν οι μεταμεσονύκτιες προβολές. Το γεγονός, αποτέλεσε κύρια είδηση των καλλιτεχνικών στηλών στις εφημερίδες της επόμενης μέρας.
Όμως στις αρχές του ’90, η πολιτική των γραφείων διανομής αλλάζει και η Αλκυονίδα αδυνατεί να προβάλει τις ταινίες που θέλει. Έτσι, ο ιδιοκτήτης της αποφασίζει να μην αλλάξει τη φιλοσοφία λειτουργίας της, ακόμη και με το κλείσιμό της, ως κόστος.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι η Αλκυονίδα μπορεί μεν να είχε υπεύθυνο επιλογής ταινιών, αλλά η συμβολή των παρακάτω ανθρώπων στην επιτυχία του προγράμματός της ήταν αδιαμφισβήτητη. Πρόθυμοι ανά πάσα στιγμή να δώσουν, ακόμη και αμισθί, τις συμβουλές τους όποτε τους ζητήθηκε, να προτείνουν μία ταινία, ένα αφιέρωμα ή να γράψουν το εισαγωγικό κείμενο για μία ταινία στο πρόγραμμα του κινηματογράφο, ήταν οι: Βασίλης Ραφαηλίδης (από την αρχή της Αλκυονίδας ήταν δίπλα της και δυστυχώς «χάθηκε» πριν λίγα χρόνια), Ν. Φ. Μικελίδης και τελευταίο προστιθέμενο στην παρέα, τον αφιχθέντα στα μέσα της δεκαετίας του ’80 από τη Θεσσαλονίκη, Ανδρέα Τύρο. Όλοι τους ξεχωριστοί κριτικοί και θεωρητικοί του κινηματογράφου.
Ξεκινώντας το πρόγραμμά του καταμεσής της χούντας, ο ιστορικός αυτός κινηματογράφος κατόρθωσε να καθιερώσει την πολυπολιτισμικότητα και την πολυμορφία και στο καλλιτεχνικό στερέωμα της 7ης Τέχνης, κάτι που μπορεί να είχε καθιερωθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα αποτελούσε δραματική εξαίρεση. Και καθώς στην ίδια λογική, κινείται και η NEWSTAR, από την αρχή της δημιουργίας της, πιστά προσηλωμένη σε ένα σινεμά ποιότητας προσιτό στον κόσμο, σε ένα σινεμά των δημιουργών για όλους τους θεατές, θεωρώ ότι η σύμπραξη των δύο, ειδικά σε μία εποχή που ο πολιτισμός θεωρείται πολυτέλεια, μάλλον επιβεβλημένη ήταν, παρά συγκυριακή.
Με βάση αυτή τη λογική και με ισχυρή την αίσθηση της συνέχισης του οράματος του ιστορικού αυτού κινηματογράφου, η NEWSTAR επαναλειτουργεί την Αλκυονίδα, όχι μόνον ως κινηματογραφική αίθουσα, αλλά και ως χώρο θεατρικών παραστάσεων πρόζας και μουσικοχορευτικών, αλλά και ως εκθεσιακό. Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε καλή επιτυχία στο πολυσχιδές έργο που ετοιμάζεται.
Άγγελος Πολύδωρος
