Σκηνοθεσία: Χανς Γιούργκεν Ζίμπερμπεργκ
Με τους: Χάρι Μπερ, Χάνιτς Σούμπερτ, Πέτερ Κερν, Χέλμουτ Λάνγκε, Ράινερ φον Άρτενφελς, Μάρτιν Σπερ
Η άνοδος και η πτώση του Τρίτου Ράιχ, το φαινόμενο Αδόλφος Χίτλερ. Η ταινία εξερευνεί τον ψυχισμό των Γερμανών και πώς αυτοί δέχτηκαν τον Χίτλερ στην ηγεσία τους, στον νου τους.
Χωρισμένο σε τέσσερα μέρη, το «Χίτλερ: μια ταινία από τη Γερμανία» δεν είναι ένα κλασικό ντοκιμαντέρ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Ζίμπερμπεργκ δεν είχε στη διάθεσή του τόνους αρχειακού υλικού. Γνήσιο, όμως, καλλιτεχνικό τέκνο του Βάγκνερ, του Μπρεχτ, αλλά και του σουρεαλισμού, προσεγγίζει το μεγάλο θέαμα, που ονομάζεται Ιστορία, με μια ποικιλία τεχνικών: παραμύθια, τσίρκο, θρησκευτικά δράματα, μαγικές τελετουργίες, φιλοσοφικούς διαλόγους.
Ο Ζίμπερμπεργκ χρησιμοποίησε ένα μικρό συνεργείο, λίγους ηθοποιούς που ο καθένας έπαιζε πολλούς ρόλους, ενώ πολύ συχνά οι ηγέτες των ναζί παρουσιάζονται ως μαριονέτες. Περισσότερο ακούγονται ηχητικά ντοκουμέντα (λόγοι των Χίτλερ, Χίμλερ, Γκέμπελς, Σπέερ) παρά προβάλλονται φωτογραφίες και ταινίες της εποχής, κι αυτές μάλλον σαν ένα απόκοσμο ντεκόρ, παρά σαν πραγματικότητα. Οι μαρτυρίες πότε είναι γνήσιες (όπως ενός Εβραίου που επέζησε του Ολοκαυτώματος) και πότε τολμηρές καλλιτεχνικές αναφορές. Για παράδειγμα, ένας υστερικός SS απαγγέλλει τον παθιασμένο μονόλογο-απολογία του δολοφόνου παιδιών από το «Μ» του Φριτς Λανγκ και ο Χίτλερ αναδύεται από τον τάφο του Βάγκνερ ως άλλος Έμπορος της Βενετίας Σάιλοκ, αναρωτώμενος εάν οι Εβραίοι δεν ματώνουν όταν τους τρυπούν…
Πρόκειται για μια ταινία φαντασματική – στοιχειωμένη από τα μεγάλα κινηματογραφικά πρότυπα (τον Μελιές, τον Αϊζενστάιν) και αντιπρότυπα (τη Ρίφενσταλ, το Χόλλυγουντ), από τον γερμανικό Ρομαντισμό και, προπάντων, από τη μουσική τού Βάγκνερ και την περίπτωση Βάγκνερ. Μια ταινία υστερογενής σε μια εποχή πρωτοφανούς κινηματογραφικής μετριότητας.
Ένα από τα ευφυή ευρήματα της ταινίας είναι ότι ό Χίτλερ, ο όποιος δεν πάτησε το πόδι του στο μέτωπο και παρακολουθούσε τον πόλεμο κάθε βράδυ από τα πολεμικά επίκαιρα, υπήρξε ένα είδος κινηματογραφιστή -και ή Γερμανία μια ταινία τού Χίτλερ.
Ό Ζύμπερμπεργκ έχει οργανώσει την ταινία του σαν μια φαντασμαγορία: τη στοχαστικο-αισθητική εκείνη φόρμα πού προτιμούσε ό Βάγκνερ ό όποιος διαστέλλει τον χρόνο καταλήγοντας να δημιουργεί έργα πού οι όχι και τόσο παθιασμένοι θεατές βρίσκουν πως παρατραβάνε σε μάκρος.
Η διάρκεια της ταινίας e;inai επτά (7) ώρες και, aποτελεί τετραλογία. Οι τίτλοι των τεσσάρων μερών της είναι: Μέρος Α: Το δισκοπότηρο (91΄). Μέρος Β: Ένα γερμανικό όνειρο (120΄). Μέρος Γ: Το τέλος μιας χειμωνιάτικης ιστορίας (93΄). Μέρος Δ: Εμείς, τα παιδιά της κολάσεως (100΄)
Η ταινία προβάλλεται από 10/4/14 σε διανομή New Star στον κινηματογράφο ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ New Star Art Cinema.
Οι προβολές θα γίνονται καθημερινά και οι θεατές θα μπορούν να επιλέξουν να δουν είτε ολόκληρη την ταινία και στα τέσσερα μέρη της είτε τμηματικά (ένα μέρος κάθε φορά ή δύο-δύο). Ολόκληρη η ταινία θα προβληθεί τη Μ. Τετάρτη 16/4 και τη Μ. Πέμπτη 17/4
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
