Η Αράγια είναι μια απομεμακρυσμένη περιοχή της νοτιοανατολικής Βενεζουέλας, σήμερα τουριστικό αξιοθέατο, με ένα τεράστιο κάστρο που είχε κτισθεί στην άκρη της ομώνυμης χερσονήσου, προς την Καραϊβική, προκειμένου να κρατάει μακριά τους πειρατές της Καραϊβικής, μιας και οι Ισπανοί πρωτοπόροι κατακτητές είχαν ανακαλύψει ότι από τα κοχύλια μπορούσαν να βγάζουν μαργαριτάρια.
Σ’ αυτόν τον ξερότοπο και αφού τα μαργαριτάρια είχαν εξαντληθεί, από το 1500 και μέχρι το 1950 περίπου, που επέλασε η… ανάπτυξη, οι λιγοστοί κάτοικοι της περιοχής ζούσαν αποκλειστικά από τα προϊόντα της θάλασσας: Τα ψάρια και το αλάτι.
Η Μαργκό Μπενασεράφ, με ωμό ρεαλισμό και με σημασία στη λεπτομέρεια, αποτυπώνει 24 ώρες από τη σκληρή ζωή των λιγοστών κατοίκων της περιοχής.
Σκληρή είναι επίσης και η ασπρόμαυρη φωτογραφία (το ντοκιμαντέρ έχει γυριστεί το 1959), με στιγμές οπτικής ξεκούρασης, από την ανάπαυση των εργατών στη σκιά κάτω από τα λιγοστά αλμυρίκια ή από τις στιγμές που ζουν μέσα στα σπίτια τους, ενώ χαρακτηριστικές είναι και οι σκηνές με τα μικρά παιδιά, που ζουν παίζοντας ή βοηθώντας όταν γίνονται έφηβοι.
Σκηνοθεσία: Μαργκό Μπενασεράφ
