Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Στο πρόσφατο debate των υποψηφίων περιφερειαρχών για την Αττική στο βιβλιοπωλείο «Ιανός», η τελευταία ερώτηση της συντονίστριας δημοσιογράφου Μαργαρίτας Πουρνάρα τούς καλούσε να αναφέρουν τι θετικό βλέπουν ο ένας στον άλλον. Από τους τέσσερις (Δούρου, Πατούλης, Σγουρός, Πρωτούλης), μόνο ο Γ. Πατούλης ανταποκρίθηκε και μάλιστα μετά από αρκετή επιμονή της δημοσιογράφου προς τους καλεσμένους. Οι υπόλοιποι τρεις δεν είχαν να πουν μια καλή κουβέντα ο ένας για τον άλλο. Γιατί το αναφέρουμε αυτό; Διότι, η πολύ σωστή και έξυπνη ερώτηση δεν αποσκοπούσε μόνο στον επικοινωνιακό εντυπωσιασμό. Η ουσία της είχε να κάνει με τις κατά πάσα πιθανότητα αναγκαίες συνεργασίες που θα απαιτηθούν στην εποχή της απλής αναλογικής. Εκεί που θα χρειαστεί να μεγιστοποιηθούν τα θετικά και να μετριαστούν οι αντιπαλότητες, προκειμένου να παραχθεί αποτελεσματική και ποιοτική πολιτική.
Για να μεταφερθώ και στα… δημοτικά, η παραπάνω σκέψη με προβλημάτισε ακούγοντας τις δημόσιες τοποθετήσεις των υποψηφίων δημάρχων Αμαρουσίου. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτές χαρακτηρίζονται, μεταξύ άλλων, από την εξαπόλυση πυρών προς τους ανθυποψηφίους, αλλά την ίδια στιγμή και από την ίδια επωδό: «Είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες, αρκεί να γίνονται πάνω κι όχι κάτω από το τραπέζι, με διαφάνεια και γνώμονα το συμφέρον της πόλης και μόνο». Κάπως έτσι. Και η απορία μου, φυσικά, είναι απλή: Όταν προεκλογικά μόνο άσχημα έχεις να πεις και να καταλογίσεις στους «απέναντι», τα οποία, μάλιστα, ακούγονται και καταγράφονται δημοσίως, πώς ακριβώς θα καταφέρεις να συνεργαστείς μαζί τους;
Φυσικά, ζούμε στην εποχή της πλήρους απενοχοποίησης της πολιτικής «κωλοτούμπας», επομένως είμαστε προετοιμασμένοι να τα δούμε όλα. Ωστόσο, δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς ο «φυτευτός» θα συνεργαστεί με τον «κομματικό», ο «ξεπερασμένος» με τον «άσχετο» και πάει λέγοντας. Οι εκφράσεις, φυσικά, δεν είναι δικές μου. Έχουν ακουστεί από μικροφώνου, μαζί με ουκ ολίγες κατηγορίες του ενός για τον άλλο. Μένει να δούμε ποιες από αυτές θα… ξεχαστούν ανάμεσα στην 1η και τη 2η Κυριακή των εκλογών, αλλά και μετά, στην πολιτική «Βαβέλ» του Δημοτικού Συμβουλίου, στην οποία η αναζήτηση «κοινής γλώσσας» αποτελεί ένα στοίχημα που είμαστε πολύ περίεργοι να δούμε αν και με ποιον τρόπο θα κερδηθεί.
