Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 26/11/2025
Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Διεθνής Ημέρα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών και όλο κι εδραιώνεται -ευτυχώς ή δυστυχώς- στις συνειδήσεις πολλών. Παράλληλα, η συγκεκριμένη επέτειος συνοδεύεται πλέον από ακόμη περισσότερο μελάνι αλλά και υποσχέσεις, συνήθως διάρκειας… 24 ωρών μόνο.
Το λεγόμενο «ασθενές φύλο», όπως συνήθιζαν να λένε οι παλαιότεροι (θελημένα ή μη αναγνωρίζοντας διαφορά ισχύος), μάλλον δεν είναι μόνο στο επίκεντρο της ημέρας αυτής. Ουσιαστικά βρίσκεται στο… στόχαστρο των τελευταίων (και όχι μόνο) χρόνων, πανελλαδικά, καθώς δεκάδες γυναίκες, σε ετήσια βάση, δολοφονούνται, από συντρόφους ή συζύγους τους, ενώ χιλιάδες είναι τα θύματα βίας.
Σε αυτή τη συγκυρία, το αρμόδιο Συμβουλευτικό Κέντρο του Δήμου Χαλανδρίου παραμένει στις επάλξεις, εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία. Η δημοτική δομή πασχίζει γύρω από αυτό το τεράστιο πρόβλημα, προσφέροντας στήριξη σε θύματα έμφυλης βίας και διακρίσεων, σε συνεργασία με τη Δημοτική Επιτροπή Ισότητας (ΔΕΠΙΣ). Ανάλογες ανάγκες, σε μικρότερη κλίμακα, καλύπτει το Κέντρο Γυναίκας του Δήμου Αγίας Παρασκευής, ο οποίος απέκτησε -πριν από λίγες μέρες- και ΔΕΠΙΣ.
Την ίδια ώρα, ο ξενώνας «Φοίβη» στον Χολαργό, που ιδρύθηκε το 1965, έπαψε να προσφέρει φροντίδα σε ευάλωτες μητέρες και παιδιά, καθώς διεκόπη η λειτουργία του λόγω σειράς προβλημάτων. Πάντως, η Δημοτική Επιτροπή Ισότητας της περιοχής συνεχίζει τις προσπάθειες ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για τα δικαιώματα των γυναικών.
Οι Δήμοι, επομένως, έρχονται και σε αυτό το ευαίσθητο τομέα να καλύψουν τις μεγάλες «τρύπες» του κεντρικού Κράτους. Εκτός των παραπάνω, καλούνται να δίνουν… ανάσες σε μητέρες, μέσα από μια σειρά από μέτρα ιδίως, όπως η λειτουργία βρεφονηπιακών σταθμών με μειώσεις αλλά κι απαλλαγές τροφείων, η δημιουργική απασχόληση γονιών και παιδιών, κοινωνικά φροντιστήρια κ.α.
Σε αυτό το πλαίσιο, που επιτρέπει ακόμη και… 13ωρη βάρδια, θα μπορούσε να υπάρχει ακόμη η δυνατότητα από τους Δήμους να έχουν μερίδες έτοιμου φαγητού ή τμήματος που οι οικογένειες θα παραδίδουν ρούχα για καθάρισμα, προκειμένου να τα παραλαμβάνουν σιδερωμένα το απόγευμα. Είναι παράλογο οι μητέρες -ιδίως σε μονογονεϊκές περιπτώσεις- να εργάζονται χωρίς να τρελαίνονται από αυτές τις έγνοιες; Με τις δυσκολίες των καιρών μας και τα καθημερινά τους βάρη, λοιπόν, οι γυναίκες δε νοείται να είναι και φορείς της… βίας των άλλων.
