Γράφει ο Μάνος Χρυσός – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Νέα Φιλαδέλφεια – Νέα Χαλκηδόνα, Νέα Ιωνία, Ηράκλειο 12/09/23
Ξεκίνησε λοιπόν η σχολική χρονιά εν μέσω αντιπαραθέσεων και προβλημάτων όπως κάθε χρόνο, μόνο που φέτος λόγω του ότι είμαστε σε προεκλογική περίοδο υπάρχει μεγαλύτερη ένταση.
Όπως και να έχει όμως τα προβλήματα είναι αρκετά και διαχρονικά, ενώ όσο αφορά την σχολική στέγη αυτά διαφέρουν από Δήμο σε Δήμο.
Πολλοί μάλιστα εκπαιδευτικοί και μαθητές δεν έχουν στην πραγματικότητα σχολεία…
Είτε γιατί είμαστε μέσα σε λυόμενα με σπασμένα πατώματα και τρύπες, είτε γιατί είναι σε κτήρια χτισμένα για άλλους λόγους και όχι για σχολεία, είτε γιατί είμαστε σε παλιά οικήματα που δεν τηρούν τις τεχνικές προδιαγραφές ασφαλείας, είτε γιατί δεν έχουμε υποδομές για εκπαίδευση, όπως εργαστήρια, είτε γιατί δεν υπάρχουν αίθουσες για όλα τα παιδιά, είτε….είτε…
Απ’ την άλλη, και σε αυτά τα σχολεία, δεν επαρκεί το προσωπικό καθαριότητας, δεν υπάρχουν φύλακες, επιστάτες, γραμματείες, άνθρωποι δηλαδή απαραίτητοι, για να λειτουργούν εύρυθμα τα σχολεία.
Πολλές μάλιστα από τις θέσεις αυτές δεν προβλέπονται καν στο οργανόγραμμα ενός σχολείου…
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έχουμε τώρα και ένα νέο δυνητικό κίνδυνο να απειλεί.
Τι θα γίνει σε μια περίπτωση θεομηνίας όπως αυτή που έζησε και ζει η χώρα μας;
Πού, πώς, πότε θα διασφαλιστεί η ζωή και η ασφάλεια των μαθητών, όταν για παράδειγμα, δεν έχουμε καμία απολύτως γνώση για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων;
Υπάρχει, βέβαια, ένα πρωτόκολλο πολιτικής προστασίας που συμπληρώνει κάθε σχολείο.
Αλλά απ’ το πρωτόκολλο μέχρι την πράξη απέχουμε έτη φωτός. Αν δηλαδή ένας εκπαιδευτικός υπογράψει στο πρωτόκολλο ότι θα είμαι υπεύθυνος για την αντιμετώπιση μιας πλημμύρας στο σχολείο, αυτό συνεπάγεται ότι ξέρει τι ακριβώς πρέπει να κάνει;
Ποια ευθύνη καλείται να αναλάβει απέναντι σε παιδιά και γονείς, όταν και αν συμβεί κάτι ακραίο;
Την μεγαλύτερη. Χωρίς να έχει όμως καμία απολύτως θεσμική στήριξη για αυτό.
Και πάλι, λοιπόν, φτάσαμε στην έναρξη μιας νέας σχολικής χρονιάς με ελλείψεις, με ζητήματα, με ανασφάλειες και ερωτηματικά.
Ζητείται ελπίς. Ζητείται μια συνολική πολιτική κατασκευής νέων σχολείων και τεχνικής – στελεχιακής αναβάθμισης των υπαρχόντων σχολείων, μια πολιτική καθαρών σχολείων, μια πολιτική ασφάλειας, μια πολιτική εκπαίδευσης και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, μια πολιτική εν τέλει εκπαίδευσης που να προχωρά μπροστά χωρίς αναχώματα.
Είναι πολλά;
Είναι ακατόρθωτα αυτά που πρέπει να γίνουν;
Είναι δευτερεύοντα; Ποιες είναι οι προτεραιότητες;
( Σκίτσο του Γιώργου Σγουρού)
