Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 15/11/2024
Στόχος αυτή την εβδομάδα, ήταν να ασχοληθεί η στήλη με τα τροχαία ατυχήματα που -συνεχίζουν να- αποτελούν μάστιγα και στους δρόμους των περιοχών μας.
Μια επιστολή όμως που έφτασε στα χέρια μας, δεν θα μπορούσε να μην βάλει για λίγο στην άκρη αυτό το πολύ σοβαρό θέμα, προκειμένου να σχολιαστεί και να προβληθεί όσο γίνεται, ένα άλλο εξίσου σημαντικό πρόβλημα που ταλανίζει ήδη ταλαιπωρημένους πολίτες.
Την εν λόγω επιστολή υπογράφουν η Ένωση Γονέων του Δήμου Κηφισιάς και η αντίστοιχη της Αγίας Παρασκευής. Αμφότερες είναι εκείνες που «έτρεξαν» το ζήτημα της δημιουργίας ΕΝΕΕΓΥΛ (Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο Λύκειο) στην Κηφισιά, προκειμένου να αποφορτιστεί εκείνο της Αγίας Παρασκευής και να εξυπηρετηθούν περισσότεροι μαθητές υπό καλύτερες συνθήκες.
Κι αφού τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, μετά από πολλές υποσχέσεις, προθεσμίες που χάθηκαν, πίεση στους αρμόδιους και συνεχές «κυνήγι» από τις Ενώσεις και όσους συμμετείχαν σε αυτό τον αγώνα, παραδόθηκε το σχολείο και άρχισαν τα μαθήματα, ένα μεγάλο κενό συνεχίζει να υφίσταται.
Αυτό της μετακίνησης των μαθητών. Και σε αυτό επιστρέφουν οι δύο Ενώσεις, ζητώντας αυτή τη φορά από τους γονείς και τους Συλλόγους να υπογράψουν μία διαμαρτυρία – κάλεσμα προς τον περιφερειάρχη Αττικής Νίκο Χαρδαλιά, με τίτλο «Οι μαθητές του ΕΝΕΕΓΥΛ Κηφισιάς ζητούν μεταφορά στο σχολείο τους!», τίποτα περισσότερο δηλαδή από το φυσιολογικό.
Ένα δρομολόγιο έχει ξεκινήσει, πριν από μόλις μία εβδομάδα, για να εξυπηρετεί μια ομάδα παιδιών αλλά κι αυτό λειτουργεί με καθυστέρηση αφού πρώτα εξυπηρετεί άλλο σχολείο. Αποτέλεσμα αυτής της συμβιβαστικής λύσης, όπως τονίζεται στην επιστολή, είναι τα λίγα παιδιά που εξυπηρετούνται να φτάνουν στο σχολείο τους μετά τις 9 και μισή. Και ρωτούν οι γονείς: «Σε ποιο πλαίσιο θα οργανωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία σε συγκεκριμένο ωράριο, το οποίο δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να τηρηθεί»;
Το απογοητευτικό και συνάμα εξοργιστικό είναι ότι, όπως καταγγέλλουν οι γονείς, υπάρχουν ακόμα παιδιά, που δύο μήνες αφότου άνοιξε το σχολείο, δεν το έχουν καν δει ακόμα, παρά το ότι έχουν εγγραφεί να φοιτήσουν, στο πλαίσιο της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Και την ίδια ώρα, Περιφέρεια, Δήμοι, Πολιτεία δεν έχουν βρει ακόμα λύση, μόνιμη και λειτουργική. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να έχουν τα απαραίτητα και αυτά που οφείλουν να απολαμβάνουν ως πολίτες αυτής της χώρας, όλοι οι μαθητές; Πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί ένας τρόπος να μετακινηθούν παιδιά που θέλουν ζήσουν τη ζωή τους, να μορφωθούν, να αποκτήσουν εφόδια για να προχωρήσουν μπροστά όπως δικαιούνται; Πού είναι η πολυσυζητημένη συμπερίληψη, η κοινωνική ισότητα, η δουλειά που -υποτίθεται ότι- γίνεται πάνω στα πιο ευαίσθητα ζητήματα;
Μπορεί να περιμένουν κι αυτές το δρομολόγιο…
