Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 08/03/2024
Εκπομπές, ταινίες, συνεντεύξεις, αφιερώματα, ρεπορτάζ, εκδηλώσεις, με πρωταγωνίστριες τις γυναίκες, έχουν την τιμητική τους αυτές τις ημέρες, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, που τιμάται σήμερα, 8 Μαρτίου.
Τι μπορεί να ειπωθεί άραγε φέτος, που δεν έχει εκφραστεί, τονιστεί, καταδικαστεί, επισημανθεί τα τελευταία 49 χρόνια, από το 1975 δηλαδή όταν υιοθετήθηκε αυτή η Παγκόσμια Ημέρα από τα Ηνωμένα Έθνη; Πριν από αυτό, στις αρχές του 20ού αιώνα, ένας από τους κύριους στόχους της ημέρας αυτής, ήταν ο αγώνας για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών. Σήμερα, η «μάχη» συνεχίζεται για την ισότητα, την ισονομία, την ασφάλεια των γυναικών.
Κι αν στον «πολιτισμένο» κόσμο οι γυναίκες ηγούνται χωρών, διαχειρίζονται εταιρείες και έχουν δικαιώματα που δεκαετίες πριν δεν ονειρεύονταν καν, ένα τεράστιο ποσοστό των γυναικών του πλανήτη δεν πλησιάζει καν αυτά τα επίπεδα. Συνεχίζουν να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας και να αποτελούν θύματα κακοποίησης, εμπορίας, επιθέσεων. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες είχε χαρακτηρίσει, πέρυσι τέτοια εποχή, την «ισότητα» μεταξύ ανδρών και γυναικών παγκοσμίως, ως έναν ολοένα και πιο μακρινό στόχο, ο οποίος θα επιτευχθεί στην καλύτερη περίπτωση «σε 300 χρόνια».
Όχι βέβαια ότι και οι «πολιτισμένοι» έχουν αγγίξει την τελειότητα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα; «Αιώνες πατριαρχίας, διακρίσεων και οδυνηρών στερεότυπων έχουν δημιουργήσει ένα χάσμα μεταξύ των δύο φύλων στις επιστήμες και την τεχνολογία. Σε αυτούς τους τομείς, οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν μόλις το 3% των βραβευθέντων με Νόμπελ», σύμφωνα και πάλι με τον Αντόνιο Γκουτιέρες.
Από την άλλη, αυτές οι ευαισθητοποιημένες, πολιτισμένες κοινωνίες θεσπίζουν νόμους για την ενδοοικογενειακή βία αλλά την ίδια ώρα η βία κατά των γυναικών παρουσιάζει έκρηξη. Εδώ, στα δικά μας, ελληνικά «χωράφια», υπάρχουν ακόμα πατεράδες και σύζυγοι που θεωρούν ότι οι κόρες, οι σύζυγοι, οι ερωμένες είναι ιδιοκτησία τους και οφείλουν να υπακούουν στους «νόμους» που εκείνοι έχουν «θεσπίσει».
Τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, δεν αρκεί να προσφέρουν οι άνδρες ένα λουλούδι ή ένα δώρο στην αγαπημένη τους γυναίκα (μητέρα, σύντροφο, σύζυγο) όπως έχει καταλήξει να «γιορτάζεται» η 8η Μαρτίου. Είναι αφορμή να γίνουν συζητήσεις, να ανοίξουν θέματα μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, στις παρέες μας, για να ακουστούν οι ίδιες οι γυναίκες και να εκφράσουν τις καθημερινές τους εμπειρίες, που σε κάποιους μπορεί να είναι άγνωστες. Αν δεν αρχίσει η διαδικασία αναγνώρισης και αντιμετώπισης του προβλήματος μέσα από τον καθένα μας ξεχωριστά, κανένας νόμος, καμία διάταξη, καμία νουθεσία δεν θα αλλάξει τα μυαλά όσων ζουν ακόμα στον… μεσαίωνα.
