Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 30/11/2024
Tο είχαμε γράψει εγκαίρως. Όσο στους Δήμους προστίθενται συνεχώς αρμοδιότητες δίχως ανάλογους πόρους από το κεντρικό κράτος, με πιο πρόσφατο και πιο ενδεικτικό όλων το τέλος ταφής απορριμμάτων, τόσο πιο αναπόφευκτη θα είναι για πολλούς εξ αυτών που ζορίζονται να ανταποκριθούν στα λειτουργικά τους έξοδα, η μετακύληση στην τσέπη των δημοτών.
Τα πρώτα (αποσπασματικά) σημάδια ήρθαν με τη «μόδα» του «ειδικού τέλους 0,50». Αυτές τις ημέρες, ωστόσο, η νέα τάση που διαπιστώνεται σε αρκετούς Δήμους είναι να εγκαταλείπεται η «μνημονιακή» τάση του «παγώματος» ή ακόμη και της μείωσης των δημοτικών τελών (καθαριότητα, ηλεκτροφωτισμός) και να στρέφονται σε αυξήσεις, οι οποίες μάλιστα έχουν φτάσει ακόμη και στα επίπεδα του 20% για κατοικίες.
Γράψαμε, επίσης, μετά το συνέδριο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας στη Ρόδο ότι οι εξαγγελίες του υπουργού Εσωτερικών με τις πρωτοφανείς και σαρωτικές αλλαγές στη διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών εκλογών κατάφεραν να επισκιάσουν τα αιτήματα των Δήμων που ως αιχμή τους είχαν την αύξηση της τακτικής τους χρηματοδότησης μέσω των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων, να αποπροσανατολίσουν τη συζήτηση και στο τέλος να παραμείνουν απλά ευχολόγια και διεκδικητικές «κορώνες» στο ψήφισμα των συνέδρων.
Η ουσία είναι ότι η έκτακτη χρηματοδότηση που ως «τυράκι» δόθηκε από το ΥΠΕΣ με 220 εκατ. € (μαζί με την αύξηση αποδοχών των αιρετών) ήταν η μισή από αυτή που ζητούσε η ΚΕΔΕ, το έλλειμμα πολλών Δήμων μεγαλώνει επειδή η όποια αύξηση των ΚΑΠ «εξουδετερώνεται» από τις καθυστερήσεις και τις χρονικές αποκλίσεις καταβολής και γενικά οι λειτουργικές δαπάνες όλο και αυξάνονται. Στην προσπάθεια εισροής εσόδων στα δημοτικά ταμεία, εκδόθηκε και η απόφαση για εξόφληση ποσών από οφειλέτες με δυνατότητα έως και 60 δόσεων, αλλά και πάλι πρόκειται για «επίδεσμο» στις οικονομικές πληγές των Δήμων.
Δυστυχώς, όσο η ΚΕΔΕ και οι Δήμοι αδυνατούν, για καθαρά κομματικούς λόγους, να προχωρήσουν σε πιο δραστικές πρωτοβουλίες διεκδίκησης όσων δικαιούνται, η «εύκολη» λύση είναι το πορτοφόλι του μέσου δημότη. Το οποίο, βέβαια, καλείται να δεχθεί μια ακόμη επιβάρυνση εν μέσω ακρίβειας και ενεργειακού κόστους, τη στιγμή που σε πολλές περιοχές και ελλιπής φωτισμός υπάρχει και προβλήματα στην καθαριότητα. Και αναφερόμαστε στον «μέσο δημότη», διότι η προνομιακή μεταχείριση μεγάλων επιχειρήσεων υπερτοπικού χαρακτήρα, στις οποίες το περιθώριο αύξησης των τελών είναι αρκετά μεγάλο, καλά κρατεί από τις περισσότερες δημοτικές Αρχές.
Ένας φαύλος κύκλος που ξεκινά από την απαξίωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, περνάει από την έλλειψη πολιτικής βούλησης των διοικήσεων των Δήμων και κλείνει με τον πολίτη να πληρώνει πάντα τα «σπασμένα».
