Η Θάλασσα ως θέμα ενδείκνυται για μια αίθουσα τέχνης του Πειραιά που βρίσκεται δυο βήματα από το λιμάνι και τα πλοία του. Μόλις μερικά μέτρα απ’ το νερό και τους παφλασμούς του, τη διαβρωτική αρμύρα που γλύφει την παραλία και τρώει τις επιφάνειες. Αυτή τη θάλασσα που την έχουν τόσο υμνήσει οι ποιητές… την ανεξάντλητη.
Φτάνει να προφέρεις το όνομά της και σε κατακλύζει ψυχική ευφορία. Απ’ όποιο στοιχείο και αν την αντιμετωπίσεις θα σε διεγείρει και θα σου προσφέρει ηδονές. Το μπλε της χρώμα, συμβολικό και εμβληματικό είναι και το πιο «ζωγραφικό» που υπάρχει: «Βάλε λίγο μπλε κι όλα στον πίνακά σου θα διορθωθούν» έλεγε ο Ντυφύ, Νορμανδός από τη Χάβρη, λάτρης της θάλασσας και συστηματικός εικονογράφος της. Το νερό σαν αίσθηση στο σώμα, η απόλαυση να του παραδίνεσαι, να το νοιώθεις να σε διαπερνά και να σε κατακλύζει. Ο θαλασσινός ορίζοντας με την τόσο καταπραϋντική γραμμή του κάτω απ’ καπρίτσια του ουρανού, τις ομίχλες και τα σύννεφα που μετέωρα συνομιλούν ατέλειωτα με τα κύματα…
Συμμετέχουν: Κώστας Τσόκλης, Μαρία Φιλοπούλου, Θανάσης Μακρής, Καίτη Συμεωνίδη, Nίκος Μπιζάνης, Ελένη Ταπτά, Μαρία Χρυσάφη, Βαγγέλης Τζερμιάς.
(Αίθουσα Τέχνης Γαία στον Πειραιά – Από τις 16 Μαρτίου μέχρι 20 Απριλίου 2010)
