Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε δεινή θέση. Περνάει την σκληρότερη δοκιμασία της στην οικονομία. Την βιώνουν καθημερινά κράτος και πολίτες και το αποδεικνύουν όλοι οι δείκτες και όλα τα μετρήσιμα μεγέθη. Ταυτόχρονα είναι καταφανής η πτώση στην ποιότητα της ζωής μας, καθώς όλοι οι τομείς και όλοι θεσμοί είναι σε κατάσταση κρίσης. Με λίγα λόγια η χώρα περνάει περίοδο παρακμής.
Δεν ήταν αυτή η Ελλάδα που παρέλαβε τον Μάρτιο το 2004 ο Καραμανλής από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ήταν μία χώρα που ένιωθε σιγουριά, έβλεπε με αισιοδοξία το μέλλον και οραματιζόταν τη σύγκλιση με την Ευρώπη, όχι μόνο στους μισθούς, αλλά και σε όλο το εύρος της κοινωνικής ζωής. Ανάλογη άλλωστε ήταν τότε και η αντιμετώπιση της Ελλάδας από τους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Απόδειξη η στελέχωση ανώτατων θεσμικών ευρωπαϊκών οργάνων από Έλληνες εκείνη την εποχή.
Η κατρακύλα άρχισε με την ανάληψη της εξουσίας από τον Κ. Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία. Με την διαβόητη «απογραφή» και τον «βασικό μέτοχο» η χώρα έχασε την αξιοπιστία της στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το πληρώνει συνεχώς από τότε και σε κάθε περίπτωση. Η ανεπάρκεια που επέδειξε η κυβέρνηση στον οικονομικό τομέα και τα πλαστά στοιχεία που επικαλείτο, επέτειναν την εικόνα της αναξιοπιστίας της στο εξωτερικό, οδηγώντας τα δημοσιονομικά σε αδιέξοδο και τους πολίτες σε απόγνωση. Τρανό παράδειγμα της αναξιοπιστίας της σημερινής κυβέρνησης, η εξευτελιστική προθεσμία που της έδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού κάτω από 3% του ΑΕΠ ως το 2010…
Στα 5,5 χρόνια της διακυβέρνησης από τον Κώστα Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία η Ελλάδα βυθίζεται διαρκώς. Η οικονομία καταρρέει κατά γενική ομολογία, τα κυβερνητικά σκάνδαλα, από τα δομημένα ομόλογα και τους κουμπάρους ως το Βατοπέδιο, διαδέχθηκαν το ένα το άλλο και κουκουλώθηκαν, η δικαιοσύνη απορυθμίστηκε για να ποδηγετηθεί, το κομματικό κράτος και η αναξιοκρατία θεσμοποιήθηκαν, η διαφθορά εξελίχθηκε σε πανδημία, η παιδεία παραπαίει, η δημόσια υγεία υπολειτουργεί, η δημόσια ασφάλεια εξελίχθηκε σε δημόσια ανασφάλεια, τα δάση κάηκαν, η κοινωνική ζωή υποβαθμίστηκε, ο πολιτισμός μας απειλείται. Με λίγα λόγια, ο Καραμανλής «μεγαλούργησε» σαν πρωθυπουργός επί 5,5 χρόνια και έχει το θράσος να ζητάει την ψήφο των πολιτών σαν να ήταν απλός παρατηρητής όλη αυτή την τραγική περίοδο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα χρειάζεται αλλαγή, χρειάζεται ανασυγκρότηση, χρειάζεται ανάταση. «Δεν πάει άλλο», όπως τονίζει συνεχώς και σωστά ο Γιώργος Παπανδρέου και δεν είναι δυνατόν να υπάρξει οποιαδήποτε βελτίωση με κυβέρνηση Καραμανλή. Δοκιμάστηκε επί 5,5 χρόνια και απέτυχε παταγωδώς. Οι πολίτες δεν είναι αυτόχειρες και δεν πρόκειται να του εμπιστευθούν πλέον τις δικές τους τύχες και τις τύχες των παιδιών τους. Τελεία και παύλα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ διαθέτουν και τη γνώση και την πείρα για την ανασύνταξη της χώρας. Την ανασύνταξη της χώρας στη βάση της οικονομίας, αλλά και όλων των άλλων παραμέτρων που συντελούν στη λειτουργία ενός κράτους με αρχή, μέση και τέλος και μιας κοινωνίας που να μπορεί να βλέπει το παρόν και το μέλλον της χωρίς φόβο και ανασφάλεια. Κυρίως όμως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει την πολιτική βούληση και το ηθικό ανάστημα να αποκαταστήσει τη λειτουργία των βασικών και απαραίτητων δομών της κοινωνίας, σε συνδυασμό με την εύρυθμη ανάπτυξη της οικονομίας. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θέλει μεγάλη προσπάθεια, αλλά με τη βοήθεια και την εμπιστοσύνη του Έλληνα πολίτη, μπορούμε να το πετύχουμε.
Του Τηλέµαχου Χυτήρη
υποψήφιου Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στη Β’ Αθήνας
