Στις 5 Οκτωβρίου ο τόπος χρειάζεται όχι μόνο κυβέρνηση, που όλα δείχνουν ότι θα είναι αυτοδύναμα το ΠΑΣΟΚ, αλλά και μια αριστερή δύναμη ελέγχου και προοδευτικών εναλλακτικών προτάσεων. Για την έξοδο από την κρίση, με μείωση και όχι διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Με προστασία και όχι υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Με περιορισμό και όχι διαιώνιση της διαφθοράς. Με τερματισμό και όχι αλλαγή χρώματος του κομματισμού και του νεποτισμού. Μια Βουλή χωρίς τη φωνή της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, θα είναι πλήγμα για τον πολιτικό πλουραλισμό, τον έλεγχο της εξουσίας και τον αγώνα για μια δικαιότερη και πιο δημοκρατική κοινωνία.
Toυ Δηµήτρη Παπαδηµούλη,
υποψήφιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Αθήνας
Στις 4 Οκτωβρίου το κεντρικό ζητούμενο είναι να φύγει όχι μόνο η Ν.Δ., αλλά και η πολιτική της. Η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη «κλειδώσει». Η παταγώδης αποτυχία της Ν.Δ., αλλά και δικά μας πολιτικά λάθη και άστοχες ηγετικές συμπεριφορές, φρόντισαν γι’ αυτό, ίσως περισσότερο και από τον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου. Στις μέρες που απομένουν, «παίζονται» δύο πράγματα: Πρώτον, η έκταση της αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ, που έχει εδραιωθεί λόγω μαζικών και εντεινόμενων μετατοπίσεων από τη Ν.Δ. Δεύτερον, να σιγουρέψει και να ισχυροποιηθεί, η παρουσία της ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς στη νέα Βουλή, μακριά από την επικίνδυνη ζώνη του 3%.
Παρά τα όσα συνέβησαν στην κορυφή του ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους μήνες, ένας κόσμος ολόκληρος αγωνίζεται για τη «φανέλα» της δικής μας Αριστεράς. Ζητάει πειστικό αριστερό λόγο και πράξη, κοινή λογική, σοβαρότητα, συλλογικότητα και εξωστρέφεια. Αποδεικνύει ότι υπάρχει ένα ανθεκτικό πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα, με βαθιές ρίζες, παρόν και μέλλον.
Αυτοί οι πολίτες απαιτούν να αντιστοιχηθούμε επιτέλους με τις απαιτήσεις και τις ανάγκες τους. Να δώσουμε και να κερδίσουμε αυτή τη σκληρή μάχη, χωρίς καμία επανάπαυση, μέχρι να κλείσουν οι κάλπες. Και μετά τις εκλογές να δούμε με ανοιχτή καρδιά και ανοιχτά μυαλά τα πάντα από την αρχή. Τι πρέπει να αλλάξουμε έτσι ώστε ο Συνασπισμός να ξαναγίνει το ισχυρό κόμμα της σύγχρονης ανανεωτικής Αριστεράς και οι πολιτικές του συμμαχίες πιο πειστικές, και αποτελεσματικές.
Σε κάθε περίπτωση το θέμα της μετεκλογικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει ερμητικά από την ίδια την ηγεσία του. Διεκδικεί και όλα δείχνουν ότι έχει ήδη πετύχει την αυτοδυναμία. Αν, μια στις χίλιες, δεν την πάρει θα καταφύγει σε νέες εκλογές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Θεσσαλονίκη κανείς δεν ρώτησε τον Γ. Παπανδρέου γι’ αυτό. Η δική μας θέση είναι επίσης απολύτως σαφής. Συνεκτιμώντας ρεαλιστικά, προγράμματα και συσχετισμό δυνάμεων, έχουμε αποσαφηνίσει ότι στην επόμενη Βουλή θα είμαστε μια δύναμη που θα ελέγχει από τα αριστερά την κυβερνητική πολιτική, ασκώντας τεκμηριωμένη κριτική και καταθέτοντας εναλλακτικές προτάσεις.
Μακάρι να πέσω έξω, αλλά πολύ φοβάμαι ότι χωρίς μια ισχυρή σύγχρονη αριστερά, «να κρατάει τα μπόσικα» στη νέα Βουλή, θα ξαναδούμε το γνωστό έργο: Το ΠΑΣΟΚ να βγάζει προεκλογικά φλας αριστερά και μετεκλογικά να στρίβει και πάλι δεξιά.
Τα προηγούμενα πέντε χρόνια προσπάθησα να εκπροσωπήσω επάξια στην Ευρωβουλή τον πολιτικό μου χώρο και όσους με έστειλαν εκεί με τη ψήφο τους. Το ίδιο κάνω και τώρα ως υποψήφιος Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην αχανή Β΄ Αθήνας. Έτσι, θα συνεχίσω, από όποια θέση με τάξουν οι πολίτες, και μετά τις 4 Οκτωβρίου.
