Γράφει ο Αιμίλιος Περδικάρης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 05/09
Η ένταση στη Ν/Α Μεσόγειο συντηρείται και μεγαλώνει με ευθύνη της Τουρκίας, παρά το γεγονός ότι η άτεγκτη και προκλητική στάση της φαίνεται πως την οδηγεί στο σημείο να χάνει συμμάχους. Για μια ακόμη φορά, βέβαια, το κρίσιμο ερώτημα είναι ως πού μπορεί να φτάσει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κι αν πράγματι έχει πρόθεση ακόμη και να προκαλέσει ένα «θερμό» επεισόδιο με τη βύθιση ελληνικού πλοίου ή κατάρριψη μαχητικού αεροσκάφους, όπως αποκάλυψε η γερμανική εφημερίδα Die Welt.
Η Ελλάδα, από τη δική της πλευρά, ποντάρει όλο και περισσότερο στη συμμαχία με τη Γαλλία και μολονότι η συμμαχία αυτή θα εκφραστεί και με την προμήθεια οπλικών συστημάτων – συμπεριλαμβανομένων, πιθανότατα, και μαχητικών αεροσκαφών τύπου Rafale . Η υποστήριξη που έχει από τον Εμανουέλ Μακρόν δείχνει να είναι πιο ισχυρή από κάθε άλλη την προκειμένη χρονική στιγμή. Γεγονός που έχει κατανοήσει και ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος βάζει στην ίδια μοίρα με την Ελλάδα τη Γαλλία, κάνοντας λόγο μέσα στο γενικότερο παραλήρημά του για «πειρατές της Μεσογείου» και «αποικιοκράτες».
Η παρέμβαση των ΗΠΑ και προσωπικά του Ντόναλντ Τραμπ έδειξε πάντως να μην έχει αποτέλεσμα, καθώς ακόμη και στο State Department υποβίβασε εαυτόν σε ρόλο Ποντίου Πιλάτου, καλώντας Ελλάδα και Τουρκία να εγκαταλείψουν, τάχα, από κοινού τις εντάσεις και να καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου. Η Ευρώπη, ωστόσο, δείχνει να… ξυπνάει και να δίνει χρόνο στην Άγκυρα έως τη Σύνοδο Κορυφής στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου προκειμένου να προχωρήσει σε έμπρακτη αποκλιμάκωση, ειδάλλως θα ενεργοποιήσει τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας που έχει ζητήσει και η Ελλάδα.
Έως τότε, βέβαια, μπορούν θεωρητικά να έχουν συμβεί πολλά – ακόμη και το χειρότερο σενάριο. Η απάντηση, όμως, της Αθήνας είναι ξεκάθαρη: δεν «τσιμπάμε» και δεν απαντάμε στις προκλήσεις. Αντιθέτως, περιμένουμε καλή τη πίστει από την Άγκυρα να προχωρήσει σε έμπρακτη αποκλιμάκωση για ν’ ακολουθήσει διάλογος – αλλά μόνο για τις θαλάσσιες ζώνες και την υφαλοκρηπίδα. Θ’ ακούσουν, άραγε, οι γείτονες;