Επιμέλεια: Αιμίλιος Περδικάρης
H κλεψύδρα αδειάζει. Μια εβδομάδα απομένει πλέον για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου κι ενώ όλα μοιάζουν προδιαγεγραμμένα, οι πρωταγωνιστές της αναμέτρησης αρνούνται να το αποδεχθούν. Από τη μια πλευρά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παλεύει με το φάντασμα της αποχής και του εφησυχασμού που μπορεί να φέρει η αίσθηση ότι η ΝΔ έχει «καθαρίσει» με την πρωτιά και την αυτοδυναμία. Κυρίως το δεύτερο είναι το κλειδί, καθώς για μερικές ψήφους μπορεί να χάσει τελικά την αυτοδυναμία και να οδηγηθούμε πράγματι σε επαναληπτικές εκλογές -με απλή αναλογική – ακόμη και τον Δεκαπενταύγουστο, όπως… απείλησε ο πρόεδρος της ΝΔ. Ο οποίος πάντως είδε τον Κώστα Καραμανλή στην πρώτη κομματική ομιλία του μετά από 10 χρόνια να δηλώνει πως «όλοι πρέπει να σταθούμε στο πλευρό του Κυριάκου».
Από την άλλη πλευρά, ο Αλέξης Τσίπρας είναι εξ ορισμού υποχρεωμένος να μην παραδώσει τα όπλα και γι’ αυτό εξακολουθεί να δηλώνει αισιόδοξος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πετύχει την ανατροπή. Κατά βάθος, ωστόσο, γνωρίζει ότι τα περιθώρια είναι μηδαμινά. Ρεαλιστικός στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από τη διατήρηση της διαφοράς στα επίπεδα των ευρωεκλογών, την αύξηση των ποσοστών του και βέβαια την αποτυχία της ΝΔ να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία. Εξέλιξη, όμως, η οποία δεν εξαρτάται από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από τα μικρότερα κόμματα και τις επιδόσεις τους.
Ενδιαφέρον, αν μη τι άλλο, στοιχείο αποτελεί κι η στροφή της Φώφης Γεννηματά, η οποία αφήνει τώρα παράθυρο να στηρίξει το Κίνημα Αλλαγής τη ΝΔ έστω και με «ψήφο ανοχής», εάν δεν εξασφαλίσει αυτοδυναμία. Η εξέλιξη αυτή ερμηνεύεται ως προσπάθεια της Χαριλάου Τρικούπη να περιορίσει τυχόν διαρροές ψηφοφόρων προς τη ΝΔ, αν και η αντιπαράθεση Γεννηματά – Βενιζέλου αποδεικνύεται κατ’ αυτόν τον τρόπο ακόμη πιο αχρείαστη και προβληματίζει για τη γενικότερη στρατηγική που ακολουθεί η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Όσον αφορά στους υπόλοιπους; Τα φώτα παραμένουν στραμμένα σε δύο: σε Βελόπουλο – Βαρουφάκη, καθώς από τη δική τους επίδοση εξαρτάται άμεσα η «γαλάζια» αυτοδυναμία.
