Γράφει η Αθηνά Λινού, υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στον Βόρειο Τομέα Αθηνών, Καθηγήτρια Επιδημιολογίας, Επαγγελματικών & Χρόνιων Νοσημάτων
Kάποιοι λένε ότι την 21η Μαΐου θα πρέπει να επιλέξουμε αν προτιμάμε σταθερότητα ή δικαιοσύνη. Τη σταθερότητα που υπόσχεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή τη δικαιοσύνη που προτάσσει ο Αλέξης Τσίπρας. Ποια σταθερότητα, όμως; Αναρωτιέμαι, όμως, πόσο… ευχάριστη είναι η σταθερότητα που ζούμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Πόσο… ευχάριστη είναι η… σταθερότητα των μισθών και των συντάξεων, την ώρα που οι τιμές στα σούπερ μάρκετ δεν έχουν οροφή;
Πόσο… ευχάριστο είναι να περνάς τον μήνα, με στερήσεις και κουπόνια; Κουπόνια για τις αγορές, το ηλεκτρικό ρεύμα, τη βενζίνη. Ζωή με κουπόνια.
Πόσο… ευχάριστη είναι η αβεβαιότητα που νιώθουν οι πολίτες για τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ από το φθινόπωρο, όταν οι εκλογές θα έχουν παρέλθει πια;
Πόσο… ευχάριστο είναι το παρόν και πόσο… ευχάριστο προοιωνίζεται το μέλλον για τα 4,5 εκατομμύρια συμπατριωτών μας που έχουν 40 δισεκατομμύρια χρέος αθροιστικά;
Πόσο… ευχάριστη είναι κάθε μέρα που ξημερώνει για κάθε μια από τις 700.000 οικογένειες που κινδυνεύουν να χάσουν σε πλειστηριασμό το σπίτι που μένουν και με τόσο κόπο έχτισαν;
Πόσο… ευχάριστη είναι η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, με δεκάδες ράντζα σε κάθε εφημερία και αναρίθμητα ακυρωμένα χειρουργεία, όπως, άλλωστε, και ο πρωθυπουργός αναγνώρισε τις προάλλες;
Πόσο… ευχάριστη είναι η αγωνία των γονιών για το μέλλον των παιδιών τους, είτε είναι ακόμη μαθητές είτε φοιτητές και σχεδιάζουν τα επαγγελματικά τους βήματα;
Πόσο… ευχάριστη είναι η αδυναμία χιλιάδων νέων ανθρώπων να συγκατοικήσουν, να μη μπορούν να βρουν ένα σπίτι που θα είναι αντάξιο των δυνατοτήτων και των ονείρων τους;
Πόσο… ευχάριστη είναι η καθημερινότητα για τους ηλικιωμένους, πολλοί από τους οποίους βιώνουν μοναξιά και κατάθλιψη, χωρίς τις αναγκαίες υποστηρικτικές δομές πλάι τους; Φορτίο που γίνεται ακόμη μεγαλύτερο εξαιτίας της αγωνίας τους τι θα απογίνουν αν αρρωστήσουν. Ενώ στερήθηκαν, συν τοις άλλοις, περί τα 7 δισ. αυτά τα τέσσερα χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, από τη μη καταβολή αναδρομικών και της 13ης σύνταξης που τους είχε δώσει η κυβέρνηση Τσίπρα.
Πόσο… ευχάριστη είναι η ποιότητα της δημοκρατίας μας (στη χώρα που τη γέννησε) όταν το Μέγαρο Μαξίμου παρακολουθούσε πολιτικούς αντιπάλους και υπουργούς, δημοσιογράφους και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων;
Για μένα, δίλημμα δεν υπάρχει. Η χώρα, και δη οι πιο ευάλωτοι, αλλά και η μεσαία τάξη, έχουν ανάγκη από δικαιοσύνη. Που θα άρει τις πιο πάνω αδικίες. Δικαιοσύνη και σταθερότητα. Αλλά, μια σταθερότητα δομημένη πάνω στα θεμέλια της δικαιοσύνης και του σεβασμού. Σεβασμού – λογοδοσίας του κράτους μας προς τον πολίτη. Ένα συμβόλαιο, που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία μπορεί να απευθύνει στους πολίτες και, κυρίως, να δεσμευτεί για την υλοποίησή του.
Με τις σκέψεις αυτές, αποφάσισα να δώσω το «παρών» στις εκλογές. Με γνωρίζετε, εσείς οι πολίτες του Βόρειου Τομέα Αθηνών. Δεν έχω ανάγκη από αναγνωρισιμότητα ή από άλλα, προσωπικά οφέλη…
Το μόνο που θέλω, είναι να προσφέρω, με τις επιστημονικές γνώσεις, την τεχνογνωσία και την εμπειρία ζωής που απέκτησα. Να συμβάλω, κι εγώ, με τις δικές μου δυνάμεις να μπει ένα τέλος σε όλες τις πιο πάνω αδικίες.
Η πολύχρονη διαδρομή μου σε θέματα δημόσιας υγείας, υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας, στήριξης των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας και δη των παιδιών σε υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας μας, μου δίνει, νομίζω, το δικαίωμα να ζητήσω την ψήφο σας. Με τη δέσμευση ότι θα είμαι, καθημερινώς, υπόλογη σε εσάς και τις οικογένειές σας.
