Mπορεί ο καύσωνας διαρκείας να ξύπνησε μνήμες από τον αντίστοιχο του 1987, αλλά και οι πυρκαγιές ξύπνησαν μνήμες από τις καταστροφές του 2007 και πριν από τρία μόλις χρόνια στο Μάτι.
Ίσως η συνειδητοποίηση της τραγωδίας με τους 103 νεκρούς στο Μάτι να ήταν ευτυχώς αυτή που οδήγησε στην αυξημένη προστασία της ανθρώπινης ζωής και τον συντονισμό για την άμεση εκκένωση κατοικημένων περιοχών είτε στην Αττική είτε σε άλλες περιοχές όπου ενέσκηψε η πύρινη λαίλαπα, όπως η Εύβοια και η Ηλεία.
Αν πράγματι το νούμερο ένα ζητούμενο είναι η διάσωση των ανθρώπινων ζωών, τότε το αποτέλεσμα δικαιώνει όσους έκαναν αυτόν τον σχεδιασμό. Τούτο δεν μπορεί να διαγράψει όμως την τεράστια οικολογική καταστροφή που υπέστη η βορειοανατολική Αττική κι η Εύβοια πρωτίστως και κατά δεύτερο λόγο περιοχές όπως η Αρχαία Ολυμπία και η Μεσσηνία. Καταστροφές που σίγουρα οφείλονται, όπως και οι ακραίες καιρικές συνθήκες, στην κλιματική αλλαγή και δυστυχώς επιτείνουν τις συνέπειές της, θυμίζοντάς μας με δραματικό τρόπο ότι δεν είμαστε στο «παρά πέντε», αλλά στο «και πέντε» για να δράσουμε.
Ένα ακόμη κεφάλαιο ασφαλώς είναι η αποκατάσταση των ζημιών που αφορούν ιδιώτες και επιχειρήσεις που έχασαν τις περιουσίες τους από τις πυρκαγιές, με την κυβέρνηση να δίνει ασφαλώς βάρος σε αυτό αμέσως μετά την αντιμετώπιση των πύρινων μετώπων. Η πολιτική αντιπαράθεση, ωστόσο, δεν έλειψε από την πρώτη στιγμή και κάποιοι επιχείρησαν -άστοχα ασφαλώς- να συμψηφίσουν τα όσα συνέβησαν στο Μάτι ή σε άλλες περιπτώσεις.
Για παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι οι αντιδράσεις του Αλέξη Τσίπρα από την πρώτη στιγμή ήταν μετρημένες και πρέπουσες, άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να πουν ακόμη και ότι… η μοίρα εκδικείται την κυβέρνηση της ΝΔ. Για την ιστορία, πάντως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε στο Συντονιστικό Κέντρο της Πυροσβεστικής χωρίς κάμερες, ενώ τις επόμενες ημέρες βρέθηκε στους τόπους της καταστροφής, δηλώνοντας ότι το πρωταρχικό μέλημα ήταν και παραμένει η προστασία της ανθρώπινης ζωής.
