Ξεκίνησε με αναφορές στο 1981 και την «Αλλαγή» του Ανδρέα Παπανδρέου. Και βαδίζοντας προφανώς στα χνάρια του, ο Στέφανος Κασσελάκης αποφάσισε από την Αμερική να τιμωρήσει τον Στέφανο Τζουμάκα για τις επιτιμητικές δηλώσεις του με το άκρως παπανδρεϊκό «έθεσε εαυτόν εκτός ΣΥΡΙΖΑ». Μόνο που με την κίνησή του αυτή άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, καθώς οι αντιδράσεις που εκδηλώνονταν τόσο καιρό παρασκηνιακά ήρθαν σε πρώτο πλάνο και οδήγησαν στη διαγραφή ορισμένων από τα πλέον σημαντικά «παραδοσιακά» στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: Νίκος Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης, Δημήτρης Βίτσας – πιθανόν να έχουν ακολουθήσει κι άλλοι μάλιστα στο ενδιάμεσο από τη στιγμή που γράφτηκαν αυτές οι γραμμές κι εσείς τις διαβάζετε κρατώντας στα χέρια σας την ΑΜΑΡΥΣΙΑ, καθώς ο αλληλοσπαραγμός και οι βαριές κατηγορίες μεταξύ στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κλιμακώνονται.
Το βέβαιο είναι πως τα σενάρια περί διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ έπαψαν να είναι σενάρια και είναι πλέον πραγματικότητα. Εάν δεν υπάρξει το αμέσως επόμενο διάστημα μια θεαματική παρέμβαση ή εξέλιξη, τότε το κόμμα θα πάψει να είναι όπως το γνωρίζαμε, όχι απλώς στα χρόνια της κυριαρχίας του Αλέξη Τσίπρα, αλλά γενικότερα, μετά τη διάσπαση της ενιαίας Αριστεράς την περίοδο 1989-1991. Παρά το γεγονός ότι ο κ. Κασσελάκης δηλώνει ότι δεν κολακεύεται από την υπερέκθεσή του στα Μέσα Ενημέρωσης, ο ίδιος φαίνεται να επιδιώκει τη στροφή στο lifestyle και την προσπάθεια να μεταλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μοντέρνο κεντροαριστερό κόμμα. Το τελευταίο θα μπορούσε να είναι και θετικό, υπό μια όμως βασική προϋπόθεση: να έχει καθαρές πολιτικές θέσεις και σαφείς απαντήσεις για όλα όσα απασχολούν τους πολίτες, ούτως ώστε να μπορέσει ν’ αποτελέσει ένα σοβαρό αντιπολιτευτικό πόλο απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ και μια μελλοντική εναλλακτική λύση.
Αντ’ αυτών όμως, το μέλλον παραμένει αβέβαιο και η διάσπαση μόνο θετικά δεν μπορεί να λειτουργήσει όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα, αλλά για την αντιπολίτευση γενικότερα. Τα πρώτα δείγματα άλλωστε από τις δημοσκοπήσεις μαρτυρούν ότι και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αξιοποιήσει τη δυνατότητα που έχει από την αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ κι αντιθέτως έχει πιάσει «ταβάνι», με αποτέλεσμα η αντιπολίτευση στο σύνολό της να παραμένει ισχνή απέναντι στην κυβέρνηση, που με τη σειρά της αποδεικνύει πως κάθε άλλο παρά τέλεια και αλάνθαστη είναι, και πως γι’ αυτόν τον λόγο και μόνο θα έπρεπε να νιώθει την καυτή ανάσα της αντιπολίτευσης στο σβέρκο της…
