Έγκριτοι νομικοί και δασολόγοι επισημαίνουν ότι «διακυβεύονται τουλάχιστον 40.000.000 στρέμματα δασικών οικοσυστημάτων, των οποίων η αρξαμένη εδώ και χρόνια καταπάτηση και οικοπεδοποίηση θα νομιμοποιηθεί και θα ολοκληρωθεί»!
Όπως εξηγούν, η αναθεωρητική πρωτοβουλία υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια του άρθρου 24. Αφορά κι άλλες κρίσιμες περιβαλλοντικές διατάξεις του Συντάγματος, όπως είναι το άρθρο 117 με το οποίο κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέα δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που κάηκαν ή αποψιλώθηκαν με άλλον τρόπο.
Η διπλή τροποποίηση θα δώσει, υποστηρίζουν, τη χαριστική βολή στο φυσικό περιβάλλον, ειδικά σε προνομιούχες περιοχές, όπως για παράδειγμα η Πεντέλη. Δεν είναι τυχαίο ότι οικοδομικοί συνεταιρισμοί περιμένουν ως «μάννα εξ ουρανού» την αναθεώρηση των συγκεκριμένων άρθρων.
Συνταγματολόγοι και δασολόγοι, πάντως, εξηγούν ότι ένας από τους νομιμοποιητικούς μύθους στους οποίους βασίζεται η αναθεώρηση είναι η υποτιθέμενη διάκριση μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων.
Σύμφωνα με αυτόν, υπάρχει ουσιώδης ποιοτική διαφορά μεταξύ δάσους και δασικής εκτάσεως, η οποία δικαιολογεί τη διαφορετική τους νομική μεταχείριση. Δάσος είναι μόνο αυτό που γνωρίζουμε από τα παραμύθια και τις εκδρομές στους εθνικούς δρυμούς, τα ψηλά δένδρα με τους χοντρούς κορμούς και τα πυκνά φυλλώματα, στη σκιά των οποίων ζουν λύκοι, αρκούδες, ελάφια κι άλλα μεγάλα ζώα. Δασική έκταση, από την άλλη πλευρά, δεν είναι παρά ένας ευφημισμός που περιγράφει ξερές και βραχώδεις εκτάσεις με αραιούς και χαμηλούς θάμνους και υποτυπώδη ζωή.
Πρόκειται, βέβαια, για μια άποψη επικίνδυνα παραπλανητική, που καταδικάζεται από την επιστήμη της δασικής οικολογίας. Η επιστήμη δεν κάνει διάκριση, αλλά ομιλεί περί δασικών οικοσυστημάτων, τα οποία έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τη ρύθμιση της οικολογικής ισορροπίας των στοιχείων του περιβάλλοντος, δηλαδή νερού, εδάφους και αέρος.
Αντιπολιτευτικό μπλόκο
Σύσσωμη η αντιπολίτευση αρνείται κάθε συζήτηση για επαναπροσδιορισμό των όρων «δάσος» και «δασική έκταση», οπότε η κυβερνητική πρόταση δεν θα λάβει τον απαιτούμενο αριθμό των 180 ψήφων ούτε σ’ αυτή την (προ-αναθεωρητική) Βουλή, ούτε στην επόμενη (την αναθεωρητική).
Δύο είναι τα σημεία-κλειδιά της κυβερνητικής πρότασης, που, κατά την αντιπολίτευση, αλλάζουν το δασικό χάρτη της χώρας και οδηγούν στο «τσιμέντο»:
• Προτείνεται ως ημερομηνία-κλειδί για τον ορισμό του «δάσους» η 11η Ιουνίου 1975, όταν δηλαδή τέθηκε σε ισχύ το ισχύον σύνταγμα. Με βάση αυτό το χρονικό ορόσημο, δεν μπορούν να λαμβάνονται υπόψη αεροφωτογραφίες προηγούμενων χρόνων για την πιστοποίηση μιας έκτασης ως δασικής.
• Στους λόγους δημοσίου συμφέροντος που επιτρέπουν και στο ισχύον σύνταγμα τη χρήση δασικών εκτάσεων (για παράδειγμα κατασκευή ενός μεγάλου δημόσιου έργου ή αγροτική εκμετάλλευση) ζητείται να συμπεριληφθεί «ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός», γεγονός που ανοίγει τους ασκούς της ανοικοδόμησης.
Η κυβέρνηση, ωστόσο, θεωρεί «μη εφαρμόσιμη» την προηγούμενη αναθεώρηση του άρθρου 24, επικαλούμενη τις δεκάδες προσφυγές που έχουν κατατεθεί στη Δικαιοσύνη (περί δασικών εκτάσεων) και την αδυναμία χάραξης χωροταξικού σχεδίου. Μάλιστα, στα συρτάριά της εκκρεμούν δύο κρίσιμα νομοσχέδια που σχετίζονται με τον καθορισμό του «αιγιαλού» και τα «καταπατηθέντα ακίνητα του Δημοσίου».
Αντίθετος & ο Επίτροπος
«Η αναθεώρηση του άρθρου 24 δεν είναι αναγκαία» δήλωσε ο Έλληνας Επίτροπος Περιβάλλοντος της Ε.Ε Σταύρος Δήμας, σημειώνοντας ότι «η συνταγματική διάταξη, ως έχει σήμερα, προστατεύει επαρκώς τον δασικό μας πλούτο και κάθε απόπειρα περιορισμού της προστασίας αυτής μας προβληματίζει έντονα».
Οι δηλώσεις Δήμα είναι σε σύμπνοια με τις απόψεις της αντιπολίτευσης, κοινωνικών και οικολογικών οργανώσεων, που αντιδρούν στην αναθεώρηση του επίμαχου άρθρου.
