Η αιφνίδια μεταστροφή της ανερχόμενης «σιδηράς κυρίας» της Ευρώπης (επειδή ακριβώς είναι καγκελάριος στη χώρα με την πιο εύρωστη οικονομία στην Ευρωζώνη), τη Γερμανία, της Ανγκέλα Μέρκελ, σαφώς και έχει την εξήγησή της. Η Γερμανία αναλαμβάνει εμμέσως (μέσω ενδεχομένως νέων θεσμοθετημένων οργάνων της Ε.Ε.) να εγγυηθεί τον δανεισμό των προβληματικών δημοσιονομικά χωρών της ευρωζώνης, όπως είναι η Ελλάδα, αναλαμβάνει όμως και εμμέσως την άσκηση οικονομικής πολιτικής… Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι αν θες φθηνό χρήμα από τις διεθνείς αγορές, τότε θα στερηθείς το «κατιτίς» σου, από τα κυριαρχικά σου δικαιώματα στον τομέα της οικονομίας… Κι εμείς εδώ ειδικά στην Ελλάδα, θέλουμε οπωσδήποτε φθηνό χρήμα, όσο φθηνότερο γίνεται. Και μάλιστα γρήγορα…
Κάπως έτσι καταλήξαμε στις συστάσεις Καραμανλή για περικοπές όλων των ελαστικών δαπανών που δίνανται να περικοπούν, χωρίς να παραλύσει η λειτουργία του κράτους… Κάπως έτσι καταλήξαμε στις -στα όρια της φαιδρότητας- εγκυκλίους που απεστάλησαν από το υπουργείο Οικονομικών και «διατάσσουν» μεταξύ όλων των άλλων: λιγότερες γραμματείς στα ταξίδια, τις υπουργικές συζύγους να μένουν σπίτι, ακόμη και περικοπές στον αριθμό του «σώματος» των εφημερίδων που παίρνει κάθε υπουργείο! «Σε λίγο θα μπει και πλαφόν στο χαρτί τουαλέτας ανά υπηρεσία, κι αν τελειώνει πριν από το τέλος του μήνα, θα αναγκάζονται οι υπάλληλοι να φέρνουν από το σπίτι τους», σχολιάζουν σκωπτικά ανώτεροι υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών. Γι’ αυτό ακριβώς και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, εγκαινιάζοντας μια νέα τακτική στην επαφή με τον «λαό» είδε αυτοπροσώπως το διοικητικό συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, ζητώντας τους αυτοσυγκράτηση στα οικονομικά τους αιτήματα, αυτές τις δύσκολες στιγμές για την παγκόσμια οικονομία και τις ακόμα δυσκολότερες για την ελληνική.
Ωστόσο, τα κηρύγματα συναίνεσης και αυτοσυγκράτησης «πνίγηκαν» στη σπουδαιότερη επιθεώρηση της μεταπολιτευτικής ζωής της χώρας, την απόδραση του διδύμου των υποδίκων Παλαιοκώστα και Ρετζάι από τις φυλακές Κορυδαλλού, με ελικόπτερο, ακριβώς όπως είχαν ξανακάνει πριν από δύο χρόνια, το 2006, πάλι Κυριακή μεσημέρι… Η «επανίδρυση του κράτους», το «μεταρρυθμιστικό έργο» της κυβέρνησης, η «σοβαρότητα» και η «υπευθυνότητα» που επιδεικνύει (διά του ύφους και παραστήματός του, κυρίως) ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πνίγηκαν στο γενικευμένο χάχανο, για τους «μάγκες ποινικούς, που ξεφτιλίζουν όποτε γουστάρουν το κράτος».
Οι δημοσκοπήσεις αίφνης αναδείκνυαν ως «καταλληλότερο» με ποσοστό άνετης αυτοδυναμίας 46% τον «Κανένα», και υπογείως όλη η πιάτσα των δημοσκόπων – γκαλοπολογούντων, συζητά ότι όπως είναι το κλίμα στην κοινωνία, αν στο δίδυμο Καραμανλή – Παπανδρέου ως «καταλληλότερων πρωθυπουργών» έμπαινε ως πιθανή επιλογή και ο Παλαιοκώστας, τότε θα γέλαγε μαζί μας όλη η οικουμένη, με τον Παλαιοκώστα να παίρνει άνετη πλειοψηφία για αυτοδύναμη κυβέρνηση… Ακριβώς ίδια κατάσταση με την Ιταλία, επί… βουλευτού Τσιτσιολίνας, ταυτόχρονα σχεδόν με την κατάρρευση των «παραδοσιακών» κομμάτων, λίγο πριν αρχίσει η επέλαση Μπερλουσκόνι…
Μαρία Ζαρίφη
