Και με την ολοκλήρωση της Ολυμπίας οδού (Κόρινθος – Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα), που είναι ήδη υπό κατασκευή, θα είναι εύκολα προσβάσιμοι και οι Δελφοί. Το έργο αυτό μπορεί να δώσει αναπτυξιακή ώθηση σε ολόκληρη την Πελοπόννησο.
Τέταρτον, να επιλέξουμε για άμεση αξιοποίηση 2-3 μεγάλα ακίνητα του Δημοσίου, που αποτελούν λανθάνον δυναμικό ανάπτυξης. Για παράδειγμα, πιστεύω ότι οφείλει να αξιοποιηθεί επιτέλους η έκταση του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, μέσα από την ήπια, εξαιρετικά υψηλής ποιότητας οικιστική ανάπτυξη ενός ποσοστού της συνολικής έκτασης. Με τα χρήματα που θα εισρεύσουν, θα μπορέσει να δημιουργηθεί και να συντηρείται το πάρκο. Παράλληλα, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, ειδικά στον κλάδο της οικοδομής. Θυμίζω, ότι η έκταση του πρώην αεροδρομίου είναι 5.300 στρέμματα. Αν αξιοποιήσουμε λιγότερο από το 20% της έκτασης, δηλαδή 1.000 στρέμματα, θα συνεχίσουμε να έχουμε το μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης με 4.300 στρέμματα (ενδεικτικά το Χάιντ Παρκ στο Λονδίνο είναι 2.500 στρέμματα και το Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης 3.500 στρέμματα). Με τους πιο μέτριους υπολογισμούς η αξία της γης, δηλαδή τα χρήματα που θα εισπράξει το Δημόσιο ξεπερνούν τα 2 δισ. ευρώ. Ακόμη και αν εφαρμόσουμε εξαιρετικά χαμηλό συντελεστή δόμησης, π.χ. 0.3, στα 1.000 στρέμματα θα έχουμε 300.000 τετραγωνικά μέτρα δομημένης επιφάνειας. Συνεπώς, πέρα από το άμεσο όφελος που θα έχει το Δημόσιο από τη γη, θα έχουμε και επενδύσεις της τάξης των 500 εκατ. ευρώ τουλάχιστον. Η άποψη ότι η συγκεκριμένη περιοχή θα πρέπει να αξιοποιηθεί μόνο ως πάρκο, ξεπερνά σήμερα τα όρια της ουτοπίας. Γιατί, σε κάθε περίπτωση, οι πόροι για κάτι τέτοιο δεν υπάρχουν.
Πέμπτον, σημαντικές επενδύσεις περιμένουν να γίνουν από ιδιώτες στις αγορές της ενέργειας και της διαχείρισης απορριμμάτων. Η κυβέρνηση χάνει πολύτιμο χρόνο. Για παράδειγμα, το κράτος δεν μπορεί να παγώνει επενδύσεις στα θαλάσσια πάρκα αιολικής ενέργειας και να μεταθέτει τις όποιες ρυθμίσεις για το 2011. Οταν είσαι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, πρέπει να λειτουργείς με διαδικασίες εξπρές. Ειδικά στην ενέργεια, που είναι ο μοναδικός ίσως τομέας όπου, παρά την κρίση, ξένοι και Ελληνες επιχειρηματίες κυριολεκτικά πιέζουν για να κάνουν επενδύσεις. Το ίδιο και για τα απορρίμματα, όπου εκτός των άλλων, η χώρα εκτίθεται σε κινδύνους να της επιβληθούν μεγάλα πρόστιμα από την Ε.Ε. για τις παράνομες χωματερές.
Έκτον, στον κλάδο της οικοδομής το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι οι τιμές. Παρά τις κάποιες μειώσεις που σημειώθηκαν τους τελευταίους μήνες, παραμένουν απρόσιτες για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Μία από τις αιτίες για τη διατήρηση των τιμών σε υψηλά επίπεδα είναι η μεγάλη αξία της γης, κυρίως στα αστικά κέντρα. Το κράτος θα μπορούσε να δώσει λύση, αυξάνοντας την προσφορά, δηλαδή προωθώντας την ένταξη περιοχών στα σχέδια πόλης, δημιουργώντας εκεί τις κατάλληλες υποδομές δικτύων, δρόμων κ.λπ. και πουλώντας νόμιμα πολεοδομημένη γη. Έτσι αντιμετωπίζεται και η αυθαιρεσία, ενώ εξασφαλίζονται και έσοδα για το κράτος.
Έβδομον, να διαμορφωθεί, τώρα και όχι αύριο, ένα ολοκληρωμένο πακέτο αποκρατικοποιήσεων και άμεσης αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας. Στο πακέτο μπορούν και πρέπει να περιληφθούν ενδεικτικά, η ΔΕΠΑ, η ΕΥΑΘ, η ΕΥΔΑΠ, το καζίνο Πάρνηθας, η ΛΑΡΚΟ, για τις οποίες οι διαδικασίες είχαν ξεκινήσει επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας. Είναι περιττό να επαναλάβω ότι χρειάζεται άμεση παρέμβαση στον ΟΣΕ με δραστική περικοπή των γραμμών. Σε αυτό τα πλαίσιο πρέπει να εξεταστούν όχι μόνο οι «κερδοφόρες» δημόσιες επιχειρήσεις, αλλά και εκείνες που μονίμως αντλούν κρατικά κεφάλαια για να επιβιώσουν.
Ένα τέτοιο σύνολο αναπτυξιακών μέτρων θα μπορούσε να προσφέρει νέους ρυθμούς ανάπτυξης, νέες θέσεις απασχόλησης και τελικά περισσότερα έσοδα στο κράτος και στα ασφαλιστικά μας ταμεία. Μα πάνω απ’ όλα θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα. Σήμερα, που κανείς δεν είναι διατεθειμένος να επενδύσει, το κράτος με τις πρωτοβουλίες του μπορεί να δώσει σημαντικές αναπτυξιακές ευκαιρίες στην ελληνική οικονομία και κατ’ επέκτασιν στους Ελληνες. Μόνο που η ανάπτυξη θέλει σχέδιο, τόλμη και ταχύτητα.
