Κατά τη διάρκεια της επταετίας πήρε μέρος στην αντιστασιακή έκδοση 18 Κείμενα και οδηγήθηκε τρεις φορές σε δίκη, βάσει του νόμου περί ασέμνου δημοσιεύματος, για το έργο του Το αρμένισμα. Τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος (1967 για το Αρμένισμα), το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1975 για τη Βιοτεχνία υαλικών), και το κρατικό βραβείο διηγήματος το 1997 για τη συλλογή Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω. Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά με το γράψιμο. Τα βιβλία του Κυρία Κούλα, Τα καημένα και Η φανέλα με το 9 έγιναν ταινίες για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Κεντρικό πρόσωπο και πεδίο της δράσης σε όλα τα έργα του Μένη Κουμανταρέα ήταν και είναι η Αθήνα, όπου ο συγγραφέας αντιπαραθέτει το ευάλωτο άτομο στην Ιστορία και τη μοίρα, μιλάει για την ατομική και τη συλλογική διάψευση, μέσα από ιστορίες στις οποίες ο καθένας αναγνωρίζει τον εαυτό του. Ακούραστος παρατηρητής της καθημερινότητας, αφουγκράζεται τον ρυθμό και τα προβλήματα της εποχής. Επίσης, έχει μεταφράσει έργα των Ουίλλιαμ Φώκνερ, Χέρμαν Έσσε, Κάρσον Μακ Κάλερς, Χέρμαν Μέλβιλ, Γκέοργκ Μπύχνερ, κ.ά. Τα έργα του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος.
Ο Αλέξανδρος Τομπάζης γεννήθηκε στην Ινδία το 1939 και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του εκεί και στην Αγγλία πριν μετακομίσει μόνιμα στην Ελλάδα. Ως παιδί ήθελε να γίνει ζωγράφος. Η αρχιτεκτονική ήταν τότε για αυτόν κάτι αφηρημένο και δυσκολονόητο, αλλά από τη στιγμή που πήρε την απόφαση να γίνει αρχιτέκτονας, δεν το μετάνιωσε ποτέ. Το ενδιαφέρον του στην τεχνολογία και την πρώτη πετρελαϊκή κρίση τον έκανε να στραφεί προς τη χρήση της ηλιακής ενέργειας και άλλων εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Σήμερα, ο Αλέξανδρος Τομπάζης μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στο γραφείο του, το οποίο απασχολεί περίπου 60 ανθρώπους, και τα ταξίδια. Μια διάλεξη σε ένα συνέδριο ή σε ένα Πανεπιστήμιο του δίνουν την ευκαιρία να εκφράσει τις απόψεις του, αλλά βάζει και τα θεμέλια για το επόμενο ταξίδι και την εξερεύνηση ενός ακόμα μέρους στον κόσμο. Ο Αλέξανδρος Τομπάζης έχει κερδίσει σε περισσότερους από 110 πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς. Εκτός από την Ελλάδα, έχει σχεδιάσει και κτίρια στην Κύπρο, την Ολλανδία, τη Ρουμανία, την Ουκρανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ομάν. Το 1991 εξελέγη επίτιμο μέλος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων, ενώ το 2006 αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Η Λίζυ Τσιριμώκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία στην Αθήνα και στο Παρίσι και από το 1979 διδάσκει θεωρία της λογοτεχνίας και συγκριτική γραμματολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει τη Λογοτεχνία της πόλης (Λωτός, 1988), τον συγκεντρωτικό τόμο δοκιμίων Εσωτερική ταχύτητα (Άγρα, 2000), τη σχολιασμένη αλληλογραφία του Γιάννη Ρίτσου με την Καίτη Δρόσου και τον Άρη Αλεξάνδρου (Τροχιές σε διασταύρωση, Άγρα, 2008). Μεταφράζει από τα γαλλικά κείμενα κριτικά είτε λογοτεχνικά (Charles Baudelaire, Περί της ουσίας του γέλιου και γενικά περί του κωμικού στις καλές τέχνες, Άγρα, 2000), Georges Bataille, H αγιοσύνη, ο ερωτισμός και η μοναξιά, Το Ροδακιό, 1993, Georges Perec, Σκέψη/Ταξινόμηση, Άγρα, 2005). Μελέτες, δοκίμια και άρθρα της φιλοξενούνται σε πολλά περιοδικά και Πρακτικά συνεδρίων. Άσκησε επί μακρόν κριτική του βιβλίου στην εφημερίδα Το Βήμα και από το 2008 συνεργάζεται τακτικά ως βιβλιοκριτικός με την εφημερίδα Τα Νέα.
Ο Δημήτρης Φιλιππίδης γεννήθηκε το 1938. Είναι αρχιτέκτονας, ομότιμος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Η συγγραφική του δραστηριότητα επικεντρώνεται στην ελληνική αρχιτεκτονική και πολεοδομία. Εκτός από αναρίθμητα άρθρα, έχει δημοσιεύσει δεκατέσσερα βιβλία, έχει επιμεληθεί δύο και έχει μεταφράσει άλλα δύο.
Ο Γιάννης Μπασκόζος γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα. Σπούδασε μαθηματικές επιστήμες και είναι κάτοχος διδακτορικού στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στο ΒΗΜΑ. Διευθύνει το μηνιαίο περιοδικό για το βιβλίο ΔΙΑΒΑΖΩ. Έχει εκδώσει τη μελέτη «Τα περιττά και τα ουσιώδη» (εκδ. Δελφίνι) και τη συλλογή διηγημάτων ΜΕΖ. (εκδ.Καστανιώτη).
