Στο βαθμό που οι δυνάμεις της Aριστεράς μένουν αποξενωμένες από τον κύριο όγκο της νέας γενιάς, στο βαθμό που η «ανατροπή» αποτελεί ένα κουραστικό στερεότυπο και δεν μεταφράζεται σε επαναστατικό σχέδιο και πολιτική συγκρουσιακότητα τα φαινόμενα βίας και θα πυκνώνουν και θα διαχέονται. Ο Γαβριάς των «Αθλίων» του Βίκτωρα Ουγκό, αν είχε κατέβει χθες στο Σύνταγμα, δεν θα ήταν στα κλειστά μπλοκ κομματικών νεολαιών, θα έκαιγε με την παρέα του τράπεζες και κινηματογράφους.
Πρώτο: Η απόφαση της Βουλής για τη δεύτερη δανειακή σύμβαση και τη συμφωνία με τους ιδιώτες δανειστές στα ιστορικά μουσεία θα επιδεικνύεται δίπλα στη συμφωνία παράδοσης στους ναζιστές το 1941 ή στο διάταγμα συγκρότησης της δικτατορικής κυβέρνησης το 1967. Είναι κείμενο επαίσχυντο, εγκληματικό και περιλαμβάνει την πιο άγρια επίθεση ενάντια στον κόσμο της εργασίας από τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους. Είναι όμως και κείμενο εκτός πραγματικότητας και ανεφάρμοστο. Το μέσο που χρησιμοποιεί, δηλαδή η ακραία συμπίεση του εργασιακού κόστους, και η συνέπεια που έχει, δηλαδή η νέκρωση της οικονομικής δραστηριότητας, αναιρούν πλήρως το στόχο τους, δηλαδή τα δημόσια ελλείμματα και χρέος αντί να εξαλειφθούν, θα πολλαπλασιάζονται. Είναι σίγουρο και ότι κάθε απόπειρα εφαρμογής του θα πυροδοτεί σωρευτικές κοινωνικές εκρήξεις και ότι σε λίγες βδομάδες ή σε λίγους μήνες το πολύ θα βρεθούμε μπροστά σε νέα κρίση. Νέοι μεγάλοι αγώνες είναι μπροστά μας.
Δεύτερο: Το πολιτικό σύστημα της χώρας φθάνει πλέον στα όριά του. Η Βουλή αποτελεί αντικείμενο χλευασμού και μίσους από τον λαό. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποτελούν όλο και περισσότερο για την κοινή γνώμη ενιαίο κόμμα. Ο δικομματισμός, ως εργαλείο εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και εξασφάλισης λύσεων διαδοχής μέσα στο σύστημα έχει εξαρθρωθεί. Η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της ακροδεξιάς έχει αυτογελοιοποιηθεί. Η ανεξαρτητοποίηση δεκάδων βουλευτών αναδεικνύει ένα σύστημα σε βαθύτατη παρακμή και αποδόμηση, χωρίς χρησιμότητα. Ταυτόχρονα αναδεικνύει προσπάθειες ανασυγκρότησής του σε «αντιμνημονιακή» βάση είτε με σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο είτε με λαϊκο – ακροδεξιό.
Τρίτο: Η χθεσινή λαοθάλασσα στο Σύνταγμα, αλλά και σε κάθε σημείο της Ελλάδας, που κατατάσσεται στις πιο μαζικές συγκεντρώσεις της τελευταίας διετίας, αποτελεί ένα μεγάλο μήνυμα ελπίδας. Ο λαός είναι ενωμένος. Είναι αποφασισμένος. Και είναι αποφασιστικός. Διαμορφώνονται δυνατότητες για ένα νικηφόρο παλλαϊκό κίνημα. Πρέπει όμως να επισημάνουμε δύο σοβαρά προβλήματα. Από τη μια η προσπάθεια συστηματικού εκφοβισμού κύρια μέσω των τηλεοπτικών μέσων και μέσα στη Βουλή στη βάση ότι η μη ψήφιση της δανειακής σύμβασης οδηγεί στην καταστροφή, κάμπτει το ηθικό και ενισχύει τη μοιρολατρεία στο βαθμό που δεν δίνεται θαρραλέα, σαφής και συγκροτημένη απάντηση για την παύση πληρωμών και τη σύγκρουση με την Ευρωζώνη και η αντίθεση μένει εγκλωβισμένη σε μια αντιμνημονιακή θέση.
