Από την άλλη η έλλειψη κάθε ενωτικού πλαισίου από τις περισσότερες δυνάμεις της αριστεράς και σε μεγάλα κοινωνικά γεγονότα όπως η χθεσινή τεράστια συγκέντρωση, η απουσία ενός συγκροτημένου σχεδίου ώστε η ίδια να αναδειχθεί σε δυναμικό πολιτικό παράγοντα επηρεασμού της εξέλιξης αφήνει ένα μεγάλο υπαρξιακό ερωτηματικό σε δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές που παρέμεναν ακλόνητα παρά τις βάναυσες επιθέσεις της αστυνομίας εκεί που τους έταξε η αίσθηση του χρέους. Ο στοιχειώδης συντονισμός στην πράξη των βασικών σχημάτων της αριστεράς που δειλά εμφανίστηκε στην χθεσινή διαδήλωση, αναδεικνύει την τεράστια έλλειψη αλλά και την επείγουσα ανάγκη συνειδητής και αποφασιστικής διαδικασίας συνεργασίας των οργανωμένων δυνάμεών της.
Τέταρτο: Το καρτ ποστάλ που έφυγε χθες από την Αθήνα προς τα πρωτοσέλιδα όλου του κόσμου έφερνε το θετικό μήνυμα μιας κοινωνίας σε έκρηξη ενάντια στην τρόικα. Δεν εικόνιζε όμως τους ανθρώπινους χείμαρρους στις πλατείες αλλά μια πόλη να φλέγεται. Η βία σφράγισε τη χθεσινή εκδήλωση και σε μεγάλο βαθμό την επισκίασε.
Ασφαλώς η χρήση και αξιοποίηση της προβοκάτσιας από τις δυνάμεις καταστολής ενός συστήματος που αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο όχι απλώς ήττας αλλά συντριβής είναι δεδομένη. Δεν αρκεί όμως ούτε στο ελάχιστο για να ερμηνεύσει μονοσήμαντα τις χθεσινές εξελίξεις, που αποτελούν επανάληψη ενός επαναλαμβανόμενου σεναρίου, όπως δυστυχώς έσπευσαν να κάνουν κατεστημένες δυνάμεις της αριστεράς. Η κλιμάκωση σε απάνθρωπα όρια εδώ και τρία χρόνια της βίας του συστήματος, με το νόμο, με την αστυνομία, με τον εργοδότη, με την εφορία, με την ανεργία γεννά ένα τμήμα αποκλεισμένων, απελπισμένων και εξαγριωμένων, μια «άγρια νεολαία», που στο κάτω κάτω την πυρπόληση και τη λεηλασία έχει διδαχθεί και από τα μέσα ενημέρωσης και από το γήπεδο και από το πολιτικό σαβουάρ-βιβρ και από κάθε σύγχρονη μυθολογία. Στο βαθμό που οι δυνάμεις της αριστεράς μένουν αποξενωμένες από τον κύριο όγκο της νέας γενιάς, στο βαθμό που η «ανατροπή» αποτελεί ένα κουραστικό στερεότυπο και δεν μεταφράζεται σε επαναστατικό σχέδιο και πολιτική συγκρουσιακότητα τα φαινόμενα αυτά και θα πυκνώνουν και θα διαχέονται. Ο Γαβριάς των «Αθλίων» του Βίκτωρα Ουγκό, αν είχε κατέβει χθες στο Σύνταγμα, δεν θα ήταν στα κλειστά μπλοκ κομματικών νεολαιών, θα έκαιγε με την παρέα του τράπεζες και κινηματογράφους.
Πέμπτο: Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής ήταν μαχητικά παρόν τις χθεσινές δραματικές ώρες στο κέντρο της Αθήνας. Και θα συνεχίσει με πείσμα της προσπάθειές του: Για την επίτευξη ενός νικηφόρου ενωτικού λαϊκού μετώπου. Για τη συνάντηση, τον συντονισμό και την συνεργασία της αριστεράς. Για την επεξεργασία και προβολή ενός εναλλακτικού προγράμματος πέρα από την αφωνία του «αντιμνημονιακού» ή μόνο την γενική και αφηρημένη ιδεολογική προπαγάνδα. Για την ενίσχυση του εργατικού κινήματος, των συνοικιακών συνελεύσεων, των καταλήψεων μέχρι την κατάκτηση του σχεδιασμού και της ενότητας που θα κάνουν σύντομα το όνειρο πραγματικότητα: μια πλατεία Ταχρίρ – δηλαδή ένα λαό υποκείμενο – με την αριστερά παρούσα και ενωμένη, σε μέτωπο ικανό να εκκινήσει τις επαναστατικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο λαός αυτής της χώρας.
Αθήνα 13.2.2012
Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής
