Σε βαθιά εσωκομματική κρίση, που αγγίζει τα όρια ρήξης, εισήλθε το ΠΑΣΟΚ, μετά τη δεινή εκλογική ήττα. Το κλίμα είναι ιδιαίτερα βαρύ, με τις δηλώσεις και αντιδηλώσεις βουλευτών και στελεχών να οδηγούν σε ανοικτή σύγκρουση και τους οπαδούς και τα μέλη να εμφανίζονται ήδη διχασμένα.
Το «κίνημα» του Ευάγγελου Βενιζέλου, που εκδηλώθηκε τη βραδιά των εκλογών με την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του για την αρχηγία, πυροδότησε σενάρια «εξωθεσμικής χειραγώγησης» του κόμματος από επιχειρηματίες και καναλάρχες, αλλά και σχέδια «υπαγόρευσης πολιτικών και προσώπων» ερήμην του λαού.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, που ανέλαβε μεν την ευθύνη της ήττας, αλλά διεκδικεί ανανέωση της λαϊκής εντολής στο πρόσωπό του, μίλησε ευθέως για ανάγκη πολιτικής αυτονομίας του κινήματος, ενώ έσπασε οριστικά τους δεσμούς με τον Κώστα Σημίτη, καθώς απέρριψε την πρόταση Βενιζέλου ο πρώην πρωθυπουργός να είναι εγγυητής των διαδικασιών εκλογής.
Την ίδια ώρα οι βουλευτές έχουν επιδοθεί σε μια πασαρέλα στήριξης του ενός ή του άλλου υποψηφίου με σχεδόν όλο το εκσυγχρονιστικό μπλοκ του πρώην πρωθυπουργού να συντάσσεται με την υποψηφιότητα Βενιζέλου.
Ιστορικά στελέχη του κινήματος προς το παρόν τηρούν στάση αναμονής, συνιστούν ψυχραιμία και προκρίνουν έκτακτο συνέδριο, ενώ πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η αντιπαράθεση ίσως οδηγήσει σε ρήγμα καθώς φέρνει στο προσκήνιο ζητήματα ιδεολογικής ταυτότητας και πολιτικών θέσεων που είχαν ξεχαστεί και τώρα αντιμάχονται.
Δεξιόστροφο ή αριστερόστροφο κίνημα, λένε, είναι ουσιαστικά το δίλημμα που ανακύπτει, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να χρεώνεται τη δεξιά-εκσυγχρονιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο Παπανδρέου να επιχειρεί να εκφράσει το προοδευτικό-κοινωνικό ΠΑΣΟΚ με τους παραδοσιακούς δεσμούς στην κοινωνία.
