Απορρίπτουν κατηγορηματικά τη «μεταρρυθμιστική» Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα δύο κόμματα της Αριστεράς και τάσσονται υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, στηλιτεύοντας την απόφαση των ηγετών των κρατών-μελών της Ε.Ε. να μην τεθεί στην κρίση των λαών η νέα Συνθήκη.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αντιτίθεται σθεναρά στη νέα Συνθήκη, καθώς υιοθετεί τη στρατηγική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για τον προληπτικό πόλεμο, εντείνει τη κρατών-μελών στα διακρατικά όργανα της Ε.Ε. και καταργεί το βέτο. Επιπλέον, καθιερώνει ειδική πλειοψηφία προς όφελος των πιο ισχυρών κρατών-μελών για όλα τα ζητήματα, θίγοντας την εθνική ανεξαρτησία των χωρών της Ε.Ε.
Η γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα επισήμανε επίσης ότι το κόμμα της λέει ένα «διπλό όχι» και στην Ε.Ε. και στο Ευρωσύνταγμα και σε κάθε μορφή Ευρωσυντάγματος και τάχθηκε υπέρ του δημοψηφίσματος, αίτημα το οποίο, όπως τόνισε, «έχει αξία όταν επιδιώκεται να στηριχθούν οι λαοί για να διεκδικήσουν το δίκαιό τους,, με τη γραμμή αντίστασης και απειθαρχίας».
Αναφερόμενη στα δυο μεγάλα κόμματα, είπε ότι η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ έχουν ταχθεί υπέρ του Ευρωσυντάγματος και μάλιστα συμμετέχουν στην προπαγάνδα ότι η μη υιοθέτηση της Συνθήκης θα είναι ζημιά για την ενότητα και την ενοποίηση της Ευρώπης – θέση που τη χαρακτήρισε ως ταξική και απολύτως αντιλαϊκή.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η Αλέκα Παπαρήγα είπε ότι κάνει αυστηρή -αλλά πάντα επιφανειακή- κριτική στη Συνθήκη και ταυτόχρονα υποστήριξε τις θέσεις για «περισσότερη Ευρώπη», που σημαίνει «περισσότερο ιμπεριαλιστική Ευρώπη».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος προσδιόρισε και αιτιολόγησε τα πέντε «όχι» στη Συνθήκη ως ακολούθως:
Το πρώτο «όχι» έχει να κάνει με τον πρωθυπουργό, επειδή «δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να υπογράψει ένα κοινό κείμενο των 27», καθώς «δεν έχει γίνει καμία συζήτηση, καμία ενημέρωση, ούτε στον λαό ούτε πολύ περισσότερο στην ελληνική Βουλή».
Το δεύτερο, επειδή η συνθήκη αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια περίληψη του Ευρωσυντάγματος, το οποίο, όμως, είχε απορριφθεί σε δύο δημοψηφίσματα, στη Γαλλία και στην Ολλανδία.
Το τρίτο, για τον λόγο ότι περιλαμβάνονται νέες διατάξεις, οι οποίες ούτε καν είχαν προβλεφθεί στο Ευρωσύνταγμα, όπως η δυνατότητα να δίνονται προσωπικά δεδομένα από την Ευρώπη στις ΗΠΑ.
Το τέταρτο, επειδή ο προσανατολισμός του ΣΥΝ για μια Ευρώπη του κοινωνικού κράτους, της απασχόλησης, του ικανοποιητικού βιοτικού επιπέδου, του ελέγχου στη δράση των μεγάλων επιχειρήσεων, της επίλυσης των οικολογικών προβλημάτων, της ειρήνης και της απομάκρυνσης από την επικυριαρχία των ΗΠΑ, βρίσκεται στον αντίποδα των επιλογών της συνθήκης αυτής.
Το πέμπτο, επειδή δεν μπορεί καμία αλλαγή, ευρωπαϊκή Συνθήκη ή Σύνταγμα, να διαμορφωθεί και να εγκριθεί χωρίς τη συμμετοχή των εθνικών κοινοβουλίων, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά και των πολιτών της Ε.Ε.
Γιώργος Μπάλτας
