Μέσα στο ρεσιτάλ ακατάσχετης παροχολογίας που επιδίδεται ο ΣΥΡΙΖΑ, εντοπίζουμε καθημερινά και τις πραγματικές τους προθέσεις για την επόμενη μέρα, αν κληθούν να κυβερνήσουν. Τα πλέον πρόσφατα ευρήματα αφορούν σε φόρους που προτίθενται να επιβάλουν, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν όλα αυτά που έχουν εξαγγείλει, τάζοντας στους πάντες τα πάντα. Αφού μας είπαν ότι δεν θα πάρουν τα 7,2 δις των πιστωτών μας επειδή θα διαπραγματεύονται σκληρά και αφού η πρόταση στελέχους τους να τυπώσουμε δικό μας χρήμα προφανώς ματαιώνεται για αργότερα, φτάσαμε στην επιβολή φόρων.
Υποστηρίζουν, λοιπόν, ότι θα αντικαταστήσουν τον ΕΝΦΙΑ με φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, την οποία προσδιορίζει στα 200.000 ευρώ. Η πλειονότητα δηλαδή της μεσαίας τάξης που έχει δανειστεί και έχει επενδύσει τους κόπους μιας ζωής για την απόκτηση ενός σπιτιού, θα κληθεί να πληρώσει πολλαπλάσιο φόρο από τον ΕΝΦΙΑ. Τον άδικο και υπερβολικό ΕΝΦΙΑ. Παράλληλα σχεδιάζουν την επιβολή χαρατσιού σε κάθε τραπεζική συναλλαγή. Πρόκειται για έναν κεφαλικό φόρο που αφορά άμεσα τον κάθε πολίτη. Από τον μικρομεσαίο επιχειρηματία που διενεργεί μέσω της τράπεζας τις συναλλαγές του, μέχρι τον συνταξιούχο που πηγαίνει στην τράπεζα να εισπράξει τη σύνταξή του.
Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ χαϊδεύει τα αυτιά συντεχνιών και κρατικοδίαιτων που ζούσαν για χρόνια παρασιτικά και σε βάρος του συνεπή φορολογούμενου. Υπόσχονται με γενναιοδωρία την επαναπρόσληψη 9.500 υπαλλήλων στο Δημόσιο. Περιλαμβάνουν άραγε και αυτούς που είχαν προσληφθεί με πλαστά δικαιολογητικά; Εξαγγέλλουν την επανακρατικοποίηση επιχειρήσεων καθώς και την κατάργηση του ΑΣΕΠ. Αυτή είναι η ελπίδα που έρχεται; Η επιστροφή σε δημόσιες επιχειρήσεις τύπου Ολυμπιακής με διορισμούς κομματικών στρατών και τους φορολογούμενους να πληρώνουν το «μάρμαρο»;
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν την άποψη ότι στις ερχόμενες εκλογές αναμετρώνται δύο διαφορετικοί κόσμοι. Από τη μία πλευρά όσοι επιζητούν τις επενδύσεις, τις αποκρατικοποιήσεις, τις μεταρρυθμίσεις, το νοικοκύρεμα που θα φέρει ενίσχυση της απασχόλησης και στοχευμένες φοροελαφρύνσεις. Και από την άλλη πλευρά όσοι επιλέγουν τον κρατισμό, τον πελατειακό λαϊκισμό, την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης και τον στραγγαλισμό της επιχειρηματικότητας. Είναι από τη μία η εθνική συνεννόηση, η βούληση για συνεργασία και η ευρωπαϊκή προοπτική. Και από την άλλη η εθνική απομόνωση και η χυδαία αλαζονεία που ζήσαμε πρόσφατα με τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα περί «Ρόδου και πηδήματος». Είναι τελικά η επιλογή της ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση και η επιλογή της χρεοκοπίας. Γιατί το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας δεν είναι επινόηση και αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας. Είναι η κατηγορηματική θέση των εταίρων μας και όλων των θεσμικών παραγόντων του εξωτερικού.
Και είναι ευθύνη όλων μας να την αποτρέψουμε.
ΑΝΝΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Υποψήφια Βουλευτής με τη Ν.Δ. στη Β’ Αθηνών
