Η καταστροφή της Ευρώπης από δυο παγκόσμιους πολέμους, αποτέλεσε το έναυσμα για την δημιουργία μιας Ένωσης στην πολύπαθη ήπειρο μας, με στόχο να μην ξαναζήσουν οι Ευρωπαίοι τη καταστροφή. Πρωταγωνιστές όπως ο Ρομπέρ Σούμαν και ο Ζαν Μοννέ, έβαλαν τα θεμέλια για τη δημιουργία μιας νέας κοινότητας, με τη Συνθήκη των Παρισίων το 1952. Άνεμος ελπίδας έπνεε στην Ήπειρο και η αισιοδοξία κυριαρχούσε παντού.
Έκτοτε έγιναν πολλά. Το 1958 με την συνθήκη της Ρώμης, δημιουργείται η Ευρωπαική Οικονομική Κοινότητα, που καθιέρωσε για πρώτη φορά πλήρη τελωνειακή ένωση και το 1993 με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, ιδρύεται η Ευρωπαική Ένωση. Την ίδια ώρα, η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, έφερε τη διεύρυνση και την ελπίδα ανατολικά και τη νέα Ευρώπη να αποτελείται από 28 χώρες μέλη και περισσότερο από 500 εκατομμύρια κατοίκους.
Η Ελλάδα, έχοντας υποφέρει πολύ από τις καταστροφές των πολέμων, εβρισκόμενη γεωγραφικά στη πιο επικίνδυνη περιοχή της Ευρώπης, πίστεψε στο όνειρο και πολύ νωρίς επεδίωξε και πέτυχε, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, να γίνει μέλος αυτής της οικογένειας. Ένας άνεμος ελπίδας, σταθερότητας, ανάπτυξης αλλά και εφησυχασμού κυριάρχησε στη χώρα, με το βιοτικά επίπεδο να ανεβαίνει και τη διεθνή θέση της να καθιερώνεται.
Τα πρώτα σύννεφα όμως δεν άργησαν να έρθουν. Η αδυναμία το 2004 καθιέρωσης ενός κοινού Συντάγματος, η έλλειψη βούλησης για πολιτική ένωση, η καθιέρωση εθνικών στρατηγικών και η συνένωση και ενδυνάμωση της Γερμανίας, οδήγησαν στην κυριαρχία των οικονομικών συμφερόντων και στην επιβολή των ισχυρών έναντι των αδυνάτων. Η Ευρώπη των Εθνών είχε μετατραπεί σε Ευρώπη των συμφερόντων.
Έτσι δημιουργήθηκαν θεσμοί, κανόνες και γραφειοκρατία που ενίσχυαν τους λίγους και ισχυρούς σε βάρος των πολλών και των αδυνάτων. Πολύ γρήγορα έγινε σαφές, πως το όλο εγχείρημα δεν αποσκοπούσε στην δημιουργία μιας Ευρώπης των λαών, των ιδανικών και της δημοκρατίας, αλλά στην επιβίωση και ενδυνάμωση της παλιάς φεουδαρχικής Ευρώπης, όπου ένας μικρός αριθμός οικογενειών, θα εξακολουθούσαν να κυριαρχούν και να πλουτίζουν.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, που εκφράστηκε από πολιτικούς δεύτερης διαλογής, υπαλλήλους πολυεθνικών συμφερόντων, δεν άργησε να φανεί. Η καταστροφή του κοινωνικού κράτους, η φτωχοποίηση, η συσσώρευση πλούτου στους λίγους, είναι πλέον γεγονός. Σήμερα η Ευρωπαική ήπειρος, βρίσκεται σε οικονομική και κοινωνική παρακμή, τη στιγμή που η Ασία και η Αμερική καλπάζουν προς το αύριο.
Η Ελλάδα δεν άργησε να γίνει θύμα αυτού του συστήματος. Τα διαχρονικά σφάλματα των πολιτικών, που δεν της επέτρεψαν να εκσυγχρονιστεί και να γίνει έγκαιρα μια σύγχρονη Ευρωπαική χώρα, έγιναν αφορμή να παραδοθεί πρώτη, στις ορέξεις των αγορών και των φεουδαρχών. Οι καλόπιστοι έλληνες, που πίστεψαν στα ιδανικά και την αλληλεγγύη της Ευρώπης, διαψεύστηκαν και οδηγήθηκαν στη φτωχοποίηση, την υποτέλεια και την απαξίωση.
Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη και σε αυτή μετέφερε το φως της και τον πολιτισμό της. Στην Ευρώπη θα παραμείνει και θα συμμετέχει σε όλους τους θεσμούς της. Στη Δύση όμως δεν ανήκει. Ο ελληνικός πολιτισμός, η θρησκεία, τα έθιμα, η γεωγραφική της θέση, την κατατάσσουν στην Ανατολή. Τα συμφέροντα και οι προτεραιότητες της, είναι διαφορετικά από των λοιπών Ευρωπαίων και αυτά αποτελούν τον πρωταρχικό στόχο της.
Ήδη η Κύπρος, που λεηλατήθηκε για δεύτερη φορά μετά τον Αττίλα, έδειξε το δρόμο. Ανακάμπτει από τη ταπείνωση και χαράζει μια νέα στρατηγική, ανεξάρτητη από την Ευρωπαική Ένωση. Δεν είναι τυχαία, η ακύρωση της ενεργειακής διασύνδεσης της με την Ευρώπη και η επικέντρωση της οικονομίας της, στην ανάπτυξη των σχέσεων της με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ.
Αντί να ασχολούμαστε με τους καλούς και τους κακούς, οφείλουμε να ασχοληθούμε με το δική μας τόπο. Αδιάφορο μας είναι, αν στην Ευρώπη θα κυριαρχήσουν ή όχι οι Γερμανοί. Ανήκουμε στην Ευρώπη και στην Ευρωζώνη, αλλά όχι στη Δύση. Στο μέλλον, θα λειτουργούμε με γνώμονα τα δικά μας συμφέροντα, χωρίς να θεωρούνται δεδομένα οι Κανόνες και οι Συνθήκες, που διέπουν τη φθίνουσα Ένωση.
Η σημερινή κυβέρνηση τόλμησε. Οι Έλληνες ανακτούμε την αξιοπρέπεια μας και δεν φοβόμαστε πλέον. Για πρώτη φορά διαπραγματευόμαστε, ξεμπροστιάζοντας τα ιδιοτελή συμφέροντα των πιστωτών μας. Πήραμε όμως, από τους Ευρωπαίους εταίρους μας ένα μάθημα. Στο σημερινό κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, ένα πράγμα είναι πάνω από Κανόνες και Συνθήκες: Το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ!!! Και με βάση αυτό, θα πορευτούμε στο μέλλον.
Παναγιώτης Καρβελάς
Υπ. Βουλευτής Επικρατείας
Ανεξάρτητοι Έλληνες
