Ο λαός μίλησε. Η χώρα έχει κυβέρνηση – την ίδια που επέλεξε τον Ιανουάριο. Μια ψύχραιμη αποτύπωση του αποτελέσματος επιτρέπει λοιπόν κάποια βασικά συμπεράσματα. Όπως ότι το κλίμα της κοινωνίας εξ αρχής έδειχνε επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ίσως με πολύ μικρότερο εύρος από αυτό που καταγράφηκε τελικώς στην κάλπη.
Το αποτέλεσμα δεν συνιστά πολιτική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προσωπική κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα. Έπαιξε έξυπνα το χαρτί της «δεύτερης ευκαιρίας», δεν πρόλαβε να φθαρεί κυβερνητικά και διαθέτει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Εξ ου και κατάφερε να διεμβολίσει τους πολιτικούς χώρους, δεξιά και αριστερά, αφού μάζεψε νέους ψηφοφόρους από όλους τους πολιτικούς χώρους και δεν είχε σημαντικές απώλειες προς τη Λαϊκή Ενότητα.
Η Νέα Δημοκρατία παρέμεινε περιχαρακωμένη σε ένα συγκεκριμένο ακροατήριο: τους νεοδημοκράτες των προηγούμενων δεκαετιών. Παρά τις φιλόδοξες δηλώσεις στελεχών της, δεν «άνοιξε» στο Κέντρο. Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, παρέμεινε ζωντανό ως πολιτικός οργανισμός και έδειξε αντανακλααστικά. Χρειάζεται, όμως, να βρει γρήγορα τον τρόπο για να μη γίνει παρακολούθημα του ΣΥΡΙΖΑ στο νέο πολιτικό χάρτη που δημιουργείται και γι’ αυτό ίσως αποδειχθούν χρήσιμες οι συνέργειες με το Ποτάμι, εφόσον και αυτό ξεκαθαρίσει ιδεολογικά και στελεχιακά.
Διαβάζοντας τώρα κάποιος τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, με ειλικρίνεια απορεί: «Για ποιο λόγο έγιναν οι εκλογές»; Ακόμη και ένας ανασχηματισμός θα είχε περισσότερες αλλαγές στο υπουργικό σχήμα από αυτές που ανακοίνωσε ο Αλέξης Τσίπρας, σε σύγκριση με εκείνο που παραιτήθηκε στις 20 Αυγούστου, για να οδηγηθεί η χώρα στις κάλπες.
Ούτε «ανοίγματα» υπήρξαν ούτε συναινέσεις ούτε αξιοποιήθηκαν εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα και πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής ή τεχνοκράτες. Αντιθέτως, ένας από αυτούς, ο Γιάννης Πανούσης, φαίνεται ότι πλήρωσε τις αιχμηρές απόψεις του για την Αριστερά και την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εταίροι, όμως, δεν αστειεύονται. Η συμφωνία απαιτεί γρήγορα βήματα και άμεση εφαρμογή. Θετικά προδιαθέτει, λοιπόν, το γεγονός ότι η σύνθεση του οικονομικού επιτελείου στην κυβέρνηση παραμένει αναλλοίωτη σε σχέση με αυτή που πέτυχε τη συμφωνία με τους δανειστές. Ιδιαίτερα ο Γιώργος Χουλιαράκης, αποτελεί τον σύνδεσμο με τους εταίρους, δεδομένου ότι και τη διαπραγμάτευση χειρίστηκε και διατέλεσε υπηρεσιακός υπουργός Οικονομικών.
Θετικό στοιχείο αποτελεί, επίσης, η παρουσία του Νίκου Βούτση στην προεδρία της Βουλής, σε σχέση με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά και η παραμονή του Γιάννη Μουζάλα στη θέση του αρμόδιου υπουργού για τη μετανάστευση.
Σε κάθε περίπτωση, η νέα κυβέρνηση θα κριθεί από το έργο της. Η «δεύτερη ευκαιρία», την οποία ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας και έλαβε με θριαμβευτικό τρόπο από το εκλογικό σώμα δεν απαιτεί κωλυσιεργία.
Αιμίλιος Περδικάρης
