Στη χώρα που χτυπήθηκε σκληρά από την κρίση και η φτώχεια και η ανέχεια μεγαλώνουν διαρκώς, έμελλε να φτάσουν τα καραβάνια των προσφύγων. Παρά τα ξενοφοβικά, ρατσιστικά και ακροδεξιά σύνδρομα που ξύπνησε η ίδια κρίση τα τελευταία χρόνια – και έφερε ακόμη και τους εκφραστές τους στο Κοινοβούλιο ως τρίτη δύναμη – υπάρχει ακόμα ανθρωπιά. Υπάρχει ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο. Υπάρχει αλληλεγγύη. Αυτήν ακριβώς που αδυνατεί να δείξει η ίδια η Ευρώπη, για ένα πρόβλημα που έχει δίκιο ο πρωθυπουργός όταν λέει ότι δεν είναι ελληνικό, αλλά κοινό και ευρωπαϊκό. Η φωτογραφία με τις τρεις γιαγιάδες που τάισαν και νανούρισαν το μωρό προσφυγάκι στη Λέσβο έκανε το γύρο του κόσμου και συγκίνησε. Ίσως όχι τόσο πολύ στην Ελλάδα, αφού οι περισσότεροι γνωρίζουμε τον πραγματικό χαρακτήρα μας – εκτός από λίγες, ευτυχώς, εξαιρέσεις. Αρκεί, όμως, για να ξυπνήσει ανάλογα ένστικτα και στην (τάχα) προοδευτική Ευρώπη;
Αιμίλιος Περδικάρης
