Η εποχή των «αγανακτισμένων» πέρασε, αλλά η οργή του κόσμου παραμένει μεγάλη. Σε αρκετές περιπτώσεις όχι αδικαιολόγητα, αν λάβει κάποιος υπόψη του τι ακριβώς βιώνει η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, ωστόσο, η βία είναι σε κάθε περίπτωση καταδικαστέα, διότι αποτελεί στοιχείο κατάλυσης του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Πόσω μάλλον στην περίπτωση του Γιώργου Κουμουτσάκου, ο οποίος αποτελεί παράδειγμα πολιτικού που δεν προκάλεσε ποτέ με τις πράξεις ή τα λόγια του και αντίθετα υπήρξε αρκετές φορές ενωτικός με το συνετό λόγο του. Ο ξυλοδαρμός του κατά τη διάρκεια του πανποντιακού συλλαλητηρίου σοκάρισε την κοινή γνώμη και αποδόθηκε σε ακροδεξιά στοιχεία, αλλά ακόμη περισσότερο σόκαρε η αδυναμία της Αστυνομίας να εντοπίσει όσους επιτέθηκαν στον βουλευτή, παρά τις διαβεβαιώσεις του αρμόδιου αναπληρωτή υπουργού, Νίκου Τόσκα για το αντίθετο. Γεγονός που δεν άφησε αναξιοποίητο πολιτικά η Ν.Δ., συμβάλλοντας, όμως, έτσι στο φαύλο κύκλο της δυσπιστίας που τροφοδοτεί τελικά τη βία.
Αιμίλιος Περδικάρης
