Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Σὲ κάθε ἀλλαγὴ τοῦ χρόνου, ἔστω καὶ ἂν δὲν τὸ συνειδητοποιοῦμε, ὑποτασσόμαστε στὴν ἴδια μονότονη ρουτίνα. Κλείνουμε βιαστικὰ τοὺς λογαριασμούς μας μὲ τὸν χρόνο ποὺ πέρασε καὶ πανηγυρίζουμε προκαταβολικὰ τὸν καινούργιο ποὺ ἔρχεται. Λὲς καὶ ὁ παλιὸς ποὺ πέρασε νὰ μὴν εἶχε κανένα καλὸ, γιὰ τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ νιώθουμε εὐγνωμοσύνη. Λὲς καὶ ὁ καινούργιος ποὺ ἔρχεται δὲν μᾶς ἐπιφυλάσσει κάποιο κακὸ, γιὰ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ εἴμαστε τουλάχιστον συγκρατημένοι καὶ ἐπιφυλακτικοί. Ὅμως, γιὰ ἐμᾶς τοὺς πιστοὺς ὁ χρόνος δὲν εἶναι ἕνα ὄργανο στὰ χέρια τῆς τυφλῆς τύχης – γιὰ τὴν ὁποία τόσο πολὺ εὔχονται οἱ ἄνθρωποι αὐτὲς τὶς ἡμέρες – γιατί ἡ τύχη δὲν ὑπάρχει. Αὐτὴ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ τὸ ψευδώνυμο τοῦ Θεοῦ.
Ἐμεῖς, λοιπόν, γνωρίζουμε ὅτι πίσω καὶ πάνω ἀπὸ τὸν παλιὸ ἢ τὸν καινούργιο χρόνο ἀγρυπνεῖ ὁ ἴδιος ὁ ἄχρονος Θεὸς «ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσία θέμενος» (Πράξ.1,7). Μόνο μὲ μιὰ τέτοια πίστη ὁ χρόνος γίνεται «καιρὸς σωτηρίας», δηλαδὴ προθεσμία καὶ εὐκαιρία ποὺ μᾶς δίνεται, γιὰ νὰ ὁδεύσουμε στὸν Θεὸ «ἀθανατίζοντας» τὴν ζωὴ καὶ τὴν ὕπαρξή μας. Τὸ πέρασμα, λοιπόν, τοῦ χρόνου μᾶς ἀναγκάζει νὰ σκεφθοῦμε τὴν παροδικότητά μας. Νὰ σκεφθοῦμε ὅτι βρισκόμαστε σὲ ἕνα σταθμὸ ἀναμονῆς περιμένοντας νὰ περάσει τὸ τρένο. Καὶ ἐνῶ δὲν παίρνουμε ὅλοι τὸ ἴδιο τρένο, οὔτε βέβαια, φεύγουμε συγχρόνως ὅλοι μαζὶ, συνειδητοποιοῦμε ὅτι δὲν εἴμαστε στάσιμοι σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἀλλὰ διερχόμενοι. Διερχόμενοι καὶ πορευόμενοι πρὸς ἕνα τέλος. Αὐτὸ δὲν εἶναι μακάβριο, ἀλλὰ ἐλπιδοφόρο. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἐλάττωμα, ἀλλὰ προνόμιο τῆς φύσης καὶ τῆς ὕπαρξής μας, ἀφοῦ ὅποιος δὲν πορεύεται σὲ ἕνα τέλος δὲν τελειοῦται, δηλαδὴ, δὲν ὁλοκληρώνεται ποτέ.
Ἂς δεχθοῦμε, λοιπὸν, μὲ βαθιὰ ἐμπιστοσύνη τὶς ἡμέρες καὶ τὶς νύχτες, τὶς ἑβδομάδες καὶ τοὺς μῆνες ἑνὸς ἀκόμη καινούργιου χρόνου ποὺ ὁ Θεὸς θέτει μπροστά μας μὲ τὸ ἔλεος καὶ τὴν σοφία Του. Μὲ τὸ ἔλεός Του, γιατί δὲν παύει νὰ μᾶς ἀγαπᾶ, ἔστω καὶ ἂν ἁμαρτάνουμε. Μὲ τὴν σοφία Του, γιατί δὲν παύει νὰ μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι μέσα ἀπὸ τὴν χρονικότητα καὶ τὴν καθημερινότητα ποὺ μᾶς φθείρει, ἐμεῖς μποροῦμε νὰ χτίσουμε τὴν αἰωνιότητα. Ἀμήν.-
Καλὴ καὶ εὐλογημένη Χρονιὰ.
Ὁ Μητροπολίτης
Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος
